Verslag van Profiles, 1 oktober 2004

Profiles, in Club Las Palmas Rotterdam.

I Love Techno, die posters werden opgehangen tegenover deze Rotterdamse nachtclub bij mijn aankomst. Die line up sprak tot de toestromende bezoekers boekdelen.
De zuiderburen laten je dat weekend flink knallen in Flanders Expo.
Dave Clarke optredend vanavond tegenover deze posters, stond er ook weer eens op vermeld. The man who never smiles.

Mijn laatste kennismaking met dit techno fenomeen dateerde van de FFWD ook hier in Rotterdam.
Het blijft een ondergewaardeerde stroming die toch veel volgelingen trekt.
In de rij, op weg naar de ingang van Las Palmas. Stonden dan ook mensen vanuit het hele land.
De aftrap zou gedaan worden door Unitec om elf uur. Maar dat liep een klein kwartiertje uit. Alkmaar, Badhoevedorp, Geleen, waren maar een paar verschillende plaatsen van de mensen die hier in de rij stonden te wachten. En hun hoofd door middel van de technoklanken, leeg wilde laten blazen.

Las Palmas deze keer totaal anders omgetoverd tot, technopaleis. Zou hun veilige haven worden, waar ze zich zouden laten sturen door vier top dj samenstellingen.
Unitec, Phil Kieran, Dave Clarke, en in Area II Zaxxon.
Gestaag liepen er elk uur vanaf kwart over elf, ieder uur een mannetje of honderdvijftig naar binnen.
Tot het rond kwart over een helemaal vol zat met Technoliefhebbers. Unitec toverde al heel wat verschillende hoge klanken uit de speakers die eigenlijk geen binding met de beat hadden in het begin van zijn set. Langzaam aan danste de mensen naar de posities, die ze in zouden gaan nemen als territorium deze avond.

Na wat geneuzel in de rondte en een grondige inspectie van elkaar. Was iedereen dan toch bereid om de klanken uit de speakers te gaan beluisteren. De blikken kwamen al wat strenger er uit te zien richting Unitec. En terecht!
Geen voortvloeiende beats en veel overexposure van scratchen, zorgde er voor dat niemand in een vast ritme kwam te zitten. Of af kon dwalen naar verre bestemmingen in hun gedachten. Terwijl daar heel de technoscène op gebaseerd zou moeten zijn.

Nee, niemand kon zich hier in vinden. Leuk werd het maar een kleine twintig minuten. En vele dachten er al net zo over. Phil Kieran stond dan ook precies op tijd op, om ENIGE bevrijding te gaan brengen.
Progressive techno voerde de beat naar waar hij thuis hoort. In je bovenkamer. De oogjes werden al vroeg toegedaan, en de snaveltjes gingen dan ook heel zijn set alleen open, als hij pas op de plaats nam om je te laten rusten.
Dat was hoogstaand spelen met je tere gedachte wat hij daar uitvogelde. Welke gedachte je ook vast probeerde te houden, of hoe lekker je ook aan het gaan was. Kieran bleef zelf op de achtergrond om ons allemaal op onze eigen manier te laten genieten.

Klassiekers in een nieuw jasje, vielen ten deel aan het einde van zijn set. Prettig natuurlijk als je jezelf niet bewust bent van technoplaten.
Magistraal sloot hij zijn set af het laatste kwartier. Alles en iedereen ging helemaal los op daverende old school of underground platen. Zalig waren zijn rustmomenten die hij verstandig presenteerde. Nog mooier was de aaneenschakeling van dansbare tonen en beats.
Salsa klanken dreunde nog even na in zijn overgave naar Dave Clarke. De technokoning.

Zijn gezicht weer op half zes hangend, dreunde hij alle tere hoofdjes heen en weer. Ik keek verbaasd om me heen om te kijken of andere het met mij eens zouden zijn.
Clarke geeft wel eens een set weg waar iedereen op moet.*#|\&^^>>
Maar dat is maar een enkele keer het geval. Acht van zijn tien sets, zijn ware puzzels die jij op je eigen manier moet op zien te lossen.
Hier in de Las Palmas voelde hij zich op zijn gemak, las ik laatst in een interview met hem.
Hopelijk zou ik dat zelfde gevoel met hem snel gaan ervaren. Want de beat vertrok samen met de energie uit mijn benen, de verkeerde bestemming op door zijn gestuntel.

Na een kwartier werd hij luidkeels gepresenteerd door de speaker van Las Palmas. Dave Clarke eigen verzette hij zich weer eens tegen de gevestigde orde om zijn rug naar de menigte te draaien bij een staande ovatie.
Schijt heeft hij aan alles, ook zijn grootste fans. Typeert de mystic rond zijn persoontje natuurlijk wel een beetje. In mijn ogen mag je zelf doen waar jij je goed bij voelt. Als je het dan ook maar wel laat zien en zeker voelen aan de mensen die tegenover je staan.

