Kort nadat ik de reis naar Hardhouse Academy geboekt heb, heb ik voor het eerst over Timeless gehoord van een vriend van me die wel vaker in Londen gaat feesten. Hij en nog een paar vrienden besloten om samen naar Engeland voor het weekend te gaan om dit feest bij te wonen en daarna nog naar een afterparty (Twist @the Factory). Hoewel het me erg gezellig leek, heb ik eerst er van af gezien, omdat het een nogal dure gein zou worden. Maar toch, na een tijdje nadenken heb ik besloten om mee te gaan, deze reis leek me gewoon te leuk om te missen, en Timeless zou dus mijn eerste keer in Engeland feesten worden, een soort voorproefje op HHA.
Iedereen in ons groep keek uit op 1 oktober, en in de laatste week werden er zelfs dagen afgeteld tot de dag van de feest.
Op de zaterdagochtend werd ik om 8 uur wakker met de gedachte “Vandaag is de dag”. Tevergeefs heb ik geprobeerd om nog een uurtje te slapen, want ik wist dat ik zo veel mogelijk voor de reis moest uitslapen, om de energie te besparen voor de reis en lange uren feesten. Helaas was de adrenaline in mijn lichaam zo hoog, dat ik na half uur in bed woelen ben opgestaan en op PF ging kijken of mijn vrienden al wakker waren. En ja, hoor, iedereen was al wakker en in net zo zenuwachtige staat als mijne werden er laatste voorbereidingen op de reis gedaan.
Om 10 uur werd ik opgehaald door een van de vriend uit ons groep, RJ a.k.a. X-Field. Echt grappig was het feit dat we ook nog door zijn vriend Dj Fausto naar Schiphol gebracht zouden worden, die toevallig een van de meest bekende Nederlandse Harddance harddance dj’s is. Toen we al bijna in Amsterdam waren, had ik opeens opgemerkt dat ik mijn tasje met de meest belangrijke spullen thuis gelaten heb, terwijl ik vol zeikerheid dat ik alles mee had de auto in stapte. Nou, dus erg snel teruggereden, en weer eerst naar Fausto toe, en daarna richting Schiphol gereden.
Ondanks die vertraging, is het ons gelukt om precies om 11 uur (die tijd hebben we met de rest van de groep afgesproken) de Schiphol binnen te stappen. Het zou niet echt uitmaken als we wat later zouden aankomen, gezien onze vliegtuig pas om 13:35 vertrok, maar ik vond het wel erg cool en dus merkwaardig genoeg om het in deze verslag te vermelden
Daffie en Daniel stonden er al, en later kwamen Rober, Patrick en Rick ook aan. Direct na het inchecken gingen we gelijk de douane door , ik en RJ hebben in de winkel wegwerpbare camera’s gescoord omdat we geen digitale mee hadden en daarna hebben we nog even in de bar gehangen en een biertje op de reis gedronken.
Dat biertje moest wel erg snel opgedronken worden omdat we al voor onze reis moesten inchecken. Gezien we met de Easy Jet vlogen waren er geen stoelen aan ons toegewezen, dus we wilden wel snel bij zijn, om nog naast elkaar zouden kunnen zitten. En mede door de zenuwen en door het feit dat het snel opgemaakt moest worden, sloeg dat biertje bij sommige van ons vrij snel in. Ik vraag me af wat die mensen in de rij/vliegtuig niet over ons hebben gedacht, haha. We zaten de hele tijd te praten en te lachen en waren zeker de luidruchtigste in de gehele vliegtuig.
