Verslag van Trance Energy, 21 september 2002

Zoals beloofd volgt hier mijn verslag over Trance Energy, dat afgelopen zaterdag 21 september plaatsvond in het Thialf Stadion te Heerenveen. M'n 4e editie van dit feest zou het worden, en mn derde ontmoeting met het ijsstadion in het Friese landschap. De eerste keer dat ik me naar de andere kant van het land begaf was dat ook met Trance Energy als reden, de tweede keer deed ik een Qlimaxparty aan. Beide feesten stonden nu niet echt in mn herinnering gegrift als een geweldige belevenis, eerder als feestjes die het moesten hebben van de gezelligheid die ik beleefde omdat er veel bekenden waren. Het kwam totaal onverwacht, was niet eens van plan te gaan stappen dit weekend, tot ik op Partyflock een hoop topics zag waarin goedkoop kaartjes werden aangeboden. Sommigen gaven zelfs tickets weg. Tja, als je op zo'n manier naar een feest kunt is dat voor mij al reden genoeg toch eens een gokje te wagen. Zo geschiedde het dat ik samen met twee vriendjes de drie uur durende autotrip naar het Noorden des lands aanving. Om kwart voor een 's nachts betrad ik dan wederom de vloer die normaliter bedekt ligt met ijs. En het eerste, werkelijk het eerste wat er door me heen schoot was: "O nee. niet weer dat geluid!". Tja, van te voren wist ik al dat Thialf nou niet echt bekend staat als lokatie waar de bassen en bliebjes je om je oren schieten. Last van een vervelebnde piep in je oren of geen stem meer hebben omdat je te hard moet praten zijn hier niet bekend. Je moet echt goed zoeken naar een plaatsje waar je nog enigszins in de muziek kunt kruipen, want wederom was het gewoon mogelijk helemaal vooraan in de zaal met je snuit naar de DJ toe een telefoongesprek te voeren zonder te hoeven schreeuwen. Maar goed, daar was ik op voorbereid.

Om 01.00 naar de Twix Talent Room gelopen en Blank & Jones maar gelaten voor wat het was. Joop en Astrid had ik al gemist maar aan de bverhalen achteraf te horen was dat niet echt geweldig. Nou goed, dit keer dus een chill-out met muziek, want op Qliamx was er dus niet eens geluid hier. Je kon er terecht voor een hapje en drankje en er was voldoende zitplaats. Een vage stand waar dames tot in de opuntjes werden voorzien van hippe kapsels en extreme make-up, en verder dus een DJ die zn kusten mocht vertonen. Effe geouwehoerd met wat mensjes, en het bleek dat zowel Olaf als Beckham hun camera hadden thuisgelaten. Boom-Selection daarentegen had zn digitale wondertje toch meegesmokkeld en hopelijk plaatst hij zn foto's hier nog op PF, anders kunnen jullie snel terecht op zn eigen website. Ik was blij, erg blij, dat er een gezellige delegatie van internetters rondliep, die ook een beetje een vaste plek aanhielden (dit maal linksvooraan). Want verder heb ik wedereom amper met onbekenden gesproken. Zoals ik dat elke keer ervaar in Thialf. Het is zo'n ander publiek als op de Trance Eenergy feesten die ik mee heb gemaakt in het Beursgbouw. En datzelfde gold voor het verschil tussen de Qlimax feesten die ik bezocht. Alsof hier een hele hoop lokale bezoekers op af komen. Heel individualistisch. Weinig vrolijk verklede mensen. En een overschot aan cowboyhoeden en wegwerkersvestjes. gwelukkig geen hee-hoo geroep gehrood, want dat deed me op Qlimax toch echt de chill-out in vluchten! Met de gemiddelde leeftijd viel het nog enigszins mee, al liepen er natuurlijk een hoop jongeren rond.

Maar goed, na een half uurtje te hebben bijgekllets zijn we met een groepje de zaal ingegaan. Blank&Jones kon me nog steeds niet boeien. Talla 2XLC werd aangekondigd en draaide een aardige set, niet echt de techtrance die hij normaal draait, maar het was enigszins dansbaar. Voor zover dat dus lukte want het volume was echt bedroevend laag. En op die manier krijg je simpelweg weinig mee van de sets die worden gedraaid. Maar goed, ineens leek er iets te gebeuren. Een hoop gejuich, vuurwerk, en daar stonden dan Svenson en Gielen. Een ding was duidelijk: veel partypeople waren speciaal voor meneer Gielen naar Heerenveen afgereisd. Met zn vrolijke kop weet hij toch altijd nog een leuk feestje te bouwen, en al ben ik niet altijd evenzeer te spreken over zn platenstijl, hij maakt wel sfeer. Ik vond het allemaal wel leuk om te zien, maar ineens, na een kwartier, was het voorbij. Ongelovig keek ik om me heen, was dit een grap? Anderen leken ook niet helemaal te begrijpen, maar dit was dan idd de liveset. Zeker net een nieuwe videoclip ofzo opgenomen? Begrijp nu nog steeds niet waarom je in hemelsnaam een act op het programma zet die maar een kwartier duurt.

