Natuurlijk heb ik eerst even wat vette smeuïge happen bij de plaatselijke snackbar naar binnen gewerkt, om mij vervolgens met de auto naar de Lammermarkt te begeven. "Leiden is zo lekker autovriendelijk," dacht ik, terwijl ik eindelijk een plekje had gevonden om het blik op wielen kwijt te kunnen. Gelukkig was ik nog redelijk op tijd bij In Casa aanwezig.
Maar goed, er moet niet gezeikt worden, want het feest moet tenslotte nog beginnen. Hup, opengooien die deur en. oh, de deur is nog dicht. Ook staat er al een redelijke rij mensen te wachten. Het staat in ieder geval vast dat het druk gaat worden. Iedereen staat te trappelen om naar binnen te mogen.
2 sigaretten later konden we eindelijk naar binnen wandelen, de vroege uurtjes en suizende oren tegemoet tredend. Hoewel er de afgelopen tijd veel discussie was ontstaan over de geluidssterkte, was het deze keer toch heel goed te doen. Je moest wél midden op de dansvloer staan, en niet op de bovenring of aan de barren. Het is alleen erg jammer dat de geluidsbegrenzer toch nog af en toe zijn venijnige staart in de sets van de zwetende DJ's plaatste. Maar voor In Casa begrippen was dit misschien wel het maximale haalbare.
Gelukkig konden de DJ's en het publiek er nog iets heel moois van maken, ik vond vannacht elke DJ wel erg goed draaien. De Line-Up sloot erg lekker op elkaar aan, en dat was te merken aan het steeds meer opzwepende ritme en de enthousiaster wordende dansmeute.
Thilo had ik nog niet eerder mogen horen, maar hij wist aardig in te draaien voor de rest van de avond. Zijn set verrastte mij wel een beetje eigenlijk. Daarna was het tijd voor de "one and only" Luna, en hij wist uiteraard het afwachtende publiek helemaal wakker te schudden, met zijn bekende snoei-sound. Het publiek liet als dank even zien waar ze voor gekwamen waren. Namelijk de vloer van In Casa even reorganiseren
Het dak vloog er bijna vanaf. Vooral van de bovenring zag je alleen maar mensen op en neer gaan. De warmte deed zijn intrede en iedereen zweette zich leeg. Gelukkig was er iemand zo vriendelijk te zorgen voor een constante stroom van Smirnoff, Bier en nog meer Bier. In mijn glas of over mijn rug heen, het maakte niet uit.
Vervolgens was het de beurt aan de heren Deeppack die er nog even ongenuanceerd een schepje bovenop deden. Met een grote O. Zij gingen leuk te werk dat de menigte compleet uit haar stekker ging. Springen voor het leven. De nationale kampioenschappen koekhappen leek het wel. Stiekem keek ik nog even of sommigen een stuiterbal hadden gemonteerd aan hun voetzolen.
Stevie Dark maakte er tenslotte nog even een leuke show van, zoals wij wel van hem zijn gewend. De levende Baco-fabriek knalde de éne vette plaat na de andere door zijn set, aangevuld met wat stevig scratchwerk. Zijn set was gevariëerd en hard.
Op het moment dat de muziek vevaagde en de lichten aangingen, liet Darkraver het ondertussen aardig vermoeid geraakte publiek nog even 20 minuten nazweten met enkele knetterharde platen. De mensen die nog over waren gingen helemaal los, de laatste sprongen makend.
Hierna gingen de felle lichten toch echt definitief aan, en konden wij ons gaan opmaken om buiten onze oogjes nog even samen te knijpen voor de opkomende zon.
Het was leuk dat er zoveel bekenden waren en dat iedereen gezellig aan het feesten was. Geen incidenten meegemaakt of iets dergelijks. Wel viel er af en toe iemand in slaap tegen een pilaar, maar dat kon de pret niet drukken.
Helaas kwam ik toch tot de conclusie dat de wat rare vormgeving van In Casa een beetje irriteert, naarmate het drukker en drukker wordt. Zeker het bankgedeelte, waar je soms niet even lekker langs kan lopen. Verder was het jammer dat het kleine zaaltje niet echt aansloeg, hoewel de DJ's die daar stonden toch nog hun best bleven doen, voor de paar mensen die daar stonden.
Al met al ben ik met een tevreden gevoel naar huis gegegaan. Ik had mijn broertje maar even lief aangekeken of ik zijn fiets kon lenen.
Het verslagje is af, en ik ga zo maar lekker onder de wol kruipen. Deze opa heeft namelijk redelijk zure kuiten die snakken naar wat rust
Rolf Ohlenschlager
POISON 3 - THE VERDICT
Geluid <8>
Redelijk zacht voor feesten van deze opzet, maar beter kunnen we niet krijgen in In Casa denk ik. Gelukkig is het in vergelijking met de eerdere Poisons toch een flinke verbetering! Jammer van die Limiter weer af en toe
Sfeer <10>
Complimenten aan de organisatie, artiesten en publiek. Wij hebben met zijn allen In Casa een paar centimeter dieper in de grond gestampt. Wel jammer dat sommigen nog steeds niet hun glas naar de bar kunnen brengen, om het vervolgens maar op de grond te moeten gooien. Niet echt lekker voor de dunne schoentjes die iedereen aan had. Prijs <9>
Uitstekend. Maar 12 eurootjes voor een spetterende Line-up, gratis toilet en garderobe. Het was het geld meer dan waard!
Conclusie <9>
Tot nu toe is dit zeker het beste feest in In Casa tot nu toe. Het was drukker, harder en gezelliger. Die donderdag Hitsalon avonden kunnen mij voortaan gestolen worden.
Poison 4 kan wat mij betreft niet snel genoeg aan komen waaien!
