Verslag van Free your mind festival, 3 juni 2006

Dit verslag zal voornamelijk over de Republic of MTV Stage gaan, aangezien ik daar co-stagemanager was en dus niet veel tijd had om te genieten van het andere housespektakel wat FYM aanbood.

Een half uur na officiele openingstijd (Anthony Rother had zijn soundcheck tijd nodig) verzorgde Carlos Valdes de openings set, lekker langzaam en minimaal. Uiteraard niet veel spektakel aangezien de zaal nog vrijwel leeg was en het de eerste set was. Maar als inkomer verstond Carlos zijn vak en deed het dus rustig aan.

Na Carlos nam Nuno Dos Santos het roer over. De zaal begon al aardig vol te lopen en Nuno zette een lekkere tech house/ minimal set neer. Een set waarvan je denkt: "lekker om te grooven!"

Daarna kwam de eerste knaller van de middag, Johannes Heil Live! Ode aan deze gast. Hij kreeg het publiek(wat duidelijk voor hem gekomen was) goed mee in zijn set. Knallende kicks en lekkere synths, dat is wat deze man bracht, en het publiek ging, terecht, goed los.

Na de stevige set van Johannes Heil was het de beurt aan Juan Sanchez, de man die nooit verveelt, om de voeten van de vloer te krijgen. Ook hij zette een lekkere opzwepende set neer. Hier en daar vond ik het wat saai aandoen maar over het algemeen een lekkere set. jammer genoeg was het verschil tussen Livesets en platen draaien qua geluid goed hoorbaar. Het volume ging dan ook een stukje naar beneden.

Na Juan Sanchez kwam Anthony Rother. Respect voor deze artiest! De zaal zat bomvol toen Anthony begon, en zat nog voller toen die eindigde! De tracks waren stuk voor stuk een waar meesterwerk. Tracks als Father maakte het tot een waar spektakel. De afwisseling tussen rechtoe rechtaan knalwerk en heerlijke breakbeats zorgde voor een heerlijke liveset. Voor het podium onstond zowaar een Moshpit, een fenomeen wat ik nog nooit heb mogen aanschouwen op een housefestival. Maar het werd nog gekker! Opeens, uit het niets kwam er een crowdsurfer voorbij. Ik heb nog nooit zo gelachen Kortom, ik heb genoten van deze man en het publiek.

Na Anthony werd het tijd voor het duo Darko Esser vs Benny Rodrigues. De sets van Darko Esser die ik ken vind ik stuk voor stuk erg lekker, over Benny Rodrigues ben ik iets minder lyrisch. Soms heeft hij meesterlijke sets, maar soms ben ik na een kwartier al weer weg. Ik was dus benieuwd naar de combinatie van deze twee DJ's.
Deze set vond ik niet helemaal owke. Het waren vooral losse platen wat zij draaide, er zat absoluut geen geheel in de set, Benny zat teveel aan die Delay en er kwamen veel hitjes voorbij. Nou snap ik dat je voor ong. 1500 man een acceptabele technoset moet neerzetten, maar naar mijn mening was dit iets té massa georienteerd. Jammer, maar helaas!

Daarna kwam André Galuzzi. Minimal/Techhouse zonder poespas. Kort maar krachtig een lekkere set.

Toen was het de beurt aan Paul Kalkbrenner voor een live set. Ik had hoge verwachtingen van deze man. De sounds die deze man uit zn kastje toverde waren erg warm en lekker. Zweverige melodieën en lekkere percussie om weg te dromen. Wat ik miste was een stevige kick af en toe. Altijd een stevige subkick hoeft van mij absoluut niet, maar hier bleef deze wel erg veel weg. Jammer, maar desalniettemin een erg mooie en lekkere live set!

Als afsluiter stond Detroit legende, en tevens een van mijn voorbeelden, Derrick May. Hoe deze man controle heeft over de platen en de DJM 800 was ongekend. Alles vingervlug en zonder aarzeling! Maar dat mag ook wel na zo'n carriére. Ook Derrick zette een lekkere detroit techno set neer, precies waar ik naar verlangde op dat moment. Jammer dat het licht een klein half uur uitviel, maar die noodlampen hadden opzich ook wel een lekker basicgevoel. Want de muziek, daar gaat het uiteindelijk om!

Hoogtepunten waren voor mij absoluut Johannes Heil, Derrick May en Anthony Rother en in een net iets mindere mate Paul Kalkbrenner.