Verslag van Carl Cox & Friends, 9 april 2005

Carl Cox was het feestje vorig jaar in de Ahoy zo goed bevallen, dat hij 'samen' met UDC besloten had om ZIJN feestje gewoon nog een keer te gaan vieren. Ook deze editie van 2005 zou weer gehouden gaan worden in de Ahoy Rotterdam.
Na de nodige twijfels om naar dit feest heen te gaan, UDC is niet mijn favoriete organisatie, heb ik toch maar besloten om UDC nog 1 kans te geven om te bewijzen dat ze ook een GOED INDOOR feest kunnen geven. Aan de line up zou het in ieder geval niet liggen. Carl had meerdere van zijn vrienden uitgenodigd om te komen draaien en ook waren er weer vocal en percussion acts. In ieder geval beloofde de line up veel afwisseling.

Na vertrek uit het regenachtige Heelsum was Rotterdam in een uurtje bereikt en na een kleine zoektocht was de Ahoy ook al rap gevonden.
Rond 22:30 kwamen we aan en het viel op dat er echt nog ZAT parkeeplek te vinden was rond de Ahoy. 'Gelukkig' vonden we een mooi plekje op welgeteld 1 a 2 minuten lopen van de ingang.
Buiten dreunden de beats al lekkker door, dat beloofde veel goeds!
Bij de ingang viel het op dat het A nog erg rustig was, en B het was niet uitverkocht want er waren nog kaarten te koop voor iets van E40,-
Helaas mocht ik ook dit keer geen deel van de originele Carl Cox toegangskaart meenemen voor de collectie, erg kinderachtig van die kaartcontroleurs!
De rij voor de visitatie was kort en binnen no time was ik aan de beurt. Helaas had ik een 'klein' probleem omdat mijn doosje Frisk was losgegaan en ik had dus ineens 6 pillen in de jaszak. Opmerking van die Security dude: Mmm, wel een beetje veel he? Gelukkig had hij ook al snel door het echte mintjes waren en geen andere snoepjes, verder was het wel een hele grondige maar relaxte fouillering.

De jassen konden gedropt worden in een kluisje (E5 huur en E5 borg)die ruim voorradig waren en continu toegankelijk , maar een gratis garderobe was er niet terwijl die wel beloofd was door UDC op de Carl Cox flyer.
De munten, of beter gezegd de dranktokens, hadden een normale festivalprijs van 5 voor E10.
Tegen 22:45 was de drukte prima te doen, maar tegen middernacht stond er een enorme rij van dorstige partypeople te wachten voor de hokjes.
AL met al waren wij binnen 10 minuten binnen en zaten we al aan een koude Heineken, dat was lekker snel van UDC.

De zaalindeling verbaasde mij een beetje. Midden achterin de Dj booth, links achter een setje Dixie plees en een bar, rechtsachter een bar en een doorgang naar een vaste wc, midden in de zaal de Lj booth en vooraan stond nog een 'hoerenkeet' wat achteraf een of andere studio van Vodafone bleek te zijn.
De zaal was redelijk aangekleed met wat paarse kerstverlichting, meerdere video en projectieschermen, diverse soorten lichteffecten en natuurlijk een groot podium waar vanaf mister Cox het feestje ging bestoken met zijn techno/

DE LINE UP VAN DE AVOND:

22:00 - 23:30 Johan Cyber
23:30 - 0.30 Michel de Hey
0.30 - 1:00 Carl Cox opens the house
1:00 - 1.30 Joris Voorn Live
1.30 - 2.00 Carl Cox and Onallee
2.00 - 3.30 Umek & Valentino Back 2 Back
3.30 - 4.00 Carl Cox with Pablo on percussion
4.30 - 5.00 Carl Cox
5.00 - 5.30 Carl Cox & Saffron
5.30 - 6.00 Carl Cox
6.00 - 7.00 Carl Cox & Michel de Hey Back 2 Back

Johan Cyber had de dankbare eer om deze avond te gaan open. En deze persoon had er zeker zin in. Lekkere licht stevige techno waar je lekker op kon dansen zonder er al te vermoeid van te raken. Het viel alleen op dat de dj nauwelijks te zien was vanaf de zijkant van de zaal. Ook was te zien dat er nog iets achter het grote zwarte scherm moest zijn, een extra podium? De zaal was nog niet echt gevuld, ik gok dat er iets van 1000 man binnen waren op het moment. De sfeer was er niet minder om: ontspannen en erg gezellig.

