In de Noord-Hollandse discotheek Bob’s te Uitgeest presenteerde Cenobite op 4 september de fonkelnieuwe dubbelaar ‘Machines In Motion 2’. De verzamelde 53 tracks - in totaal 25 artiesten - is de langverwachte opvolger van het klassieke eerste deel ‘Machines In Motion’. Klaassen & co creëerden destijds zo’n beetje eigenhandig een subgenre binnen de hardcore en zijn helemaal klaar voor het komende decennium.
Tekst: Gerd Jan Vleugels
GOUD EN NIEUW
Vriend en collega Marvin van der Est heet in mijn beleving nog steeds ‘nieuwe generatie’. Met 26 lentes jong een broekie vergeleken met ondergetekende. Mijn 41 lentes voelen op zondag nog wel eens als koude winters, en daarom was ik verheugd dat Cenobite het weekend al op vrijdag inluidde. Dankzij het feest in Uitgeest telden de jaren opeens niet meer en voelde het alsof de wijzers halverwege de jaren 90 stil waren blijven staan. Spiritueel leider Michel Klaassen – alias Tellurian én Leviathan – richtte Cenobite op toen de legendarische Sporthallen-Zuid in de volksmond de gabbertempel van Noord-Nederland heette. Met superfeesten als Hellraiser, Digital Overdose en Immortality beleefde de hardcorescene zijn ‘Gouden Eeuw’.
EIGEN UNIVERSUM
Op muzikaal vlak heeft het Mokumse label een geheel eigen universum geschapen, waarbinnen de trouwe artiestenstal naar hartelust mag experimenteren. Met passie als bindende factor houdt dit instituut zich al bijna vijftien jaar stand, met maniakale elektronische muziek balancerend tussen pure power en hypnotiserende melodieën. Met twee tenen in het verleden, richt Cenobite de muzikale blik vooral richting toekomst. Het progressieve bastion bewijst met ‘Machines in Motion 2’ ook de komende jaren tijdloos te blijven klinken. Deze krankzinnig energieke hardcore zit boordevol emotie, en is digitale dope voor de hersens.
PSYCORE
Cenobites zogenaamde psycore is opgebouwd uit duizelende psychedelische trance en ramrauwe hardcore, terwijl een onverwoestbare 303 bijtende acid geluiden druppelt. Met een straf tempo van rond de 180 BPM jaagt Cenobite’s hardcore er in de hoogste versnelling vandoor, met een onverwacht opzwepende groove. De mitrailleurschoten drum ’n bass en granaatscherven breakbeat vliegen daarbij soms gevaarlijk in het rond, en stoere hiphop dreunt op de achtergrond door als inspiratiebron. Ondanks gemeen stompende bassen in de maagstreek en loeiharde kicks op het dansende benenstel, doen buitenaardse melodieën de luisteraar spacen door de oneindige hardcorekosmos.
KUNST EN AMBACHT
In Bob’s had Cenobite qua decor flink uitgepakt, en bleek perfectionist Klaassen alles uit de kast te hebben gehaald. De spacey robots deden het publiek in een spannende science-fiction film belanden. Fraai was de reusachtige graffiti achter het podium als reuzenvaandel van het label. Machtig was de futuristische klauw die op en neer bewoog boven de dansvloer, met uit elke vingertop een lichtstraal. Een kunstzinnig bouwwerk tussen ambacht en kunst, dat een hoofdrol opeiste in de prachtig geanimeerde trailer van het feest. Een fraai stuk thuisvlijt dat niets onderdeed voor het productieniveau van een megaorganisatie.
OUD EN NIEUW
Vanavond stonden met oudgedienden Dano, Delirium en Chosen Few liefst vier ex- Mokum Records op hetzelfde podium. Naast Arjuna, Psycho en Oblivion stond ook de kersvers getekende Romeinen Advance Dealers uit de eigen stal op het programma. De ietwat tegenvallende opkomst dwong de organisatie helaas gedwongen de tweede zaal op slot te houden. Voor sommigen een teleurstelling, maar voor de Cenobite die-hards een zegen. Al het muzikale geweld was hiermee in de hoofdzaal samengebald, waardoor de nacht voor 100 procent de Cenobite kleuren droeg.
ROOKPOLITIE
Nadat Kilingstorm (Bass From Above, Turbulence) en Immortality vs The Dawnbreaker (Turbulence) de zaal hadden opgeward, draaide Chosen Few (Mokum en Cenobite) een ‘bek-tot-bek’ set met Psycho. Ook veteraan Dano week iets af van de typische Cenobite sound, maar bleef trouw aan zijn rebelse inborst en maakte zich nog meer onsterfelijk. Toen de uitsmijters hem bijna afvoerde wegens roken in de DJ-booth, protesteerde hij luidruchtig met de displaat ‘Hekel aan de politie’. Het Italiaanse Advanced Dealers kregen de eer om de nieuwe Cenobite sound in te luiden, waarna de New Yorker Delirium geweldig in de geest van het feest bleef draaien.
WE WANT MORE
Oudgediende Arjuna zette een slotoffensief in en bleek nog altijd ‘alive and asskicking’ te zijn. Opperhoofd Leviathan draaide het feest daarna - samen met de onvolprezen Oblivion - tot een moddervette climax. Vooral het laatste uur was een intense belevenis, ondanks het treurige feit dat Cenobite onder druk was gezet om eerder af te sluiten. De fanatieke overblijvers op de dansvloer hakten alsof ook hun laatste uur geslagen had. Toen het geluid in de zaal eenmaal verstomd was, trakteerden ze de Cenobite-clan op een hartstochtelijk uitgebruld ‘we want more’.
FRISSE WIND
Cenobite’s terugkeer van nooit weggeweest smaakt duidelijk naar meer. Het kwaliteitsmerk verdient bovendien een tot de nok toe gevuld feest op een passende locatie. Het ruige havengebied en de hoofdstedelijke underground vormen het ideale decor voor een welverdiend vervolg. En hopelijk openen niet alleen de thuisgebleven hardcorevrienden hun oren, maar komen de hardcoreorganisaties hoogstpersoonlijk een kijkje nemen. De ‘selfmade man’ Michel Klaassen heeft namelijk lang moeten vechten om zijn Cenobite een volgende fase in te loodsen. En de tijd is godzijdank rijp voor een frisse muzikale wind door hardcoreland.
