Verslag van BLOC Weekend, 23 maart 2007

BLOC WEEKEND 23, 24 & 25 MAART 2007

Vanaf Lowlands 2005 schrijf ik elke keer als mijn vetste feest wordt overtroffen een verslag, het is weer zover. BLOC Weekend in Norfolk, Engeland. Al enige maanden geleden werd de line-up bekend gemaakt op www.blocweekend.com. Een ding was zeker, hier moesten we bij zijn. De meest gestoorde line-up die ik ooit heb gezien, en dat voor een zeer schappelijk prijs. Ook waren we sowieso van plan om ergens dit jaar een paar dagen Engeland te doen om daar de sfeer te proeven. De line up was verdeeld over drie areas BassBLOC (voornamelijk livebands en livesets), TecBLOC (techno, electro, acid DJ sets en livesets) en SmashBLOC (24 uurs area, veel electro DJ sets maar ook livesets).

VRIJDAG 23-3-2007

Om 5:45 ging de wekker al, we moesten onze vlucht van 8:55 richting Gatwick, London halen op Schiphol. Op Schiphol aangekomen begon de ellende, fucking lange rijen bij inchecken en de douane. Bij de douane moesten we asociaal voordringen om onze vlucht te halen, dit werd ons niet in dank afgenomen door een of andere reldel die het nodig vond om er een grote scene van te maken, maar goed…we hadden de vlucht alsnog gehaald en we waren al snel in London. Op het vliegveld meteen Engelse ponden gepint en een trein genomen richting station Kings Cross om de BLOC bus te pakken. Er zaten wat uurtjes tussen, die hebben we doorgebracht in een rustig wijkje in London. Daar hebben we iemand op klaarlichte dag genadeloos in elkaar geslagen/geschopt zien worden door 5 ketelbinkies. Gelukkig kwam er snel een ambulance. Toen het 13:45 was konden we de eindelijk de bus pakken. Het zou ongeveer 3 uur rijden zijn naar Norfolk, maar het liep helaas anders. Flinke tijd in de file gestaan, en we deden er hinderlijk lang over om London uit te komen. Uiteindelijk kwamen we pas rond een uurtje of 19:00 aan in de avond. Aldaar ingecheckt en op naar onze chalet. In de chalet aangekomen bleken we geen douche te hebben, maar alleen een bad…ook niet eens een douchekop. De ratten! Verder moesten we energie kaarten kopen om warm water en stroom ter beschikking te hebben. Uiteindelijk 3 dagen lang met fucking koud water gewassen, best klote…maar dat mocht de pret zeker niet drukken. Al het moois hadden we nog voor de boeg.

