Verslag van Capital, 9 november 2002

Zaterdag 9 november gaf Capital haar laatste feest van 2002 in de Statenhal in Den Haag. Het beloofde een spectaculaire avond te worden. Tiësto was door het Engelse DJ Magazine uitgeroepen tot de beste DJ van het jaar. Andere namen die aan deze indrukwekkende lineup waren toegevoegd waren o.a. de tot nummer 4 verkozen Paul van Dyk en de tot nummer 15 verkozen Sander Kleinenberg, die met hun muzikale kunsten de Statenhal op zijn grondvesten zouden doen trillen. De burgemeester van Den Haag had op het laatste moment een vergunning afgegeven tot 7 uur waardoor Michel de Heij ons nog blij zou gaan maken met zn funky techno sound.

Ook de Smirnoff Experience Room had heel wat te bieden op deze avond. Zo zouden o.a. Laidback Luke en Benny Rodrigues back-2-back draaien, had Capital Events de Japanse technoheld Ken Ishii naar Den Haag gehaald, en ook hier draaide Michel de Heij. Resident-dj Stef zou afsluiten in deze zaal.

Nog even voor de duidelijkheid:

Main Room:
22.00 – 01.00: Sander Kleinenberg
01.00 – 03.00: Paul van Dyk
03.00 – 05.00: Tiësto
05.00 – 07.00: Michel de Hey

De time-table van de Smirnoff Experience Room:

Smirnoff Experience Room:
22.00 – 01.00: Benny Rodrigues
01.00 – 03.00: Michel de Hey
03.00 – 05.00: Ken Ishii
05.00 – 07.00: Stef

Organisatie Capital organiseerde afgelopen jaar in samenwerking met Eau Dancetheater, een aantal zeer succesvolle feesten. O.a. Paul van Dyk en Andy Caselle verschenen hier ten tonele. Nu pakte Capital Events het groots aan in de Statenhal. Wij waren zeer benieuwd. Rond kwart voor 10 kwamen we al bij de Statenhal aan. Parkeren ging vrij makkelijk, alhoewel ik 10 euro voor een parkeergarage wel aan de erg hoge kant vind, maar oke. We gingen meteen richting de ingang, waar een kleine rij zich al voor de deur bevond. Nadat we binnen kwamen, meteen even de munten gehaald voor de nodige versnapering, en toen de zaal verkennen. Al snel kwamen we een aantal bekenden tegen. Zoals gebruikelijk waren de nodige randactiviteiten aanwezig: videogames, standjes met allerlei prularia, eetgelegenheden etc. Wat wel meteen opviel was dat het geluid nogal dof klonk. Waarschijnlijk leent de Statenhal zich niet echt voor grote akoestische prestaties.
Desalniettemin maakten we een rondje door de zaal. Ook de Smirnoff Experience even aangedaan, maar dat was zeer klein opgezet, en ik had andere behoeften deze avond.
Wat een figuren daar in Den Haag trouwens: de Sjonnies en Anita's vlogen je om de oren. En sinds wanneer zijn die Haagse Matjes weer in de mode? Hopelijk hebben ze zich een beetje gedragen, al heb ik mijn twijfels op dit punt. 'Let's fight' leek met onzichtbare inkt overal geschreven te staan.

Sander Kleinenberg, als altijd zeer geconcentreerd aan het werk, was al begonnen met draaien. Hij deed dat op een erg goede manier. Progressive met een 'Capital' P bracht deze man. Van Funky, naar de minimalistische tak, trance en toen zelfs een aantal zeer krachtige platen met een harde bass. Een aantal nummers die voorbij kwamen: IIO - In the End, Bedrock - Emerald, Sasha & Junkie XL - Beauty Never Fades. Een luistersessie om je vingers bij af te likken, en dat al aan het begin.

Paul van Dyk liet op zich wachten. Sander draaide lekker door, en kon echt zijn geheel eigen ding doen daardoor. Twijfel was op het gezicht van een enkeling af te lezen toen een andere dj de tables overnam van Kleinenberg. Dit was niet Paul van Dyk? Resident Stef had de taak op zich genomen om de overgang te maken. Waar was die verdraaide Duitser dan? In ieder geval niet in de buurt van de Statenhal, werd ons meegedeeld door Eau MC, Paul-T. Paul zou ziek zijn. hmm, yeah right. Een zeer merkwaardige situatie.

Tiesto zou rond 3 uur gaan draaien, maar hij was eerder opgetrommeld om de pijn enigszins te verzachten. Tijs Verwest, de inmiddels gekroonde koning van de trance, begon zijn set met een aantal zeer smakelijke platen, die een hoog zweefgehalte hadden. Het publiek liet duidelijk merken dat deze man gewaardeerd wordt. Bijgestaan door een drietal lasers, in groen en rood, toverde hij een glimlach op mijn gezicht wanneer hij een plaat draaide als D*Note- Shed my skin (Airwave remix), of een welbekende Insigma- Open your Eyes. Toen hij na verloop van tijd echter ineens een Lethal Industry, of Flight 643 inzette, deed me dat toch de wenkbrauwen fronsen. Die nummers ken ik langzamerhand wel, maar het was misschien ook wel kenmerkend voor de avond. Commercieel geinspireerde figuren alom, een niet aflatende berg aan anabolen, malende kaken en veel, heel veel mensen waar ik mn twijfels bij heb.

Tiesto haalde nog eens stevig uit, zette een aantal techno-influenced, wat zeg ik: regelrechte technostampplaten op, en hij zag dat het wel goed zat voor de meeste bezoekers. Helaas was ik daar niet echt een van. Ik ben meer een zweverige trance-liefhebber, in de In Search of-stijl zullen we zeggen.

Na dit alles, onder luid applaus, nam Michel de Heij het dan nog over. Voor mij was de kous tegen die tijd helaas wel af. Ik had het wel gezien in Den Haag. Mijn stad zal het niet worden en zeker niet met het betreurenswaardige publiek. De organisatie was zeer bedenkelijk op een aantal punten: drankbediening beneden alle peil, dj-perikelen met Paul van Dyk: waarschijnlijk niet geboekt of gecanceld, matige geluid: onzuiver en hard, totale nonsense-fouillering: wapens en drugs waren zo naar binnen te krijgen, en de lange wachtrijen overal.

Het is jammer, maar laat zien dat een indrukwekkende line-up op een affiche, niet garandeert dat je ook een topfeest krijgt. Feest maak je zelf, maar het zou toch verdomd mooi zijn als de randvoorwaarden dan ook kloppen.
Teleurgesteld verlieten we dan ook de Statenhal: een ervaring rijker, maar met gevoel van deceptie.