Verslag van Beter kom je niet, 19 mei 2007

Aanloop/inloop/intro
Enkele maanden geleden kreeg ik van Fraulein een kaartje v BKJN. Ik EINDELIJK nog eens een goed verslagje had geschreven. (Of was het dat ze er dan zeker van zou zijn dat ik er aanwezig was? Hmmm…) Zelf had er zelf nog geen wegens werkwazigheden. Een prachtig geschenk dus! Nogmaals cheers en very happy that you were part of it
Net als voor Partyraiser II werd er lange tijd naar deze BKJN-editie uitgekeken en deze onbeïnvloedbare vorm van plezieruitstelling is altijd mooi in zijn intensiteit. Jammer was het dan wel dat ERROR-Barbie er ditmaal WEERAL niet bij zou zijn als vaste BKJN-dienstplichtige. Maar we hebben een nummertje voor haar gehakt, net als voor Lana

Setting & background
In de Hemdlade is het altijd gezellig vertoeven met wat betoverende bas, gepiep, gekraak en geouwehoer. Altijd heb je er vrolijke knikkeraars en brave huppelaars. Clubkutjes worden er gelaten voor wat ze zijn. (waar bleven ze trouwens afgelopen zaterdag? ) En onder de sterrenhemel worden vagiteiten en (aanleidingen tot) emo trauma’s opgebouwd. Zo is het altijd relax en partyminded in de hardcoredome langs het water.
BKJN zorgt altijd voor heel wat hakkûh, stampen en vaguhgefahr. Steeds een diplomatisch correcte en vriendelijke crew en een geode organisatie om die Aus- en spijkerkindertjes volop te laten genieten van hun jeugdigheid en lichaamelijke gezondheid. BKJN is een vaste waarde en heeft dat ‘ene’ onuitgesproken keurmerk dat je gewiekst vanuit je ooghoeken naar de next best thing doet kijken. Straing with a glance, a pure flow of energy, a feeling of mixed hate and happiness, a tribute to hardcore/your life/friends & strangers.
BKJN doet het zonder al te veel woorden. Een ERROR-geschrift en als logo Het gekende gezicht van de man die doordrongen is van het hardcore gevoel. Verder niets. De sterkte van de stilheid!

Beter beginnen we het verslag
Om 18:30 ging het per trein, waarin belgisch gespuis gestrijkt neerzat, nach Zaandam. De haltes leken voorbij te flitsen en voor ik het wist waren we al die bekende weg naar de ex-Fun/ex-Hemdkade aan het bewandelen. De draaideur liepen we als eerste door om 22:10 en moest het niet zijn dat de hardcore ons zo verleidijk naar zich toe lokte in de main, gingen we aan de garderobe B blijven voor een praatje met die 2 Mädchen.


Beter kom je niet – Hardcore
Lunatic & Miss Hysteria verwelkomden de eerste gasten met een hardcore setje die mij algauw de beentjes deed strekken. Veel volk was er toen niet en dat zou het geval blijven tot 23:30 (ofzo ) Op zich viel de set tegen als ik hem vergelijk met de vroegere prachtstaaltjes hardcore und darkcore. Maar we deden niet moeilijk. Veel te veel zin om er een geweldig feest van te maken, dus positieve inkadering en genieten van de hardcore en het geaai van de lichtshow.
Na de eerste bekersstrooing op de vloer was het de beurt aan Satronica. Deze werd door mister Rebelian en Backfire bij voorbaat als kansloos werd bestempeld omdat ie uit de VS komt zette een aparte set neer. Hardcore kon je het niet noemen en house ook niet echt. Het had in mijn ogen wel wat. Een appetijtelijke stroofje muziek dat tot freestyling strekte.
Om 23:40 waren we het inmiddels grondig zat en Partyraiser verwelkomden we dan ook met open armen. Dankbaar opened hij al met flink geknal. Jaaaaaaa bas Partyraiser style en meteen de hele zaal die in beweging ging. Het feest schoot met Partyraiser dan ook echt van start (ipv ten einde lopen bij het gebruikelijk afsluiten van het feest).
De meningen zijn echter verdeeld over Partyraiser en Angerfist. Wie de man van de avond is, tja … Ik zat elders so fuck off

Het laatste kwartier van % Oosters bloed en ze draagt geile Gucci laarzen.">Tommyknocker nog meegemaakt totdat de lichten weer aangingen en de zon onze schrammen, blauwe plekken en voor de echte lompen onder ons ook de bulten zou tonen. Goddelijk om de hele zaal zo gelukzalig te zien genieten van de laatste momenten. Heerlijk gewoon. Zeker als Fraulein je nog eens blozend de stuipen op het lijf jaagt met het idee dat het wel eens zou kunnen dat ze je hakkûhniveau nog voorbij steekt. (Ja, JIJ daar, wacht maar )


