. Het zou mijn eerste HouseQlassics worden en ik was vooraf erg benieuwd of de rustige oldschool (die ik in alle livestejes van HQ tegenkwam) mij een hele avond zou kunnen bekoren, aangezien ik normaal meer van de Early Rave ben.
Ik besloot daarom vooraf om samen met mijn lieve vriendinnetje (eindelijk weer is met ze tweetjes he mop
) niet al te vroeg in de HMH te gaan staan.
De timetable van de grote zaal op HouseQlassics zag er als volgt uit:
00:00 - 00:00: MC: Ruffian
21:00 - 22:30: Luciën Foort
22:30 - 23:45: Miss Monica
23:45 - 01:00: Franky Jones
01:00 - 02:00: Lars
02:00 - 03:00: Stanton
03:00 - 04:00: Pila
03:00 - 04:00: Weirdo
04:00 - 05:00: Dana
05:00 - 06:00: Delirium
06:00 - 07:00: Bass-D & King Matthew
Rond 12 uur liepen we er binnen en zoals altijd verliep de controle bij de HMH weer soepel en hoefde we niet al te lang in de kou te wachten.
De garderobe en muntjes verliep iets minder soepel maar ook dit was nog wel te overzien.
Na een sanitaire stop was het nu linea recta de grote zaal in en. OW MY GOD
wat was het weer vet. Nou heeft de HMH bij mij sowieso al drie streepjes voor op alle andere locaties, maar nu had Q er helemaal een schitterende DJ-Booth van gemaakt! Het toch niet makkelijke logo van deze HQ kwam levensgroot terug achter de DJ waarmee tevens mooie lichteffecten gemaakt konden worden. Tel dat op bij het feit dat precies alle laser aansprongen bij het moment van ons binnenlopen, het top geluid van de HMH, en een heerlijk nummer van Franky Jones en de super entree is compleet.
Franky Jones draaide een superset met de echte oldschool (in mijn ogen). Het was toen nog erg rustig binnen en met een paar honderd man (de rest was nog wat afwachtender) stonden wij vlak voor de schitterend gemaakte dj booth rustig te dansen. En nou vindt ik, zoals eerder vermeld, die hele rustige oldschool niet zo super om thuis te luisteren maar daar kreeg iedereen bij elk nieuw opgegooit plaatje een grotere smile op zijn of haar gezicht. Echt schiterend gemixt ook, ik hoorde de tweede plaat helemaal niet aankomen (iets wat voor mij ook een vrij nieuw fenomeen was) maar elke 2 minuten kwam er weer vanuit het niets een oud bekend deuntje uit de immense speakers waarvan ik dacht " owja hoe ging die ook alweer" en de smile werd weer groter
. Franky sloot zijn set uiteraard af met zijn eigen classic The First Rebirth!Na deze perfecte warmup was het tijd voor Dj Lars (tegenwoordig Lars Tindy). Ik kan hier niet veel over zeggen omdat zijn set mij weinig deed. Ik voelde zijn set en nummers niet en ben op de tribune gaan zitten (wat een uitkomst!). aldaar heb ik niet veel van zijn set onthouden.
Voor Stanton kwam ik graag weer naar beneden en het verbaasde mij dat er in deze set al wat hardere early rave naar voren kwam in een perfecte balans met de oldschool. Het balanceerde precies op deze dunne lijn en vandaar vondt ik het een topset! Op het feest zelf had ik minstens 10 titels kunnen opnoemen maar deze namen ben ik inmiddels alweer kwijt dus die moet ik jullie schuldig blijven. Wel vond ik het bij deze en de volgende set erg (te erg) druk binnen. Dit ben ik niet gewend van de HMH maar ditmaal hadden ze er toch een paar honderd minder in moeten stoppen. Het was met name storend omdat deze 2 sets vooral erg goed waren
Toen was het tijd Dj Pila vs Weirdo. Pila was al een van mij favorieten (zeker na Qlubtempo) en Weirdo kende ik vooral van de Sensation Megamixen (vooral in de beginjaren superieur) en zijn topproducties samen met Dj Sim, maar had ik nog nooit live bezig gehoord. Ook deze set was weer een set om van te watertanden, er werd erg afwisselend gedraaid, zo heb ik bijvoorbeeld Prodigy nummers voorbij horen komen, en ook Young Birds van Weirdo zelf mocht niet ontbreken. wat een supernummer!