Rond een uurtje of 22:00 gingen we voor het eerst het terrein op. Meteen naar de bar om de pint te polsen. Heerlijke overvolle halve liter bekers vloeiden vanaf dat moment non stop tot het einde van het weekend. Zo vroeg op de avond liepen er al veel gedrogeerde Britten rond. De kaken vlogen alle kanten op, ze hadden er duidelijk zin in. We waren in eerste instantie benieuwd naar Two Lone Swordsman, op de timetable stond aangegeven dat ze met een liveband zouden spelen. Dit deed me al vermoeden dat het niet zou worden wat ik hoopte. Dit bleek inderdaad het geval, een beetje suffe bedoening. Toen gingen we maar naar de andere zaal: TecBLOC waar Cursor Miner bezig was. Hij speelde een liveset. Hij is een extravagante snuiter die toch wel bizarre electro maakt. Wat hij speelde was naar verwachting, niet helemaal mijn ding maar wel origineel. Het geluid stond tijdens zijn set absoluut nog niet hard. Gelukkig kwam dat meer dan goed tijdens het volgende live optreden van DMX Krew. Yes! Hij was een van de acts waar ik het meest naar uitkeek. Daarom vond ik het enigszins jammer dat hij al om 23:00 stond geprogrammeerd. Zijn set was degene die alle twijfels over het geluid wegnam. De set bouwde op van zijn welbekende swingende electro breaks richting gore acid. De held heeft mij nog nooit teleurgesteld, nu was dat niet anders, respect voor hem. Direct na DMX Krew stond de volgende liveact gepland, twee Detroit makkers die luisteren naar de naam AUX 88. Ik wist precies wat ik kon verwachten aangezien ik ze vorig jaar in de Patronaat heb gezien. Ze gaven een energiek optreden weg met de nodige zelfgeproduceerde klassiekers zoals Electro Techno. Verder speelde ze ook een hele dikke techno track. Het eerste half uur stond de mic van Tom Hamilton niet goed afgesteld waardoor er een echo te horen was over zijn stem, dit was het enige minpuntje aan hun set. Dit uurtje vloog wederom snel voorbij. De eerste DJ set die ik heb gehoord kwam van onze eigen I-F. Wat mij betreft kunnen zijn sets vriezen of dooien. Soms draait hij voor mij teveel (Italo) Disco, dit keer was hij erg goed op dreef. Hij draaide tamelijk obscure platen, en dit alles erg smooth gemixt voor zover ik heb gehoord. De platen die hij draaide liepen uiteen van vulgaire acid tot vuige electro. Hij draaide veel platen van Nederlandse bodem. Zijn eigen I Do Because I Could’t Care Less was voor mij hét hoogtepunt van zijn set. Wat een heldenplaat blijft dat. Wat ook erg mooi was om te zien was de plezier die hij uitstraalde, hij had het zelf erg goed naar zijn zin. De mensen die vooraan om ons heen stonden onthaalde zijn platen ook met groot enthousiasme. Met zulke boeiende liveacts en DJ’s vliegt de tijd helaas snel voorbij. Een rustpauze was er niet bij, het schema was boordevol. Nadat I-F zijn laatste plaat draaide (natuurlijk was dit Space Invaders Are Smoking Grass) was het tijd voor Kronos Device. Ook dit was een van de acts waar ik van te voren het meest naar uitkeek. Naar mijn weten was dit hun eerste liveset als Kronos Device. De set zat vol met hun welbekende ziekelijk harde electrobass, Bass Junkie deed zelf live vocoder erbij. Springen, beuken, rammen, pompen en dat een uur lang. Meer hoef je er eigenlijk niet over te zeggen. De tijd liep nu al tegen 3:00en. Na deze set vertrok bijna iedereen met wie ik was naar huis, de dag was erg lang en vermoeiend geweest. Alleen ik en PIE hadden nog fut over om door te gaan. Kronos Device is lastig om te toppen qua hardheid. Toch kon het: Michael Forshaw mocht een poging wagen. Niet dat de kwaliteit van de muziek erop vooruitging overigens, hij liep abnormaal hard en chaotisch te knallen. Wel leuk op dat moment aangezien de lamheid groots was. Rond 4:00 wilden we Ceephax Acid Crew gaan checken in de andere zaal. Jammer genoeg was er een andere liveact bezig: Toob, een gast die electronica combineerde met een live drummer. Wel een leuk concept op zich, maar voor dat moment na al het geweld van Kronos Device en Michael Forshaw en met Ceephax Acid Crew in het vooruitzicht kwam het voor mij niet uit de verf. Na 20 minuten geduldig te hebben gewacht was er nog geen teken dat Ceephax Acid Crew zou gaan beginnen. Toen besloten we maar naar huis te gaan, en wel via de SmashBLOC, ofwel de 24 uurs area. Daar had ik tot op dat moment nog geen polshoogte genomen. Onterecht! De tandjes wat was het daar ook vet. Tot in de late uurtjes keiharde acid en electro. De DJ die aan het draaien was kende ik niet, ik weet nog steeds niet wie het precies was, ze wisselden daar af en volgde de timetable niet echt volgens mij. Die gast draaien onder andere Lory D – Bluff City en Caustic Window – Humanoid Must Not Escape na elkaar, niet de eerste de beste platen. Ziekelijk vet! Ondertussen was PIE half in slaap gevallen in die tent dus besloten we dus echt voor gezien te houden. Rond een uurtje of 5:00 lagen we dan in ons nest na een lange dag van 24 uur.