Maar de vliegreis ging daardoor erg snel voorbij, en omdat er niemand anders in de vliegtuig klapte voor de piloot, hebben sommige van ons expres zelf geklapt om hiermee de rest van de groep lekker te irriteren
Erg snel waren we door de passpoort controle gegaan, en gelijk naar de trein gerend en ingestapt die volgens Daniel ons zou naar de centrum van Londen zou brengen. Maar pas in de trein ging Daniel uitzoeken of we inderdaad in de goeie trein zaten 
Dat zou wat zijn als we hele verkeerde kant op zouden gaan, haha. Op de trein en vervolgens op de metro naar Camden hebben we ook enorm veel om alles en nog wat gelachen, iedereen was in een topstemming, en onze dag kon echt niet meer stuk!We gingen eigenlijk naar de Camden St. om te shoppen, maar het werd eigenlijk een soort sightseeing geworden. We wisten niet waar we waren: overal erg leuke winkeltjes met aparte kleding, allerlei winkels die gekke spullen verkochten (zoals een enorme bellenblaas die ook nog op straat door een meisje in werking gedemonstreerd werd), tweedehandse platenwinkels en allerlei eettentjes. En de mensen die daar liepen! Het leek net een punkerconventie daar, overal liepen er mensen met enorme hanekamen, in leder en gothic gekleed, en er werden flyers uitgedeeld voor punkersfeesten. De Camden Market zelf was gekenmerkd door leuke kraampjes met sierraden, sterke geur van wierrook waarvan al je high kon worden en erg veel chineze eettenten. Er werden ook harddance platen en cd’s (waarvan sommige gekopierd leken te zijn, maar toch 12 pond kosten) en grappige dj tassen verkocht.
Maar de hoogtepunt van het shoppen was natuurlijk een van de beroemdste partykleding winkels in Engeland, Cyberdog. Jezus wat was het groot. Toen we er binnenliepen knalde binnen heerlijke hardhouse, waarop we gewoon wilden gaan dansen (en sommige mensen in de winkel deden dat ook). Dat was een werkelijke partypeople walhalla met allemaal gangetjes waarin alleen blacklight hing om te laten zien hoe de tekeningen op de shirts oplichten, en we moesten een tijdje naar de kleedkamers zoeken. De grappige was dat niet alleen de verkopers maar ook de mensen die die winkel binnenkwamen erg opvallende feestkleding droegen, en dat op de zaterdagmiddag!
Na het shoppen en eten bij Burger King scoren, hebben we nog in de kroeg gezeten tegenover Koko, zodat we om 9 uur binnen konden zijn en nog heel misschien die gratis cd’s en drank scoren die ze op de website van de feest beloofden aan de eerste 100 bezoekers. Iedereen had zich daar op de wc’s omgekleed in hun party outfit. De laatste uurtjes gingen langzaam voorbij, en we werden jammer genoeg maar niet eens aangeschoten van dat Engelse bier! Daar hebben we nog een aantal mensen gesproken die ook richting Timeless zouden gaan en daarna gingen we in de lijn staan. Dankzij Daniel en Vince van Partynight stonden we al op de betaalde gastenlijst dus we voelden ons een beetje VIP voor. Achter ons begon de plaatselijke volk zich te verzamelen dus we konden ze bewonderen. Er stonden mensen in erg opvallende neonkleding, echte ravers, en een van ze had ook nog een rugzak met speakers, dus we konden op lekkere harddance anthems in de rij al dansen
(Heaven’s Cry-Till Tears Do Us Part werd verwelkomd door hard gegil van onze kant). Tijdens het wachten werden we ook nog gefilmd door een cameraploeg. Na ongeveer 15-20 minuten wachten mochten we eindelijk binnen. Onze spullen werden erg vlug gecontroleerd, verder dan ons onze tassen laten openmaken was de beveiliging niet gegaan (“Te moeilijk?”). Nadat we onze zware tassen bij de garderobe hebben ingeleverd (waar per 1 artikel gerekend wordt, en ook nog magere 2 pond per stuk ) gingen we de tent verkennen. Bij de garderobe kregen we nog bandjes om voor de afterparty waar we sowieso zouden gaan. En man man man, wat was het mooi! Het bestond uit 5 verdiepingen, 4 met balkons, enorm veel trappetjes er waren in totaal, volgens mij, 3 bars. Van de plafond hingen er enorme opblaasbare decoraties. Er waren 2 area’s, de main was helemaal beneden, en eentje kleiner op de 3e verdieping. Op de andere verdiepingen waren er erg comfy en luxe banken te vinden. En wat voor geluid kwam er uit de speakers, zuiver, hard en mooi. En niks van rustig naar hard opbouwen, knallen ging er al vanaf het begin. Dus erg snel na ons champagne scoren en K90 tent bestuderen (daar verkochten ze cd’s en vinyls van deze dj) gingen we gelijk op de dansvloer dansen. En dat deden andere bezoekers ook.
De gedeelte over de dj’s zal bij mij erg kort zijn, omdat ik eigenlijk pas sinds vorig jaar fan van harddance ben, dus ik ken vaak de nummers, maar ken de namen van de nummers vaak niet uit mijn hoofd. Dus alvast excuses voor de mogelijke foutjes.