Cyber werd afgelost door Michel de Hey en die maakte er een echte Michel de Hey set van. Afwisselend draaide hij de wat stevigere tracks maar ook de techhouse kant werd niet vergeten door deze Rotterdammer. Maar iedereen zat te wachten op de komst van Carl Cox.
0.30 was dan eindelijk het moment dat Carl Cox letterlijk! uit bed kwam. Voorafgaand door een zielig beetje vuurwerk en een slap showtje kwam hij op. En toen kon het feest echt gaan beginnen.
Achter de normale dj booth was een soort van huis gemaakt met allerlei kamertjes. Maar nog niet alle kamertjes waren duidelijk verlicht, dus dit beloofde nog een verrassing.

Cox was lekker snel wakker en al rap waren zijn eerste platen te beluisteren. Dit beloofde al veel goeds! Maar helaas werd mister Carl al om 1.00 afgelost door Joris Voorn die begon te draaien vanuit een klein kamertje linksonder het huis van Carl. Dat er zo veel mensen een hoge pet op hebben van hem begrijp ik niet, want hij draaide weer bagger. Een saaie set met wazige tempowisselingen en een publiek dat vaak en met veel gewoon stils stond! Next please. Na Voorn was Cox zelf weer aan de beurt met een set met vocale ondersteuning door Onallee. Leuk bedacht en goed voor de afwisseling, maar het werkte niet echt.
De sfeer begon ook eindelijk een beetje echt los te komen. Er werd flink gedanst, en alleen maar gezellige mensen en veeeeeel leuke vrouwtjes.
Na deze set was het de beurt aan Valentino Kanzyani en Umek. Hier verwachte ik veel van na een eerder geslaagd optreden. En die verwachting werd zeker ingewilligd! Deze 2 heren voelden precies de sfeer goed aan en bewerkten deze tot een hoogte punt. Zo hoort techno te knallen, lekker met zijn allen springen stampen etc
De temperatuur die aan het begin van de avond nog koud te noemen was, was gestegen tot tropische waarden door de goede sfeer en muziek.
Helaas duurde het te lang om koude! drank te krijgen bij de barren.

Toen het geweld van deze 2 heren eindelijk wat geluwt was, konden Cox en Onallee het publiek verder gaan bewerken. Het idee is leuk, vocale ondersteuning, maar jammergenoeg kakte het publiek een beetje in. Ik heb nog nooit zoveel mensen lang stil zien staan, echt, misschien dat er 200 man aan het dansen waren. Ook de set van Cox met drummer Pablo bracht weinig verbetering. Wel grappig dat deze Pablo boven in de badkamer aan het drummen was, en Cox beneden vrolijk aan het draaien.
Het leek meer op een concert dan op een party. Niet zeuren, een beetje vernieuwing of verandering moet kunnen.
Carl Cox mocht na deze optredens weer het heft in eigen hand nemen. En dan blijkt wel dat deze persoon prima weet hoe hij een lekker feestje kan maken. Goed draaien en het publiek begrijpen en 'bewerken', deze man kon het allemaal.
Het overwegend meerderjarige en gezellige publiek liet zich flink meevoeren op de vette beats die hij op de draaitafels toverder.
Het viel ook op dat de lichtshow wel leuk om te zien was, maar het gemis van een laser was toch wel erg jammer.

Tegen de klok van 5 uur hadden de benen er niet zoveel zin meer in en werd het tijd om richting het Gelderse te gaan. Het kopen van een parkeerkaart a E8,50 was erg lastig omdat niemand van de beveiliging wist hoe het zat met uitrijkaarten. Bleek dat je die gewoon uit een automaat kon trekken. Tevens gaven enkele automaten geen wisselgeld terug.
Als laatste stond er een file om het terrein van de Ahoy te verlaten, maar wij reden de zelfde weg terug van waaruit we gekomen waren en. geen file, geen wachtenden, gewoon hup parkeerkaart erin en rijden maar!

En als afsluiter natuurlijk weer een rijtje cijfertjes:

LOCATIE: 8, Leuke locatie met potentie, gezelliger dan de Rai. Parkeerplek zat.
DRUKTE: 8, goed te doen maar wel te druk bij de barren
AANKLEDING: 7, Op het oog leuke aankleding, maar het geheel miste een laser. De opkomst van Cox mocht ook zeker wat spectaculairder.
BEVEILIGING: 8, rustig op de achtergrond
SFEER: 8, gezellig volk, veel vrouwtjes en geen relletjes gezien
DRANKPRIJS: 7, normale festivalprijs
ETEN: - geen gebruik van gemaakt
DJ'S: 8, vooral Umek - Kanzyani en Carl Cox waren de uitschieters
GELUID: 8, verrassend goed voor een hal. Mede omdat er ook achterin de zaal speakers hingen
WC: 7, gratis Dixies en normale plees. Wel weer smerig, maar dat hou je toch. Wel een gebrek aan stromend water bij de Dixies.

EINDCIJFER: Een 8- voor dit qua sfeer prima feest. Jammer van de kleine organisatorische minpunten.