ZATERDAG 24-03-2007

Zo rond 13:00 werd ik jammer genoeg (dacht ik op dat moment) al wakker. Voor mijn gevoel had ik zeker nog niet genoeg geslapen, de kater was groots te noemen. Stekende tergende koppijn had mij in zijn greep, ik wilde liever sterven op dat moment dan opstaan. Maar toch, ik kon niet meer slapen doordat iedereen al op was in mijn huisje. Snel flink wat eten en jus d’orange naar binnen gewerkt om de kater te verhelpen. Bacon & Egg UK style, het hielp vrijwel direct. Daarna ‘heerlijk’ koud gewassen, toen kon ik er weer tegenaan. PIE was fanatiek om 15:00 alweer naar het terrein gegaan, weer naar die SmashBLOC om een aantal acts te zien die hij hoog op zijn verlanglijstje had. Een half uur nadat hij wegging besloot ik ook om maar weer terug te gaan. Ik liet me verassen door die acts, ik kende ze niet. Vanaf het moment dat ik die SmashBLOC binnenstapte duurde welgeteld 1 seconde voordat PIE de eerste pint in mijn handen douwde. Je leeft maar één keer zeggen ze weleens. Het duurde wel even voordat ik weer een beetje in de muziek zat aangezien ik toch wel gaar was en ook nog maar net wakker. De pint hielp daar ook wel bij. Point B was op de helft van zijn set toen ik aankwam. Wederom een liveset. Zijn stijl van electro kende ik nog niet, maar het beviel me zeker erg goed. Zijn sound is voornamelijk hard, duister en erg vies. Zeker voor herhaling vatbaar, alleen is het jammer dat dit soort gasten niet in Nederland worden geboekt. Direct na zijn liveset was het tijd voor Pathic. Een set met een hele goede opbouw, wel wat minder hard dan Point B, maar er zat wel weer meer diepte in. Erg interessante set. Hij schuwde het niet om zelf uitgebreid een nif sos te nemen op het podium, beetje vreemd om te doen maar goed. Na hem was het tijd voor een van de schaarse DJ sets, ADJ. Deze kleine belhamel draaide zeer zeker dikke platen. Al heb ik zijn set niet al te aandachtig geluisterd, tijdens zijn set was ik in het platenzaakje aan het kijken dat was naast de ingang van de area. Een zeer uitgebreid assortiment aan platen en labels (Clone, Underground Resistance, Satamile, Breakin’ Records, Skam etc etc) stonden uitgestald. Daar kwam ik ook nog de andere mensen van de groep tegen, beetje nabespreken over de dag van gisteren. Jammer genoeg had ik geen geld om echt te spenderen aan platen, ze waren ook flink prijzig overigens. Toen heb ik maar een BLOC Weekend t-shirt aangeschaft voor een meer schappelijke GBP 10. Nadat PIE de Satamile bak had opgekocht was het tijd om avond te eten. Op het terrein zelf was een restaurantje waar heerlijk vet Engels gegeten kon worden. Dit hebben wij dan ook niet nagelaten. We hebben onszelf daar flink volgepropt om weer op wat brandstof te kunnen teren. In het restaurant kwamen we weer onze mede Nederlanders tegen, zij wilde Rob Hall checken. Dat was zeker een goed idee, ik kende hem alleen nog maar van setjes via Internet, dit was dus de eerste keer dat ik hem live zag spelen. Zeer zeker de moeite waard, vrije stevige beats, en toch goed diep. Beter kun je het bijna niet krijgen. Na zijn set bedachten we dat we allemaal nog moesten pinnen om de avond en nacht verder door te komen, het was immers pas een uur of 19:00. Wij naar de pinautomaat op het terrein, daar aangekomen merkten we dat al onze pinpassen het niet deden in die automaat. Superkut dus, terwijl er wel gewoon Meastro opstond. Wij naar de supermarkt die er naast te vinden was, daar uitgelegd wat het probleem was. Toen zei ze dat we bij haar wel bij konden pinnen, maar onze passen deden het daar ook al niet. Toen zijn we helemaal van het terrein afgegaan op zoek naar een andere supermarkt, de Spar…maar nee, ook daar werkte het niet. Dikke punarie dus. Bij elkaar hadden we nog maar 20 GBP met z’n vieren. Lang niet genoeg dus. Onze redders in nood waren de andere Nederlanders, zij konden ons nog wat geld sponsoren. Maar alsnog was het niet genoeg om de hele nacht bier te halen. Toen bedachten we maar dat we flink wat halve liters zouden inslaan in de supermarkt en die ergens buiten vlakbij de locatie zouden verstoppen, om dan steeds een leeg glas van binnen te vullen met dat bier. Het leek omslachtig maar het was te chill uiteindelijk. Op 1 minuutje lopen van de areas af en toe even frisse neus halen en meteen pint bijvullen. Dat was dus toch goed gekomen gelukkig. Na al die crap was het tijd om Vex’d te checken in de BassBLOC. Deze heren heb ik het afgelopen jaar al twee keer mogen aanschouwen in Paradiso, elke keer was het weer erg dik. Bij dubstep is het van cruciaal belang dat het wordt gespeelt over een goed geluidssysteem, dit kun je wel over laten aan deze organisatie: pompend hard geluid kwam uit de muur van boxen. Ze speelden een paar mindere tracks met vervelende vocals, maar driekwart van de set bestond gewoon weer uit gestoorde harde bassen en heerlijke breaks. Na deze set ben ik samen met Housewerk even gaan chillen in onze chalet, even er tussen uit en onze eigen muziek luisteren. Onder andere even Japanese Telecom – Virtual Geisha en DHS – House Of God geknalt. Daarna weer terug naar het terrein, we gingen even kijken bij Ed Chaimberlain die in de SmashBLOC bezig was met een liveset. Hem kende ik niet van te voren, maar ik had gehoord dat hij zeker de moeite waard was. Dit was correct, hij speelde gore breakbeats over zieke electronica. Toch was ik meer in voor Mu-ziq, die in de BassBLOC aan het spelen was. Deze man is in Engeland zo ongeveer een cultleader naar