Na een ‘sluiproute’ rond het complex waarin we na een scherpe bocht een deel van de duitse vangrail hebben ontwricht, parkeerden we totaal ergens anders als vorig jaar. Die alternatieve route was een idee van onze chauffeur, Karel. Zo konden we volgens hem via een andere ingang. Achteraf gezien zijn we volgens mij gewoon om de Westfalenhallen heengelopen en bij de hoofdingang terecht gekomen, want die herkende ik nog wel van vorig jaar. Maarja, idee en bedoelingen waren goed
Entree en fouilleren ging snel en binnen een kwartier liepen we de grote hal in.
De bass knalde net als in 2005 weer hard en zuiver in die grote hal en voor ik het wist stond ik weer een vooraan. Het podium waarop het allemaal gebeurde stond in de breedte i.p.v de lengte en maakte de zaal kleiner. Zag er overigens wel mooi uit, was duidelijk aandacht aan besteed. Ook was er een groter stuk ruimte vrijgegeven van de tribune waardoor er meer dan voldoende ruimte was voor iedereen om ff bij te komen. De prijs van bonnen was niet verhoogd, maar vervang die stroken papier gewoon in munten want dit schiet niet op. Tot slot hadden ze de belichting van die witte doeken, net als de (mooie) laser vooraf moeten testen en niet tijdens het feest een beetje op z’n beloop laten. Terug naar de muziek. Na ff vooraan te hebben gestaan in de main, heb ik bonnen gehaald en ben naar de reunion zaal gegaan. Die plaatjes, die mensen en die sfeer. is voor mij hardcore. Ben daar een paar uur blijven hangen en heb genoten van het 'blok' Chosen Few, Manga, Waxweazle en JDA. Echt niet te beschrijven wat er dan door je heen gaat als je favoriete plaatjes zo hard en zuiver door de Westfalenhallen worden geblazen. Daarna Noize Supressor meegepikt in de hoofdzaal. Mooie act en zeker een vermelding waard. Na dat optreden ben ik eigenlijk een hele tijd in de main blijven hangen vanwege de vele bekenden die daar waren. Bij het begin van het Third Movement blok ben ik na een rondje over de omloop teruggegaan naar de reunion zaal waar het naast de muziek ook qua geluid de hele nacht prima vertoeven was. Het dieptepunt qua geluid en de veelbesproken optredens van Reanimator en Angerfist zijn een beetje langs me heengegaan met al die ouwe plaatjes. Tuurlijk is me wel opgevallen dat het geluid (vooral de laatste uren) iets minder was als vorig jaar, maar het is nog steeds beter dan een gemiddeld Nederlands feest en niet de bedoeling van de organisatie. Ingrijpen van hogerhand, zeker in Duitsland doe je niks aan.
Na Vince ben ik weer teruggegaan naar de main om het feest af te sluiten. Wat me meteen opviel was hoe leeg het was geworden. Maar ach, nog genoeg bekenden en om 8:00, zoals ooit standaard was bij MOH verliet ik in de m'n ouwe gabberkloffie en een big smile de Westfalenhallen… op zoek naar de bus
Hardcore will never die