Elvis was de dj die opende. Hij zag er erg nerdy uit (tja, je kan het verwachten van een dj die zich Elvis noemt
), maar draaide lekker, melodieuze hardhouse. Daarna was K90 aan de beurt! Eindelijk kon ik die dj live horen/zien. Ik vind zijn muziek erg mooi. Dus ik verheugde me op het feit dat ie op Dance Valley dit jaar zou draaien, maar toen was zijn optreden afgelast door het regen/doordat de HQ area dicht ging. Dit keer was er geen regen (tenminste niet binnen de club, hehe, buiten had het even geregend die dag), dus de dj was er! En ik heb echt van zijn set genoten: hij draaide erg veel van eigen producties, o.a. A.X.I.S. en Red Snapper. Heerlijk! De dansruimte werd tegen zijn draaitijd al vrij goed gevuld (en dat was pas 10 uur!)
De set van K90 vloeide erg subtiel in de set van volgende dj Billy Bunter voort. Ik vond het leuk.
Daarna was het OD404. Van deze dj wist ik weinig, maar een nummer van hem die ik heb eerder heb gehoord beloofde wat. En hij had me niet teleurgesteld, topset!
Ergens tussen kwam er nog Captain Tinrib, maar die vonden we niet echt leuk en een beetje te monotoon, dus we gingen toen op de bank zitten praten. Achteraf bleek het dat er iets fout is gegaan met zijn afstelling van de set, en mensen hebben dus op dezelfde 5 minuten van de set half uur staan dansen! Met alleen wat effecten doorheen die hij maakte
Daarna was Lucy Fur aan de beurt, de zaal ging lekker los op haar muziek en ik hoorde vele knallers in haar set.
Organ Donors waren er helaas niet, dus ze werden vervangen door Little Gem. Van haar heb ik eigenlijk weinig meegemaakt omdat ik toen een beetje ging rondlopen en op de bank hangen, dus ik wist eigenlijk niet wie er draaide. Was ook naar de andere area geweest, en een tijdje daar gedanst (was trouwens ook erg leuke muziek).
Toen ze klaar was, kwamen de meest verwachte dj’s van de avond Andy Whitby en Cally Gage draaien. Andy heb ik al eerder live gehoord, op zijn eerste NL gig op Impulz dit jaar, en daarvoor heb ik hem alleen van de gedownloade mixjes van hem gekend, maar vond hem al een hele tijd erg goed (ik stemde hem zelfs als nr.1 dj in mixmag dj top 100). Gage was ook nieuw voor mij. Hun set was echt geweldig, ondanks dat ik paar nummers heb gehoord die eerder die avond gedraaid werden (dat was bij meerdere dj’s zo, maar niemand leek het erg te vinden en ging net zo goed los 2e keer op dezelfde nummer). In de zaal kon je niet eens meer normaal dansen zo druk was het tijdens hun set! Iedereen ging helemaal los, ook we stonden helemaal als gekken te springen. In het eind kwamen de dj’s nog met de fans handje schudden en gingen met ze op de foto, dus dat was erg lief van ze. RJ heeft nog kennis gemaakt met vriendinnen van Cally die kwamen naar haar kijken, dus hij kreeg het voor elkaar om een kusje aan haar te geven
Daarna waren we (ik, RJ en Daf) alweer erg moe en gingen we weer op de banken hangen, ik heb inmiddels wat mensen leren kennen, dus heb met die zitten praten. Sommige van ons waren toen echter een beetje op. Engelse bier wilde maar niet werken
Ik heb trouwens alleen maar water gedronken, want je kon je flesje erg handig op de wc’s weer bijvullen! Een uur voordat het feest over was hebben we onze spullen opgehaald, en gingen in de gang zitten met onze tassen en jassen rond. Toen waren we door de security erg vriendelijk aangewezen dat op de grond zitten en roken echter niet mocht, dus toen gingen we op de banken hangen. Ik vond het trouwens erg opmerkelijk dat we met grote tassen en jassen gewoon mochten rondlopen en niemand er van raar opkeek! Bij ons zou het dus echt niet kunnen. Daar kon het makkelijk, sommige mensen hebben hun tassen zelfs nooit ingeleverd en gewoon rond ze stonden te dansen op de dansvloer. Dus meerdere van ons hebben over die tassen gestruikeld.Op de banken zaten er al meerdere mensen te rusten, er liepen mensen rond hun vestjes/laarzen/tassen te zoeken die ze eerder op de avond ergens neergegooid hebben. Ik heb me omgekleed voor de afterparty en ging nog even naar beneden om op de set van Phil Reynoldsen Marc French, die afsloten, te dansen. Tussenin waren er blijkbaar andere dj’s maar heb ze eigenlijk ook niet echt opgemerkt, het is nu dat ik de lineup zie, denk ik: “Ow, waren die er ook?”
