Meeting the guys of the Resistance Below!
Jawel, wederom een verslag van mij! Deze keer niet van een Hardstyle-feest of Trance Energy, maar iets heel anders! Namelijk hardcore
Is dat zo bijzonder dan? Ja, want het was mijn eerste hardcore-feest! Aangetrokken door het concept, HMH, de verhalen van Promo in de interviews, en dat beetje hardcore-liefde dat ik heb kwam Resistance Below in mijn agenda terecht. Zin opbouwen kostte wat moeite door een geweldige Trance Energy 2 weken daarvoor, maar een dag of twee van tevoren kwamen de kriebels dan eindelijk!
Met een mooie groep werd dan ook vol enthousiasme de tocht naar de HMH ingezet, vergezelt met hardcore en diverse BVO’tjes. Voor mijn doen laat arriveerden we in de HMH, na elven. Gelukkig wel voor twaalven, dus de file-set en opkomst van Promo gingen wij meemaken! Snel maar naar binnen, jas dumpen, veel muntjes halen en een paar grote emmers bier erbij. Netjes getimed allemaal want het was ongeveer 23.59 toen we compleet (met bier dus) in de HMH stonden. Ondertussen donderde er een zware stem door de HMH, teksten op een flink groot scherm boven de booth, lasertjes aan
Helaas geen multi-color, wat me wel opviel. Groene lasers heeft iedere boerendisco tegenwoordig, dus in de HMH verwacht je toch wel multi-color. Maar goed, het had ook wel weer iets ouderwets die groene lasers. Promo zelf zal er dus wel niet blij mee geweest zijn! File-set
Afijn, na de aankondiging betrad The Man Himself dus het podium. Tijd voor een bij voorbaat legendarische file-set. Van een kenner begreep ik dat het anderhalf uur lang platen als My Claim To Fame en Counter Attack zou zijn, en laat dat nou net het type hardcore zijn wat ik prima trek en best wel vet vind! Dit ging een mooi setje worden dus!
En ik moet zeggen, Sebastiaan stelde me niet teleur! Die plaatjes waar ik op hoopte kwamen voorbij, afgewisseld met onbekend werk. Dat onbekende werk stond overigens symbool voor de rest van de avond, want afgezien van Atmos-fear en een incidenteel ander bekend plaatje zou ik geen enkele titel kunnen noemen.
Het feest starten met hardcore, iets wat ik dus nooit doe viel me alleszins mee. Misschien dat het bier onderweg hier debet aan was, maar ik zat al snel in de maat. En ik was niet de enige, de toko ging behoorlijk los! Er liepen zelfs al wat mensen tussen die abnormaal veel ruimte nodig hadden. Tuig! Maargoed, vette shit dus zoals een stoere pf’er dat zegt
Een rondje door de zaal leerde mij dat ik verkeerde verwachtingen had ten aanzien van het publiek. Ik speelde al langer met de gedachten eens een hardcore-feest te proberen, maar heb dit nooit gedaan vanwege mijn vermoedens van kutpubliek. Niet om mensen te beledigen, maar er is soms een bepaalde groep / type mensen aanwezig op hardcore-feesten waar ik het niet zo op heb. Althans, dat weet ik van de verhalen dus hè
Maar het viel me ontzettend mee! 80% kon door voor Hardstyle-publiek, en die laatste 20% stoorde me ook niet. Op in totaal misschien een mannetje of 10 na. Ook leuk om af en toe weer eens een echte aussie met maxxies daaronder voorbij te zien komen. Dat is misschien dan wel weer iets van vroeger, waar Promo zich toch wel wat tegen afzet, maar ik vond het wel cool. 
Schranzen!
