Verslag van Energy, 19 februari 2011

Ook al ben ik geen Trance Energy bezoeker van het aller eerste uur, met inmiddels vier voorgaande edities achter mijn naam kan ik toch wel een beetje een indicatie geven hoe het feest zich de laatst jaren ontwikkeld heeft. Trance Energy is altijd hét trancefeest van de wereld geweest. Een groot deel van al de bezoekers is dan ook van buitenlandse afkomst.
Dit jaar was er toch een wezenlijk verschil; eind september werd de “Trance” uit de naam van het feest geschrapt. Dit zorgde in de daaropvolgende week voor heel veel opschudding, speculaties en meningen over deze wijziging. Het over grote deel hiervan was als uiterst negatief te bestempelen. Dit zou wel eens het einde van Trance Energy kunnen betekenen.

Uiteraard was deze onrust onder de voormalige Trance Energy bezoekers ook direct bij ID&T doorgedrongen. Nog geen week later verscheen er een persbericht van het soort dat ik nog nooit eerder gezien heb, en wat ID&T wellicht ook nog nooit eerder had moeten publiceren.
De organisatie was blijkbaar erg geschrokken van onrust op de diverse forums. Maar men verzekerden iedereen dat dit niet het einde van de Trance zou zijn. Een regel uit het persbericht was namelijk: “Om enige zorg weg te nemen willen wij met dit bericht duidelijk aangeven dat Energy trouw blijft aan haar muzikale roots!”
Bij de bekendmaking van de line-up werd men al weer een klein beetje gerust gesteld omdat er toch wel wat Trance DJ's tussen stonden, al week het overgrote deel toch af van ieders verwachtingspatroon.

Mijn Energy avond van dit jaar begon in de Connect zaal, die vreemd genoeg alleen maar met een vip-bandje te bezoeken was. In de loop van de avond heb ik nog sets, of in ieder geval delen van de sets, van Hardwell, Airbase, Moguai, ATB, Marco V, Tiësto, Ferry Corsten, Eddie Halliwell, Simon Patterson en Sander van Doorn gezien.



Al met al heb ik eigenlijk van geen enkele DJ een overweldigende set gehoord. Na een luchtige opening van Hardwell werd het toch de hoogste tijd om Airbase te gaan opzoeken. Hij moest hier verder gaan waar Ryan Marciano & Sunnery James gesopt waren. Op zich alweer een rare combinatie in één zaal. Airbase begon naar mijn idee ook heel erg matig, met een set van veel van zijn eigen nieuwe producties. Helaas zaten hier maar weinig uplifting plaatjes tussen, zoals hij dat jaren geleden altijd draaide. Met uitzondering van “We Might Fall” en “Medusa” heb ik niet echt veel andere heerlijke nummers gehoord.



Ook Marco V, Eddie Halliwell, Simon Patterson en zelfs Ferry Corsten draaien toch echt beneden mijn verwachting. Ik had op een gegeven moment ook het gevoel dat de verandering in concept niet bevorderlijk zijn geweest voor de sfeer. Het leek haast wel dat de overgebleven trance DJ’s minder gemotiveerd waren.
De trance was voor deze editie namelijk ook weg gestopt in de aller kleinste zaal van de drie area‘s. Op mainstage was dus ook geen enkele Trance DJ te vinden. Tenzij je Tiësto mee telt, die naar mijn idee toch een beetje van zijn muzikale padje af is.



Begrijp me niet verkeerd. Tiësto draaide wel lekker, en het gehele feest zag er ook zeer goed uit, maar helaas was het wel te merken dat de trance uit het feest verloren is gegaan, waardoor de hele magie weg is.
Trance Energy was ooit een toonaangevend feest, wat wereldwijd nauwelijks geëvenaard werd, maar door deze stap te maken, door trance in de naam door te strepen, heeft men het hele niveau verlaagd naar dat van een dertien-in-een-dozijn feest. Nu is het gewoon één van de vele feesten die er het hele jaar al plaats vinden.



Achteraf gezien vond ik Ferry Corsten en Sander van Doorn nog wel de beste DJ’s van deze avond. Zij draaide in ieder geval precies de stijl dat je van hen gewent bent. Geen wandelingen door andere muziekstijlen, maar gewoon hetgeen draaien waar men naar verlangt op dat tijdstip.

Uiteraard ervaart iedereen een feest op een eigen en unieke manier, maar als je het mij vraagt was het persbericht dat men een week na bekendmaking naar buiten bracht, toch wel een beetje propaganda geweest. Want als men trouw wou blijven aan de muzikale roots, dan moest men de trance muziek niet van het Mainstage wissen.



Als ik dit alles een beetje buiten beschouwing laat moet ik wel toegeven dat het een heel erg mooi feest is geweest. Over het algemeen zat het organisatorisch heel goed in elkaar. Met uitzonderingen van enkele ergernissen door het eenrichtingsverkeer dat hier en daar weer gecreëerd werd. Ook qua show zag het er absoluut weer erg mooi uit. De lichtshows waren weer van een hoog niveau en de muziek klonk over het algemeen ook erg helder, al stond het op sommige plekken toch echt te hard.



Hoe het feest zich verder gaat ontwikkelen is nu natuurlijk nog de vraag. De minder positieve ervaring van dit jaar is overigens ook helemaal geen reden om er volgend jaar niet meer naar toe te gaan. Als je inmiddels weet wat je kunt verwachten, dan pas je daar voor je zelf ook je verwachtingpatroon op aan. En juist dié verwachtingen zijn van grote invloed op hoe je iets gaat ervaren. Dus zolang er volgend jaar tenminste één zaal is waar ik nog echte trance kan verwachten, is het voor mij absoluut weer de moeite waard.