Een potje werd het. Na twintig minuten liepen er dan ook al mensen van de dansvloer richting garderobe. Juist die mensen die gekomen waren voor Dave Clarke uit alle uithoeken van het land.
Ik probeerde samen met een aantal andere bezoekers, de aandacht van die trollenkoning te trekken. Maar Clarke was weer helemaal opgegaan in wat hij zelf mooi vind. En tuurde naar de blinkende schijfjes in zijn map. Nee, lezers het raakte niets bij u verslaggever. Waar Kieran zo in uitgeblonken had, het suf beuken van hersencelletjes, die deel uitmaken van de dagelijkse beslommeringen. Zorgde Clarke er voor dat die enge gedachten uit het verre verleden, je weer in de war aan het brengen waren.

Geen bevrijding, no respons, en daverende thunderdome beats. Het zal de hype wel zijn van deze man die nooit geen concessies wil maken op geen enkele manier. Maar enige klantvriendelijkheid, richting dansvloer had wel gemogen. Al was het maar het eerste half uur geweest.
Dan hadden we nog iets gehad om naar terug te kijken. Van de ongekroonde techno koning. Nu werd Kieran binnengehaald als de nieuwe verlosser. En zat Clarke lekker achterover geleund iedereen weer eens op zijn eigen doordachte manier uit te lachen.

Het kon een truc zijn die je naar hem terug moest lokken bij een groot evenement. Daar faalt hij namelijk nooit.Teleurstellen in een club, om je vervolgens helemaal kierewiet te draaien op bijvoorbeeld: I love Techno.
Las Palmas had dit niet verdiend, mede als haar bezoekers die in grote getallen op waren komen draven. Je weet het van tevoren toch niet als je hem boekt. Voor hetzelfde geld was het adembenemend doordacht en perfect geweest.
Nu was het weer zo`n set dat je hem het liefst zelf met zijn achterste op de pick up wilde zetten.

Ik weet de timetable van I Love Techno nog niet. Hopelijk staat hij nu eens lijnrecht tegenover Carl Cox geprogrammeerd. Om dan eens samen uit te vechten wie er dan de meeste aantal met dansende mensen op de been kan brengen.
Jammer was het voor al diegene die van heinde en verre kwamen kijken naar, de meest chagrijnige man die plaatjesland in zijn bestand heeft.
Weer een geslaagde set weg gegeven zal Clarke zelf denken. Als ik het maar naar mijn zin heb.
Ja, dat had hij zeker deze avond.
Geheel in zijn eigen beleving, droomde hij verder weg van de hoge tonen en beats. En trok daarmee alle resterende dromen waar wij zo op hoopte met zich mee.

Citaat van Dave Clarke.
It Doesn’t matter what they say about you. It matters that they say things about you.

De hype gaat verder. Clarke heeft weer gezegevierd. Lachend trokken de bezoekers die van heinde en ver kwamen weer huiswaarts. Om absoluut zeker te weten wat ik ervaren had. Sprak ik nog enkele bezoekers aan buiten.
Eentje zei de legendarische woorden: Ja het is Dave Clarke hè. Die mag dat allemaal.
Oké, zat ik er dus inderdaad niet heel ver naast deze avond.
Kieran werd de prins op het witte paard. Clarke de berg met mest die er dan automatisch bij af valt.

Zaxxon spetterde in de tweede zaal na een poosje met chilltechno.Verrassend goed doorgevoerd op hypnotiserende klanken.
Chillelectro, werd commercieel bekeken en zakelijk gebracht later naar commerciëlere invloeden.
Ze bereikte hun hoogtepunt rond half vier, toen alle bezoekers van Clarke het voor gezien hielden.
En denderde toen door naar waar techno voor staat. Die bevrijding viel mij maar gedeeltelijk ten deel. Het werd een puinhoop in mijn hoofd, geen vrolijke gedachten gangen. En zware benen van de dreunende en zeurende beats.

Maar pech voor Clarke dat hij de herinneringen aan Phil Kieran niet kon wegspoelen in mijn hoofd.
Die data is goed blijven hangen in dit kennersoor.

De brandende vraag is dan natuurlijk deze: Als Clarke nu binnenkort weer ergens geprogrammeerd staat. Ga je dan weer kijken. Daar moet je niet eens bij nadenken.
Gewoon gaan, en tel zijn sets maar na tot negen. Want bij die tiende van hem loop je gillend met zelfmoordneigingen hard naar buiten. Dave is acht keer fenomenaal, 1 keer experimenteel. En de tiende keer *^><@##”** dat is Dave Clarke.
Op naar I love Tecno liefhebbers, daar vlamt hij weer. Als vanouds.

Carl Bruijnseels
Partyreporter.