Verslag van Armin Only, 12 maart 2005

Armin Only @ Ocean Diva

Allereerst wil ik jullie mededelen, dat het mij eigenlijk tegen staat om dit verslag te schrijven. Waarom hoor ik je denken?

Het is zaterdag avond 12 maart 21.00 uur, ons liefhebbersgezelschap heeft zich verzameld bij mij. We drinken nog een drankje en begeven ons naar de auto's, aldaar de progressive tunes van de dubbelaar: Armin Van Buuren's - A State Of Trance 2005 wordt ingestart, inderdaad de CD die later die avond officieel gereleased zou worden (Ai, stout!) Onderweg geraakte de sfeer nog enkele niveaus hoger, doordat de CD ons de juiste mood gaf. Aangekomen in Amsterdam bij de Passenger Terminal reden we blindelings de parkeergarage in, wat later bleek niet slim was. Eenmaal buiten, besloten we eerst wat versnaperingen te gaan nuttigen op Amsterdam CS, omdat we via insiders wisten dat de Ocean Diva geen kombuis tot haar beschikking had deze avond. Voor het tweedemaal begaven we ons in weer en wind, ditmaal om de Ocean Diva te bereiken. Daar aangekomen stond een rij van mensen te wachten om bevoeld en uitermate zorgvuldig gecheckt te worden. Eenmaal over de loopbrug van de Ocean Diva kamen de beats van Gabriel And Dresden's Arcadia onze oren al tegemoet. Wij wisten het zeker dit moest een feestje worden dat we niet snel hoopten te vergeten. Bij de garderobe ontdeed iedereen zich van z’n beschermende mantel, om zijn of haar ‘soul’ bloot te stellen aan de meest mooie en melodieuze klanken binnen dit universum. Na de Ocean Diva op haar zeewaardigheid geïnspecteerd te hebben besloten we ons ‘on the floor’ te begeven, aldaar in het feestgedruis te verdwijnen en in de muziek op te gaan. De ene na de andere top trance plaat kwam voorbij! ‘This must be heaven’ dacht ik bij mezelf. Het zijn teveel goede platen om op te noemen, het zou zonde zijn om er ook maar één te vergeten van dit prachtige oorstrelende hoorspel. Ook het oog had geen reden om ook maar even te knipperen of het moest zijn om te constateren of dit de realiteit was, wat het netvlies je hersenen vertelde. Het was prachtig aangekleed met witte gewaden, met kleurende lampen erin. Twee grote ‘video walls’ aan beide kanten van Armin. Daar stond hij dan ‘surrounded’ door de borden met zijn eigen naam, label en logo’s erop. Van zijn gezicht kon men aflezen dat de ‘trance master der masters’ zich helemaal in zijn element voelde. En bij die meest fantastische (en op dit feest de mainstream) tracks kwam er een zilveren manna ter aarde gedwarreld, die je nog meer het gevoel gaf dat je op de juiste tijd, op de juiste plaats was. Omstreeks 5.00 uur moest onze gastheer afsluiten, moe maar voldaan, zijn gasten het beste van het beste te hebben voorgeschoteld. Ik liep weg met mijn ‘soul’ achterlatend op de Ocean Diva in de verte klonk Oceanlab met Satellite één van de laatste platen die deze avond contact zou verkrijgen met de naald van de draaitafel. Ik hoop dat deze Satellite mij weer een jaar van A State Of Trance zou voorzien, waar dan ook vandaan op wat voor manier dan ook. Iets moet dit leven toch dragelijk maken, nu ik mijn ‘soul’ voorgoed heb achtergelaten…

