Uiteraard was dit de headliner, maar dat nam niet weg dat er geen andere artiesten op zouden treden die de moeite waard waren. Rotator en Mogwai waren voor mij namen die geen introductie nodig hadden, maar de rest liet ik mij aangenaam door verrassen.
Aangezien ik al geruime tijd wist dat Aphex Twin ( 1 van mijn persoonlijke helden ) in Nederland zou optreden, besloot ik snel mijn kaartje aan te schaffen. De wens om mijn idool live te zien optreden kwam eindelijk uit. Na een aantal maanden afwachten en het kaartje iedere dag bekeken te hebben was de dag dan eindelijk daar.
Vrijdag 14 December was de dag des onheils. Met een ietwat nerveus gevoel leefde ik toe naar de avond die zou komen, en na de laag gelegd te hebben voor de drank, stapte ik om 8 uur bewapend met een voorgemixte fles baco de deur uit om richting Den Haag Centraal te reizen. Om 9 uur had ik afgesproken met grote vriend David die ook al maanden zijn kaart in bezit had en om iets na negenen kwam hij aan op het station.
Na een maaltijd genuttigd te hebben bij de BK liepen wij richting tramlijn 3 ( zo was ons verteld ) was het niet zo dat Den Haag Centraal opzich best veel weg heeft van een doolhof en je tig verschillende tramlijnen hebt. ( Tramlijn onder, boven, midden enz.
)Nadat we ( voor ons ) wat experimenteel uitziende figuren volgden kwamen we aan bij de goede halte en meetten wij op de Grote Markt, de bad boyz; Broed en Gilz.
De feestvreugde nam een aangename boost en wij besloten deze kracht bij te zetten om nog wat drank erin te hijsen in nabijgelegen kroeg; September.
Het was een gezellig tafereel met chille minimal en wat vage verhalen over Bloc fest en het hele feit over wie nou wie in welke toestand wel of niet al ontmoet had
( Thnx Hendrik 
)Toen iedereen zijn rondje achter de rug had, voegden nog wat partypeople zich bij de crew ( Mister, Bart en vriendin ) en besloten wij richting het Paard van Troje te wandelen.
Om 23.00 stapten we de locatie binnen en kregen een kek blauw bandje omgewikkeld. Na de jassen opgehangen te hebben en de spieren losgerekt besloten we de partyplace te verkennen en om iets te drinken te scoren.
De grote zaal moest er het eerst aan geloven en we werden verwelkomt met een vette hiphop achtige act; Food for Animals. Dit klonk zo dope, dat we meteen begonnen met drank bestellen en onze beste Micheal Jackson moves te showen.
Nadat wij hier even gechilld hadden besloten we om het café te checken waar Thor LTD bezig was. Relaxte muziek, maar voor ons niet opzwepend genoeg om hier langer als een half uur te sticken. Wél werd hier een groepsfoto geschoten die tot op de dag van vandaag nog steeds onvindbaar is
In de grote zaal teruggekomen stond Jackson and his Computerband in een retro trainingsjackie het publiek te vermaken wat meteen voor de nodige voetjes van de vloer zorgde. Titels zou ik totaal niet kunnen noemen, maar het had wat weg van electro achtige shizzle afgewisseld met IDM/breakbeat achtige dingetjes
Net toen ik een dope dansmanoeuvre wou inzetten sprong de heer Wim Zoet om mijn nek vergezeld door Sjaak Dekker, de bekende crew was compleet en dus moest dit gevierd worden met een borrel.Rond 1.30 merkten wij dat we steeds krapper kwamen te staan op de dansvloer, wat inhield dat de hele zaal volstroomde voor de man himself; Richard D James. Toen hij voor het eerst het podium betrad om wat dingen na te kijken kwam een luid gejuich ten gehore en de man genoot er van.
Nadat de 'dj' nog wat opwarm-materiaal verzorgde gingen de lichten uit en was het AFX time
Chillend als hij is zat hij op een stoeltje achter z'n apparatuur en serveerde de crowd op allerlei stijlen. Van acid naar breaks, van techno naar drum and bass, iedere stijl kwam aan bod. Al dan niet hetgeen wat men van hem verwachte sloot hij onder andere af met The Indivisible Force van Current Value en ook kwamen geregeld wat covers ( van onder andere Daft Punk ) voorbij. Persoonlijk had ik liever het vagere en abstracte werk van de man gehoord, maar het was voor mij een bijzondere ervaring om hem een keer live bezig te zien 
Tijdens deze toch wel geniale anderhalf uur begon de dronken en stoned-heid bij David toe te slaan en we besloten om even op een bankje te zitten met een watertje om nieuwe kracht op te doen. Na even een sanitaire stop gehouden te hebben, besloot ik even een klein rondje te lopen. Beneden in de main hall werd lekkere chille shit gedraaid, er waren stands met cd's en platen en zelfs een foodstand waar je je appetite kon satisfien
Ook was opvallend dat er voor de wc een vrijwillige bijdrage geleverd mocht worden, een aangenaam initiatief wat je tegenwoordig nog maar zelden tegenkomt in dit soort gelegenheden.Om 4 uur verzamelden we de groep bij elkaar en besloten we richting de kleine zaal te lopen waar Rotator de avond zou afsluiten. De man stond bewapend met laptop en masker zichtbaar te genieten van zijn eigen werk. Scheurende metal kwam uit de speakers gecombineerd met ratelende breakcore. Pits werden gebouwd, getrashed en zieke wilde bewegingen kwamen om je oren gevlogen. De chaos werd compleet toen er ook nog wat zagende UK hardcore aan te pas kwam en de hele zaal was los.
De climax, of eerder gezegd anti-climax was net iets te vroeg voor het einde aangezien de laptop het begaf van de beste man. Hij verzekerde nog wel dat dit binnen 10 minuten opgelost zou worden maar voor ons was het tijd om richting de uitgang te lopen. Na de jassen opgehaald te hebben ( ook gratis
) verzamelden we de groep en liepen richting Den Haag Centraal. Gilz ondervond op zijn manier dat een Surinaams eethuis ook uitstekend zou figureren als kroeg en de oliebollen-kraam was helaas voor Broed nog niet geopend.Om 5.10 kwamen we aan op het station en was het zoeken naar de juiste ingang. Om het hele station was welgeteld 1 ingang waar een zooi mensen doorheen moesten en dus was het duwen en trekken maar we waren binnen. Na heel braaf een kaartje gehad te hebben doken Broed, Gilz, David, Mister en Bart en vriendin de trein naar Utrecht in, en tien minuten later had ik de trein naar Rotterdam CS. Eenmaal hier aangekomen was het nog een kleine rit naar mijn huis en om 6.30 stapte ik binnen.
De hele avond heb ik beleefd als een verruiming van mijn muzikale mind. Veel dingen waren compleet nieuw voor mij maar dit heeft zeker weer een aantal deuren qua muziek geopend. De hele insteek van dit soort festivals is natuurlijk ook om de mensen wat meer nieuwe dingen te laten zien en horen en dat is ze bij sommige acts zeker gelukt. Een bijzondere ervaring om Aphex Twin een keer live te zien was opzich al heel geniaal, maar de goede sfeer, gezelschap en locatie maakten deze avond af.
Respect voor de artiesten, organisatie en crowd!
