Everybody @ Off_Corso, Rotterdam, 29 April 2004
Gedurende de avond neem ik na een drukke dag even mijn rust en zit nog even druk te forum-en en te msn-en. Zo druk dat ik de tijd vergeet. Om 20.30u krijg ik door dat de klok ook vandaag doortikt. Snel sluit ik af en begin ik met de voorbereidingen. Na een (te lange) douche is het dan alweer 21.00 uur. Snel schiet ik mijn kleren aan, smeer gel in mijn haar en gooi nog even snel wat demo’s in mijn tas - altijd handig. Om 21.15 uur vertrek ik gehaast richting het station en zet er een flinke pas in. Een korte sprint blijkt uiteindelijk nodig om de trein te halen. De volgende morgen zal blijken waarom ik niet per fiets ben afgereisd richting het station…!
Na welgeteld 12 minuten in de trein ben ik aangekomen op Utrecht Centraal en wacht ik op mijn reisgezelschap. Enkele minuten later zijn ook zij gearriveerd. We besluiten om een eerdere trein, die nog op de borden staat, proberen te halen. Deze blijkt afgeladen, toch maar een treintje later dan. Een van de heren is voor deze avond benoemd tot logistiek planner. Zijn planning blijkt soepel, 5 minuten en 3 perrons later lijken we dan toch wel goed te staan!
Enkele minuten later komt dan de verwachtte trein, de stoptrein richting Rotterdam. De STOPTREIN! De intercity die 5 minuten later vertrekt zal veel eerder in Rotterdam zijn, maar, zo beweert dhr. logistiek planner, in de stoptrein is het tenminste rustig.
In de trein wordt uitgebreid de tijd genomen voor diepgaande forumconversaties over vele topics, maar vooral leden passeren de revue.
Na een uur arriveren we dan op Rotterdam Centraal, waar we vervolgens de rest van het zooitje ongeregeld tegen komen.
De pas word erin gezet richting de Off_Corso. Onderweg passeren we nog een zekere “strandtent” en geloof het of niet maar, ook daar stonden mensen in de rij! (een bepaald slag…dat dan ook wel weer!) Des te meer reden om de pas te versnellen.
Voor de ingang van de Off_Corso krijg ik van Johan en zijn vriendin Julia mijn laatste verjaardagscadeau voor dit jaar, het kaartje! Hartelijk dank!
Na de routineklussen (fouillering en jassen) vertoeven we gedurende het eerste uur in de chill area. Niet geheel uit eigen wens maar, de grote zaal blijkt gesloten. Wanneer de deuren dan uiteindelijk open gaan stormt iedereen als waar kudde volk naar binnen, inclusief yours trully!
Lee Burridge, een van mijn grote helden opent het geheel. Nou ja, opent? Erg lekker is het in ieder geval wel! Nu Breed baby! Het publiek dat langzaam binnendruppelt heeft zichtbaar even moeite met de “zware” kost die Burridge op de tafels heeft liggen. Na een tijdje heeft de beste man dan toch alle poppetjes aan het dansen en groovet het geheel toch wel erg lekker! Als opener moet je dan misschien geen platen gaan draaien van Jake Fairley - wat Burridge wel deed - maar het geheel was toch alleraardigst.
Na een kleine 2 uur staat Justin Robertson dan te popelen om het over te nemen van zijn voorganger en vlucht ik even richting het toilet om even later de dj wissel mee te kunnen maken. In de relatieve rust van het toilet bedenk ik me dat mijn alpine dopjes (gehoorbescherming) hier in de Off_Corso wel van pas zouden zijn echter, deze liggen thuis op tafel!
Eenmaal terug in de zaal neemt Robertson dan over. Het klinkt alsof hij de lijn van Burridge voort gaat zetten en dat vind ik helemaal niet erg. Het aanwezige publiek vermaakt zich opperbest en de vrolijke stemming zit er flink in. Dan gebeurt het, na een dik half uur gooit Robertson met de plaat van Animal Factory – Got Some Teeth het roer volledig om. Voor mijn gezelschap en zeker ook voor mij word het allemaal iets teveel van het goede. Robertson is een beetje doorgeslagen en lijkt te denken: “Grote stappen, snel thuis!”