mijn idee. Hij heeft een grote fanbase, dit was duidelijk te merken aan de sfeer in de zaal. Iedereen was zwaar enthousiast en bejubelde alles dat hij speelde. Wij stonden rechtsvooraan tegen de hekken bij de boxen, aldaar stond ook het meest barbaarsche wijf dat ik ooit heb gezien. Echt zo ongelofelijk hard los dat mens helemaal in haar eentje, erg vet om te zien. Verder heb ik daar zeker genoten van de zieke hardcore breaks (of hoe je het noemen wil) van Mu-ziq, ik ga hem steeds meer waarderen. Na zijn set was het bijna tijd voor Silicon Scally, toch een act waar ik ook érg naar uitkeek. Jammer genoeg begon hij een stuk later dan gepland, dit zorgde voor een probleem in mijn te volgen schema, zijn set zou nu én Autechre én Universal Indicator flink overlappen. Niks aan te doen, hij begon gewoon met spelen. Zoals verwacht dikke meuk, alleen was het erg jammer dat hij alleen tracks van zijn nieuwste album speelde terwijl ik en iedereen met wie ik was ons verheugde juist op zijn oudere meer melodieuze werk. Ik vond het iets te vlak, erg jammer, een gemiste kans. 23:45, een half uur in zijn liveset, ging ik dan ook richting de TecBLOC waar vanaf dat moment een heerlijke line-up was tot het eind. Het begon dus met Universal Indicator, gelukkig was dit wel precies zoals ik het had verwacht. Zieke zieke zieke pompende kneiterharde extreem zure acid ala UK. Mike Dred speelde in zijn eentje, jammer dat Richard D James toch niet stiekem kwam opdagen. Tegelijkertijd was in de BassBLOC de hoofdact van het festival bezig: Autechre dus. Dit zorgde ervoor dat het in het begin van Universal Indicator opvallend rustig was. Die mensen hebben echt wat gemist, het was zeker de dikste set van het festival en het vetste feestmoment ooit misschien wel. Zelden zo asociaal staan rammen als daar rechts vooraan bij de muur van boxen (de linker boxen waren op een gegeven moment uitgevallen, ze konden het hoge zuurheidsgehalte en zieke basslines niet aan denk ik). Toch ben ik even gaan koekeloeren in de BassBLOC bij Autechre, maar het klonk er niet zo boeiend als ik had verwacht. Maar ik gaf het ook niet echt de tijd want ik wilde gewoon terug naar Universal Indicator. Nu was de ondankbare taak om Universal Indicator op te volgen voor Surgeon. Deze man had ik al een tijdje niet meer solo gehoord, wel samen met Regis als BMB. De dikheid van zijn set was ook niet meer te houden, een perfecte afwisseling tussen breakbeats en (offbeat) techno. Mensen gingen weer te keer als beesten, wij waren geen uitzondering op die regel. Hij stopte wel al binnen het uur omdat een grote neger in de vorm van Robert Hood klaarstond om aan zijn anderhalf uur durende DJ set te beginnen. Bij hem weet je van te voren wat je krijgt: flink opgepitchte beukende minimale Detroit techno. En terecht. Het geluid had qua volume het hoogtepunt bereikt, teringjantjes wat was het geluid goddelijk. Na zijn set was mijn linkeroor nog maar voor 50% in werking voor de komende 24 uur. Non stop staan tieren daar op de automatische pintpiloot. Maarja aan alles komt een eind, dus ook aan zijn set ik denk dat het een uurtje of 6:00 was toen. We besloten even naar de chalet te gaan omdat we daar nog wat biertjes hadden staan in de koelkast van de vorige dag. Wat we toen allemaal hebben gedaan mag Joost weten, het enige dat ik nog weet ik dat er stoelen, bananenschillen, melk, bamisoep en lichamen door de huiskamer vlogen. Het mag een wonder heten dat er alleen één glas is gesneuveld en een klein scheurtje in de verwarming is gebeukt. Hoelang dit alles heeft geduurd weet ik ook niet meer. Na een tijdje gingen we in ieder geval weer terug naar het terrein om verder te gaan. We kwamen de TecBLOC in tijdens de set van CJ Bolland, dit was niet boeiend te noemen. We gingen al snel verkassen naar de SmashBLOC waar de fuif sowieso nog uren door zou gaan. Toen we binnenkwamen was een gast behoorlijk zieke dubstep aan het draaien, wie het was zou ik echt niet meer weten. Daarna kwam nog één electro liveset, ook tamelijk lekkere beats maar meer weet ik daar ook niet meer van. Toen braken echt de late uurtjes aan, en namen een paar DJ’s het over die nog voor de nodige danspasjes zorgden. DJ Controlled Weirdness en Noyeahno waren degene die de dikste platen oplegde. Eerst Noyeahno met vette breakbeats en daarna DJ Controlled Weirdness met oude UK, Chicago en Detroit classics. Het geld was tegen die tijd toch echt op, heel jammer. Toch was er nog een redding, onze Heinrich had nog een fles Johnny Walker thuis staan, die had in mijn zak gedouwd en mee naar binnen genomen. Op die manier konden we het alcoholpeil alsnog bijhouden om instortingsgevaar te voorkomen. Ze namen de term 24 uurs tent niet al te letterlijk aangezien om 11:00 de muziek uitging en iedereen moest verkassen. We liepen naar buiten en merkte dat het gewoon fucking zomerweer was. De eerste twee dagen was het grijs en grauw weer zoals je verwacht in de UK, dit keer was het echt strak blauw volop zonneschijn en zeker een graad of 15, ideaal dus! Buiten hebben we een beetje idioot gedaan met vage Britten, in de speeltuin beetje in de zon gelegen, een beetje schommelen en weet ik het wat nog meer. Daarna hebben we nog in het restaurant een hele maaltijd naar binnen gewerkt. Zo rond 13:00 vonden we het toch echt welletjes geweest en liepen we richting ons huisje. Gelukkig viel ik op de valreep nog keihard op een paaltje waardoor mijn rug behoorlijk was opgefokt voor de terugreis de volgende dag.

