Verslag van Club Risk, 23 augustus 2003

Na Mysteryland dus. Ben rond 11-en thuis en mensen vragen aan mij wat ik in godsnaam nu al thuis doe! Ik vertel ze mijn relaas en krijg 'eigen schuld dikke bult' reacties, want ik had dat kunnen weten volgens velen. Maargoed, rond 1-en kom ik aan bij de More, welke er akelig stil uitziet. "Er zijn toch wel mensen binnen he?" Vraag ik aan Edine "Ja, zag je die 2 mensen voor je net naar binnen gaan?" Grote smile. Binnen is het niet druk, maar moet dat dan? Voor mij in iedergeval niet. Er zijn denk ik 200 mensen binnen, waarschijnlijk minder. Er is alle ruimte om te dansen zoveel je maar wilt en onze Belgische held Tom de Neef is al aardig bezig.

Het wordt uiteindelijk een fijne set en ik heb remixes gehoord van nummers waarvan ik niet eens wist dat er zo'n remix van bestond, heel verrassend. De More is gemoedelijk, gezellig. Hier en daar staan wat mensen, maar veel mensen staan toch wel te dansen. Een hele boel leuke meisjes ook. Velen zonder jongetje erbij. Ik heb de tijd van mijn leven, leuk als meisjes zo spontaan zijn. Minder vind ik het altijd als er van die meisjes bij zitten die je niet (durven?) aan te spreken. Ze kijken (en blijven dit lang, heel lang doen), bespreken je met hun vriendinnetjes, doen een aantal danspogingen, die meestal zwaar mislukken. Het is allemaal een beetje geforceerd en dus werkt het meestal niet. Maar zoals ik al zei, er waren ook (genoeg!) ENORM spontane meisjes, allemaal erg, erg leuk.

Drankjes bij de bar halen is ook geen enkel probleem, ik heb geen 1 keer hoeven wachten. Analog Recycling was er deze keer weer bij, god wat zijn die mensen toch creatief. GEWELDIGE plaatjes komen er langs, ik heb Betty Page gezien (het was toch wel Betty Page, toch? ) en het manuscript van die meneer uit Stratford-upon-Avon over dat meisje, dat jongetje en de verboden liefde. Echt hele lappen text kwamen er langs! Applaus, applaus! Het is altijd een tractatie om dit soort creatieve meesterwerkjes te mogen aanschouwen.

En daar kwam onze gastheer van vanavond binnen. Erik de Man, DJ legende in Nederland (en daarbuiten), een van mijn favorieten die ik helaas niet zo heel vaak zie. Deze jongen kan draaien, ongelooflijk wat lekker, wat fijn en wat dansbaar. ALLES haalt hij uit de kast om het publiek te vermaken, samples hier gemixt met een live plaat daar en dan ook nog wat geluidseffecten, eens kijken of het publiek goed reageerd, ja? mooi zo, en climax. Het is dat we niet met zo heel veel mensen waren in de More, anders was het dak eraf gegaan. Die man let zo goed op wat er gebeurt, zelfs met zo'n kleine crowd en werkt zich echt helemaal de tering achter die draaitafels, fantastisch! Om 5am is het allemaal afgelopen. Erik draait nog 1 laatste plaatje, maar daarna is het ook allemaal voorbij. Op de scooter. Terug naar huis. Het voelt enorm koud aan. Mijn zomer is voorbij, de herfst is voor mij al begonnen. Maar wat een zomers begin dt keer!