Beter donker vs Hard of niet – Darkcore vs Terror
(Foufe benaming, want heb helemaal GEEN darkcore gehoord,)
Maarten van 100 kilo opende de verste zaal en vormde hierbij voor sommigen het toevluchtsoord tegen Satronica. lo Maarten. Van de set van 100 Kilo Maarten en Negative A weet ik echter niets meer.
Van 00:40 tot 1:40 draaide de helse vis. (jwt die kerol met de donker blauwe trui, waarop een woord in gothisch wit borduursel stond en vrijwel niemand echt wist of het nu hem of die dikkere kale was die na hem kwam.) Aanvankelijk vond ik het tegevallen dat hij en The DJ Producer kwamen draaien, omdat de andere dj’s geen darkcore draaien en eerstgenoemden een vage engelse benadering hebben van terror. Uk-hardcore met breaks en lange monotone beats daar vreesde ik voor. Maar het bleek ditmaal anders uit te draaien. Hellfish was Nog nooit een set gehoord waarbij ik geen enkele plaat kende, maar dat maakte geen punt. Echte rammen plaatjes van pure hardcore met een vaag en toch ook vervelend nasmaakje. Iets als een irritant mens dat je toch achter haar doet aanlopen jwt.
Om 00:40 werd Hellfish met veel applaus bedankt voor zijn performance. We hadden er met z’n ‘allen’ volop van genoten. En nu dan nog een uurtje meneer de plaatjesdraaier en tevens produceerder. Hij zette het werk van zijn metgezel helse vis voort en gaf er dan een persoonlijke twist aan. Nice, nice, maar na enige tijd waren we het toch wel zat. We wilden TERROR GODVERDOMME Het wachten op de T&S bezoeker voelde dan wel niet zo lang en irri als het wachten op bij (Voor te genieten van het serveren van uw kattenbroeken, gelieve verder te lezen tot het volgende haakje. - Bij de link zijn de foto’s niet individueel zichtbaar en is er een lange doorklikking.) De beats werden met versneld tempo de boksen doorgejaagd en het volume daarbij was voor vele te laag, alsook klaagden sommige burgertrutten dat het te koud was, maar dat is omdat hun lichaam leeg was van overmatige masturbatie. En volume? Tja doe je oordoppen uit en het was perfect . (!gnorance !s strength)
The Vizitor begon met heerlijke rage snelheid en daar smulden we wel van Met de overgang van muziekgenre stroomde er nieuw bloed in de zaal en werden er slachtoffers van het geratel en gebroem afgevoerd.
Van Smurf heb ik niet veel meegemaakt. Ander gesmurf op gesmurfte plaatsen met andere smurfen voor ander gesmurf. Een uurtje later waren we met de volle aanwezige crew op het appel bij Noisekick. Heerlijke terror en misschien een paar likjes speedcore op je bebloede vingers. Het was weer een half uur lang genieten jongens.
Angernoizer voerde het tempo nog meer op om het zaaltje echt naar de klote te krijgen. Marvelous om in die perfecte zaal die wonderlijke energie van speedcore te aanbidden. Het onverwoordelijke, het helende! En dat met elkaar delende. .
Beter kwam je niet – Early Hardcore
De enige opende het kleine zaaltje links van de main. Op de timetable stond als openingstijd middernacht, maar ik heb de indruk dat er een tijdsswitch was met de terrorzaal. Euh boeiend. Maar goed The X-clusive draaide lekkere oudere hardcore. Allemaal goeie plaatjes van weleer die je af en toe ter afwisseling nog eens opzet. Bvb Headbanger – Headbanger Theme.
Er hing een gezellig en relaxt sfeertje maar meer dan een uur ben ik er niet geweest eigenlijk. Het voelde er eerst wel onwennig aan, want het lange tempo en de joyfull easy going atmosphere was ik er niet gewoon. Ik associeer het zaaltje altijd met de slachtruimte van ERROR-loze geesten en dikke niet lenige lichamen bij zuiderse temperaturen en maansverduistering. Dit was dus eens iets anders dan die voorgaande slachtavonturen ter eerbetuiging aan T&S.

Ik bel je
En toen was het zondag. … De zon scheen. Er heerste stilte. Je voelde de lucht en je hoofd was in extase van absolute bevrediging. De ruimte was open en de natuur leek altijd al zo te zijn geweest zoals het er nu was. Blikken kruisten elkaars ogen en voor even leek het weer alsof de tijd echt stil kon staan en ultieme gelukzaligheid toch in de simpliciteit ligt waarbij perfectie in de imperfectie ligt. Toen kwam de trein eraan, werd het nazitten in het gras beëindigd en leek je in een roes het leven te hervatten. TOTDAT je visum in Nederland voor een paar uur werd verlengd waardoor uiteindelijk bleek dat perfectie geen continuum is maar wel frequent element van een stroom kan uitmaken.

Beste vrienden. Het was me weer een waar genoegen!
Tot gauw

Herr Kauwgomwater