ZONDAG 25-03-2007

Eenmaal thuis ben ik als een BLOC in slaap gevallen, waarna ik wakker schrok om 18:30. We moesten 20:00 al de bus terug hebben, en dus daarvoor ook nog uitchecken en inpakken enzo. Het was niet mijn bedoeling om tot zo laat te slapen, maar achteraf boeide het niet omdat de bus ruim een uur later vertrok. De terugreis duurde ook weer fucking lang. Van 21:00 tot 1:00 ofzo in de bus. Toen weer de trein naar het vliegveld. Daar moesten we tot 6:15 wachten op onze vlucht. Ook die had weer vertraging waardoor we pas rond 7:00 gingen vliegen. Maar goed, het was het allemaal lang en breed waard.

Conclusie

Engeland, en Engelse mensen zijn geniaal. De organisatie heeft flink ballen getoond om zoiets op poten te zetten. Dit festival kenmerkte zich voor mij door de vele steengoede live acts en DJ’s, gezellige losbandige mensen, chille security, ongedwongen sfeer, veel bier, heerlijk goor vet eten en ziekelijk hard geluid. Ik heb letterlijk geen seconde moeten zoeken naar boeiende muziek, of iets anders om me te vermaecken. Volgend jaar ben ik zeker weer van de partij als het wordt georganiseerd. Dan alleen nog fixen dat we wel een douche hebben, dat was een beetje jammer.

Video’s

Hier alle video’s die ik heb gemaakt in chronologische volgorde:

Vrijdag 23-03-2007

Cursor Miner

DMX Krew

AUX 88

I-F

Kronos Device

Onbekende DJ draait Lory D

Zaterdag 24-03-2007

Vex’d (Track ID gevraagd!)

Mu-ziq

Universal Indicator

Universal Indicator 2

Autechre

Surgeon (Track ID zou ook mooi zijn)

Robert Hood 1

Robert Hood 2

DJ Controlled Weirdness

Oja: Ik hou het ham op dit tv in het gareel.