Goed, na Promo voor mij de tijd om even wat Schranz-klanken mijn oordopjes in te laten vloeien, dus hop naar boven om bij Amok te gaan kijken. De herrie was hier onmiskenbaar vertegenwoordigd haha, maar klonk wel goed, Niet heel druk in de Postbanklounge (ik blijf m lekker zo noemen, net zoals ik de HMH de HMH blijf noemen als Bavaria m overneemt en het dus eigenlijk BMH is
) Schranz blijf ik toch altijd wel een typische muziek vinden. De eerste minuten vind ik het altijd maar een zooi herrie, maar daarna wordt het best vet! Keihard knallen, heerlijk. De sfeer hier zat er ook wel goed in, en de variatie qua publiek viel me op. Toch wel andere types dan beneneden af en toe, wat maar weer bewijst dat hardcore en Schranz niet zoveel gemeen hebben. Nou ja in mijn ogen in ieder geval.
Na een klein uurtje Amok tijd om weer rap naar beneden te gaan voor de Meccano Twins. De set van Art of Fighters @ Q-base beviel mij zeer, dus een vriend raadde mij aan deze set zeker niet te missen. En ja waar ga je dan staan, precies, vooraan
Ik kon nog net op mijn benen blijven staan daarro, werd zowat omver geblazen door het geluid. Subkistjes, 2x3 speakers voor hoge tonen. Q-dance had ervoor gezorgd dat het geluid midden vooraan van ongekend hoog (hard) niveau was!En Q-dance was niet de enige. Die set van Meccano Twins! Echt een hele dikke wat mij betreft. Precies fijne hardcore, fijn geluid, enthousiaste DJ’s. Ja, echt vet! Altijd jammer dat livesets maar een half uurtje zijn. Ben trouwens benieuwd waar je die brillen kunt kopen
Na deze set wat rondjes gelopen en stukjes meegepakt van Peaky Pounder (dood sfeertje toen zeg
) en D-Passion & Alex B. Via een rondje eten, even chillen en luisteren naar een minder-boeiend eerste deel van de tweede set van Promo vond ik mezelf weer terug in de Black Box waar Promo een paar fijne laatste platen erop gooide. Inmiddels stonden zijn opvolgers Tommyknocker en The Playah alweer klaar om de boel even een uurtje gek te maken, kon Promo mooi ff op zijn gemakje naar de wc. Verwachtingen van deze had ik eigenlijk niet, behalve dat ik harder verwachtte. Maar wederom zat ik ernaast! Een lekker setje wat me qua hardheid precies beviel, af en toe lekker melodieus, heerlijk weer! Wederom zou ik geen plaat op kunnen noemen, maar fijn was het wel. Ik hield er in ieder geval verdomd goed losgegooide benen aan over! Afsluiterrr
Als afsluiter had Promo zichzelf bedacht samen met mister Unexist (of was die laatste er helemaal niet?). Afijn, laatste uurtje dus nog even goed raggen om er maar vooral voor te zorgen dat men niet nog wat energie over had bij het verlaten van de feesttempel van Nederland. Deze was stond wat mij betreft wel een beetje symbool voor het hele feest. Af en toe lekker, af en toe ook gewoon te hard en niet mijn ding. Maar goed, nog voldoende mogelijkheid gehad de laatste restjes eruit te gooien!
Al met al was het een leuk feest, maar hardcore zal mijn ding niet worden. Toch liever Hardstyle
Qua concept zie ik wel een toekomst overigens. Hardcore in de HMH is natuurlijk sowieso al mooi, en Promo kan met zijn ideeën wel nieuwigheden teweeg brengen. Dit concept kan daar een mooi testpodium voor zijn!
Zelf vond ik overigens het smsen wel een geinige optie, ik had alleen niet het gevoel dat de DJ er veel mee deed. Daar zijn nog wel verbeteringen te halen denk ik!
Voor ik afsluit overigens nog een dik compliment aan de jongens van VJ Impossible, af en toe leek het net alsof ik naar een computergame zat te kijken met die donkere gangen en alles
Echt supersupervet!Goed, ik zal hardcore, Promo en Resistance Below van de zijlijn blijven volgen! En wie weet stap ik nog wel eens een keer buiten mijn eigen straatje
Grtzz!