Eenmaal bij de parkeergarage van de PTA (Passenger Terminal Amsterdam) aangekomen, zag ik parkeerwachters hevig in de weer om de slagbomen om hoog te houden, ik dacht dat is nog eens service, nadat ik op het feest van een medesterveling had vernomen dat het ook mogelijk was om gratis te parkeren naast de Ocean Diva. Maar niets bleek minder waar, je kon of in een almachtig lange rij voor de parkeerautomaat plaatsnemen, of gewoon naar de slagboom toe rijden. Dit besloten we dus te doen. Hier bleek dat de parkeerwachter de boom alleen handmatig omhoog tilde als je bereidt was het parkeerbedrag ‘cash’ aan hem af te dragen. Wij als befaamde leden van de Don Vercetti familie waren natuurlijk bereidt dit te doen. Het parkeerbedrag werd cash afgerekend, waarna de hefboom door hem omhoog werd gehouden, na eronder door te zijn gereden hebben we hem nog maar even veel succes gewenst bij de meisjes van plezier…

Al met al was dit dus een zeer succesvolle en geslaagde avond!

Nu rest jullie natuurlijk nog één vraag: Waarom staat het je tegen dit verslag te schrijven?

Nou dat zal ik enigszins proberen uit te leggen. Armin Only @ Ocean Diva is zo’n feest dat je dus echt nooit meer vergeet, het legt bepaalde roots in je leven. Het is zo ontzettend cool!

Nu propageren ik en vele anderen met mij overal dat dit echt zo’n top feest was (waar er voor elke genre wel van dit soort topfeesten zijn, maar dat even ter zijde), wat betekend dat er volgend jaar hoogstwaarschijnlijk nog meer gegadigden zijn. En dat het feest sneller uitverkocht is of het naar een grotere locatie verhuisd of iets in die trant. (of ‘nog’ commerciëler wordt, dan heb ik het over de prijzen) en de essentie van het feest dat langzaam verdwijnt. Natuurlijk gun ik Armin alle credits, lof en het geld, ik zou dit ook pakken als ik hem was, hij heeft er jaren zo niet zijn hele leven aan gewijd en het gewoon verdient (en nog zijn studie rechten afronden ook)! Maar Armin is nog steeds zo ontzettend up-comming en hij wordt nog vele malen groter daar ben ik van overtuigd! Wat ik bedoel te zeggen is, is dat het zo goed was, dit is een feestje van topkwaliteit en hoe populairder het wordt, hoe meer geld ermee te verdienen valt en dat doen andere mensen dan vaak ook (organisatoren). En dan neemt de kwaliteit, de sfeer vaak en sneller af. Let op: ik zeg niet dat Armin commercieel is! Ik noem een Tiësto, die nog steeds enorm goed is, daar niet van. Maar toch vond ik Tiësto het coolst rond 1999/2000. Maar als ik het verslag niet schrijf doen de anderen het toch wel. Maar wat ik eigenlijk wil zeggen is: Nu is het goed, enorm goed, en als we egoïstisch zijn moeten wij de mensen die 12 maart jl. aanwezig waren op de Ocean Diva het lekker voor zichzelf houden en de volgende keer weer lekker samen komen om het nog eens over te doen. Maar dit zijn we niet, we willen iedereen ervan laten genieten. Met alle gevolgen van dien. Want Armin van Buuren verdient het gewoon als ereburger van Nederland erkent te worden…

Hier nog een lijstje met topplaten om te beluisteren voor mensen die helemaal van dit hele ritueel vervreemd zijn:

Blank & Jones - Perfect Silence (E-Craig 212 Vocal Mix)
Interstate - I Found U (Original Mix)
M.I.K.E. - Massive Motion
Mike Foyle Vs. Signalrunners - Love Theme Dusk
Recluse - Emotional Void
Ridgewalkers Feat. El - Find (Andy Moor Remix)

Armin bedankt!

Ps. En voor de handtekening.



Even nog een toevoeging aan mijn verslag. Van veel mensen om mij heen heb ik vernomen dat Armin door gedraaid heeft tot 5.45 uur. Daarom is Oceanlab - Sattelite niet een van de laatste platen geweest, maar: Solar Stone - Seven Cities (Armin Remix)