Toen de dj op de verzoek van de partypeople nog een laatste nummertje ging draaien gingen we al richting de uitgang. Daar stond een bus op ons te wachten die ons naar de after zou brengen. De bus werd langzaam gevuld met mensen, de hardhouse muziek werd hard aangezet, en hup, naar the Factory. Tijdens de busreis hebben nog een beetje sightseeing van Londen in de nacht gehad: de beroemdste sights reden we voorbij. Dus toch nog wat culturele dingen gedaan
Bij the Factory bleek het dat de armbandjes slechts korting op de entreeprijs betekenden en niet gratis entrée, zoals we dachten. Maar ja, geld moest toch rollen. Na een tijdje in de rij bibberen waren we binnen.
De club bestond uit 2 zalen. In de kleinere zaal, met een balkon waar je kon zitten, thee en coffie drinken en balonnen met lachgas kopen draaiden ze wat rustigere en funky muziek. Ik weet het niet wat voor stijl het was, volgens mij soort goa/psychodelic trance of zo. Het was nogal donker en mysterieus met gangetjes naar de zit ruimtes op de begane grond. Maar we gingen naar de andere zaal waar ze hardhouse draaiden en gingen daar met onze tassen zitten. Red bulletjes waren niet zo duur 2 pond 50 (ong. 4 euro omgerekend), en de energie hadden we echt nodig.
De zaal raakte vrij snel erg vol, blijkbaar naar de afters gaan voor Engelsen erg normaal is. Hoewel er erg veel toeristen tussen bleken te zijn: heb met mensen uit Brazilie en Nieuw Zeeland daar staan praten. Heb nog mijn laatste beetjes energie verspild aan het wild dansen op de kleine podium, daarna was de koek echter op, en muziek was een beetje monotoon geworden, te techy maar dan met hardtrance bassjes. Toen gingen de meeste van ons zitten kijken hoe andere mensen stonden te dansen.
Op de kleine podiums zagen we soort local after celebrities, die met allerlei glowsticks en glimmende ballen stonden erg flitsend te dansen. Af en toe gingen de lasers los die ook erg mooi waren. Om 10 uur waren we echter dood op en toen gingen we naar buiten. Rick en Patrick bleven binnen verder dansen met hun pasgemaakte Engelse vrienden (en hebben later nog bij die thuis geafterd). Ik en RJ moesten echter al richting het vliegveld gaan omdat we een vlucht eerder hadden dan iedereen.
Op het vliegveld nog eventjes gegeten (broodjes waren echt verschrikkelijk duur, maar mijn buik knorrde al van de honger). Daarna hebben we onze vrienden gedag gezegd, die bleven op hun vliegtuig wachten. In de vliegtuig nog een beetje geslapen, maar 40 minuten hadden niet zo veel geholpen. Ik zag er echt moe uit, de nederlandse douanier vroeg zelfs aan mij of het goed met me ging.
Daarna haalde Fausto ons weer op en eenmaal thuis ging ik gelijk mijn bedje in om te slapen.
Dat was hem dus. En nu de foto’s nog:
Een aantal werd van ons gemaakt door mensen van Don't Stay In. Die van ons volgen nog.
De club en de regenboog!
Bij de ingang van Koko
Ik, Daf, Patrick en RJ
Daf en Rick
Met een fotograaf
Daniel bij de bar
Erg blij dat we waren!
Lippenstiftje erbij?
De dj podium
De vj booth en de balkons
De dansvloer op de begane grond
Plafond
balkons
Relaxen op de trap.
Speakers!
Cally en Andy, kijk hoe lief!
Er werd nog zelfs op de lichamen getekend:
Aparte partygangers:
in de afterparty bus:
de lachgas balonnen
Voor:
en na:
laser:
Meneer! Wie bent u? Wat doet u voor werk? Waar gaat u heen?