Door deze sets was ik perfect in de stemming om nog 3 uur te knallen. maar toen kwam Dana
. Dana heb ik inmiddels in de hardstyle al afgeschreven maar in de ouwe hardcore had ik haar nog wel hoog zitten. Ditmaal leek het echter wel alsof ze maar 1 plaat had meegenomen die ook nog is niet boeiend was, erg saai eentonig en slaapverwekkend. Ik ben na 20 minuten (had nog ijdele hoop) maar naar de tribune gegaan (waar het opeens erg druk was 
) en aldaar werd ik opeens een beetje moe en hiermee nam ook de zin flink af, iedereen kent het vast wel, ook al heb ik hier over het algemeen geen last van het gebeurt altijd wel eens.Het was zelfs zo erg dat de vetste set van de avond (Delirium) mij pas na een half uur weer aanzette naar beneden te gaan. Tering wat was hij aan het knallen, al die vette PCP (Marc Acardipane) platen kwamen voorbij zoals: Pilldriver - Pitch Hiker & Apocolypse Never, Rave Creator - Atmos-Fear en ook Promo's King of Pain (kijk maar naar de foto hieronder) ontbrak niet. Erg jammer dat ik er niet goed op los kon gaan omdat ik nog gaar was van het uurtje Dana.
De afsluiters waren Bass D & King Matthew, ik was nu wel weer aardig bijgekomen en klaar voor het laaste uurtje om nog wat oude "Hak-skills" uit de kast te trekken. Op zich lukte dat nog aardig maar ik vond het jammer dat de twee (of eigenlijk voornamelijk Bass D, ik snap niet waarom Matthew er nog steeds naast gaat staan, laat hem maar organiseren) alleen maar rag rag gang gang platen draaide die mij bijna allemaal niks zeiden. Jammer ook dat hun niet van plaats waren geruild met Delirium of in zijn stijl waren verder gegaan. Deze set vondt ik niet Houseqlassics waardig, het leek te veel op de nieuwe stijl en was net ff te hard, ook als afsluiter. Tussentijds was er nog wel tijd voor een te vette scratch sessie van Bass-D met top ondersteuning van Ruffian op de overbekende plaat Drummachine van Paultje Elstak, erg goed gedaan! De laatste plaat die ik hoorde was Army of Hardcore van The Stunned Guys & Neophyte (of eigenlijk moet ik dat omdraaien
), een perfecte afsluiter!Om de grote drukte voor te blijven liep ik hierbij toch de zaal uit om vervolgens weer aan de altijd brakke terugreis te beginnen.
Het is verbazingwekkend hoe mooi de mensen zijn die naar binnen lopen en hoe brak en kapot iedereen is die eruit loopt
. Zodra de muziek uit gaat wordt iedereen direct gaar en gaat maakt de smile op de gezichten plaats voor een grimas. Ik hoop dat er ooit nog is een teleporter wordt uitgevonden zodat ons de terugreis bespaart kan worden (maar dat is waarschijnlijk ijdele hoop)De conclusie mag wel luidden dat dit een geslaagd feest was. Vooral de sets van Franky Jones, Stanton, Pila Vs Weirdo en Delirium vondt ik hieraan bijdragen.
Het geluid en de lichtshow waren super, zoals altijd bewijst de HMH weer waarom het mij favoriete locatie is.
De sfeer was bij Franky Jones super, maar gaandeweg vondt ik deze wat afzakken. Zo ben ik nauwlijks aangevallen door mensen die mij kwamen vertellen hoe vet het feest is, en dit maak ik toch niet vaak mee.
Muziek: 7 (jammer van Dana en geen ideale afsluiter)
Geluid: 8
Licht & Decoratie: 9
Sfeer: 6