Anywayz, The weels of steel werden overgedragen aan Dumonde. Zn set klonk aardig, maar was geen uitschieter. Ik had me er allang bij neergeled dat Trance Energy geen feest is waar de oude tranceklappers je om de oren vliegen. De trance die tegenwoordig wordt gemaakt zegt me heel weinig. Ik vond de trancejaren tot aan 1999 geweldig, daarna heb ik me amper nog met deze muziekstijl bezigggehouden. Te veel van hetzelfde, te voorspelbaar. Ik werd er een beetje melancholisch van, en ondanks mijn altijd aanwezige wil van alles wat re om me heen gebeurt het beste te maken, liet de gedachte dat ik hier niet helemaal op mn plaats was me niet meer los. Ik dacht aan de Illusion, La Rocca, Carat, en aan al die geweligde trancenummers die ik daar vroeger voorbij hoorde komen. Gelukkig was ik niet de enige, ook met Freejack, Boom-Selection en Ritzi_Lee heb ik hier heftig over zitten lullen. Ach ja, we worden een dagje ouder, en zo voelde het ook letterlijk daar. Niet alleen vanwege de lage gemiddelde leeftijd, maar dus ook het gevoel dat er een stukje kwaliteit miste. Vervolgens naar voren gelopen om daar dan het optreden van Johan Gielen in zn uppie te aanschouwen. En wederom, toen de blonde Belg het podium betrad, leek het publiek eindelijk los te komen. Het volume leek daarbij inmiddels wat te zijn opgeschroefd en de twee stalen wanden naast het podium bleken bedoeld voor nog een vuurwerkact. Ik vond het een aardige ste, maar zeker geen klapper. Heb Johan vaak horen draaien en al klonk het technisch allemaal goed, ik vond zn platenkeuze erg voorspelbaar, gewoonweg niet verrassend. Maar weer naar de tribune getogen om het geheel te overzien, en al gauw bleek dat ook het Heerenveense partypubliek (als je daar al van mag spreken) weer inkakte. Ik miste het saamhorigheidsgevoel, de vrolijk dansende mensen, de gezelligheid. Dan maar een broodje kroket he Ritzi? Inmiddels was ik aardig op de inventieve toer geslagen. Aangezien ik mn energie niet kwijt kon in dansen, en een beetje simpel werd van het feit dat iedereen zo terughoudend was, besloot ik gewoon lekker de boel op zn kop te gaan zetten. En dat bleek de beste keuze. Toen ik terug de zaal inliep, verbaase ik me weer over het feit dat de muziek weer harder was gezet. Waarom pas zo laat? En eindelijk, eindelijk, hoorde ik wat lekkere stevige trance. Opzwepend! Dus eindelijk kon ik dan een dansje maken. dat was van korte duur. Want wat flikte ze me nou, m'n oude trance-helden uit de Trance Buddha, Ram&Bas? Ze begonnen hardstyle te draaien! En verdomme, was dat nou juist net niet de reden dat ik die avond niet in Zoetermeer stond? Ik herinnerde me de set van DJ Jean 2 jaar daarvoor in hetzefde Thialf. Geweldig vond ik het, hoe hij The Dominator en andere klassieke stukjes mixte met een paar prachtige diepgaande tranceplaten. En nu stond ik te luisteren naar al die veel te vaak gedraaide hardstyleplaten! Wat was ik blij dat er een stel vrolijke PF'erds bij me in de buurt was! Beckham met z'n prachtige imitatie van het gemiddelde danspasje die avond, Sharkie wiens handen een eigen leven leken te leiden, samen met Sasha een cursus Creatief met Spa Blauw opgezet (bedankt voor het continu checken of mn boobs nog in mn topje zaten meissie! ), Boom die mijn water toch echt het lekkerst vond, Myrthe die eindelijk ook effe stond te dansen, Bellie die de al huiswaarts kerende partygangers voorzag van condooms en Freejack die bij zichzelf dacht: dat kan IK beter (en gelijk heeft ie!). En toen het einde. Echt waar, het had niet slechter kunnen eindigen. Draaiden R&B de remix van James Brown is Dead! Mijn God, ik rolde bijna schuddebuikend over de vloer, want je moet weten, ik vind het verschrikkelijk hoe klassiekers als deze tegenwoordig verkracht worden. Bovendien, op een Trancefeest? Deze plaat? Ach ja, genoeg gezien, genoeg gehoord. Met een grote grijns op mn gezicht weer naar buiten gelopen. Want IK had niets betaald! En door de leuke groep met wie ik de hele avnd heb opgetrokken kan ik toch zeggen dat ik een gezellig avondje heb gehad!

Dan maar weer even de plus- en minpunten. Plus:
- Lasers, verlichting en vuurwerk
- De indeling van de zaal, met tribunes die een gewelidg uitcht op de zaal boden
- Niet te druk, je had lekker de ruimte
- Niet te warm of te koud, gewoon een perfect temperatuurtje
- Achterin een hele berg Dixie-toiletten, waardoor je, als je dus daarheen ging, niet hoefde te wachten.
- Alles ging lekker snel. Muntjes kopen, eten en drinken halen, garderobe, nergens hoeven wachten!
- Vriendelijk personeel en security
- Geen vechtpartijen gezien en ook bij de EHBO leek het erg rustig. Totaal geen agressie opgemekrt.
- Aanwezigheid van een chill-out waar je lekker kon zitten.

Min:

- Het geluid. Need I say more? - De platenkeuze: weinig origineel
- De live-act van Svenson en Gielen
- Totaal geen sfeer, geen leuk partypubliek, weinig dansende mensen.
- Geen PartyFlock-fotograaf!

En om te bewijzen dat ik er toch echt ben geweest, hier een fotooje vanuit de Twix talent Room, ik zal kijken als de foto's van Boom op zn site staan of ik er daarvandaan een paar kan linken met wat indrukken van de lasershow en de WEL vrolijk dansende mensen. Want al wordt er behoorlijk negatief gereageerd op dit feest, ik heb het toch best naar mn zin gehad!



Voor alle happy partypeople een dikke kus!