Dan maar richting de chill area. Hier is het fijn vertoeven en word druk bijgepraat onder het genot van leuke muziek en verscheidene drankjes.
Tegen de tijd dat Ronald Klinkenberg en Remy het roer over nemen keren we terug richting de zaal. Eerder op Everybody VS. heb ik de twee al samen mogen aanschouwen. Die desbetreffende avond was ik zeer onder de indruk, vooral wat betreft het werk van Ronald Klinkenberg. Alleen voor zijn verschijning verdient Klinkenberg al de helden-award!
Dit keer bleef het overweldigende gevoel helaas uit en bleken de twee niet echt in staat om weer het gevoel te creëren en te imponeren. Het was echter wel een welkome afwisseling na Robertson. Tegen het einde lijkt de snoeimodus ook weer aanwezig en dreunen de bassen harder dan ooit te voren door m’n gestel. Ik besluit dat het wel weer genoeg geweest is en bekijk het vervroegde einde vanuit een van de heerlijke chillhoekjes in de zaal!
Al met al stelden de dj’s dus enigszins teleur en was het niet wat ik van Everybody verwachtte. De sfeer en de mensen waren echter weer als vanouds helemaal geweldig! De verloop van de avond gaf me de kans bekende en minder/niet bekende te ontmoeten en het geheel zorgde uiteindelijk dan toch voor een geslaagde avond!
Gedurende de avond neem ik na een drukke dag even mijn rust en zit nog even druk te forum-en en te msn-en. Zo druk dat ik de tijd vergeet. Om 20.30u krijg ik door dat de klok ook vandaag doortikt. Snel sluit ik af en begin ik met de voorbereidingen. Na een (te lange) douche is het dan alweer 21.00 uur. Snel schiet ik mijn kleren aan, smeer gel in mijn haar en gooi nog even snel wat demo’s in mijn tas - altijd handig. Om 21.15 uur vertrek ik gehaast richting het station en zet er een flinke pas in. Een korte sprint blijkt uiteindelijk nodig om de trein te halen. De volgende morgen zal blijken waarom ik niet per fiets ben afgereisd richting het station…!
Na welgeteld 12 minuten in de trein ben ik aangekomen op Utrecht Centraal en wacht ik op mijn reisgezelschap. Enkele minuten later zijn ook zij gearriveerd. We besluiten om een eerdere trein, die nog op de borden staat, proberen te halen. Deze blijkt afgeladen, toch maar een treintje later dan. Een van de heren is voor deze avond benoemd tot logistiek planner. Zijn planning blijkt soepel, 5 minuten en 3 perrons later lijken we dan toch wel goed te staan!
Enkele minuten later komt dan de verwachtte trein, de stoptrein richting Rotterdam. De STOPTREIN! De intercity die 5 minuten later vertrekt zal veel eerder in Rotterdam zijn, maar, zo beweert dhr. logistiek planner, in de stoptrein is het tenminste rustig.
In de trein wordt uitgebreid de tijd genomen voor diepgaande forumconversaties over vele topics, maar vooral leden passeren de revue.
Na een uur arriveren we dan op Rotterdam Centraal, waar we vervolgens de rest van het zooitje ongeregeld tegen komen.
De pas word erin gezet richting de Off_Corso. Onderweg passeren we nog een zekere “strandtent” en geloof het of niet maar, ook daar stonden mensen in de rij! (een bepaald slag…dat dan ook wel weer!) Des te meer reden om de pas te versnellen.
Voor de ingang van de Off_Corso krijg ik van Johan en zijn vriendin Julia mijn laatste verjaardagscadeau voor dit jaar, het kaartje! Hartelijk dank!
Na de routineklussen (fouillering en jassen) vertoeven we gedurende het eerste uur in de chill area. Niet geheel uit eigen wens maar, de grote zaal blijkt gesloten. Wanneer de deuren dan uiteindelijk open gaan stormt iedereen als waar kudde volk naar binnen, inclusief yours trully!
Lee Burridge, een van mijn grote helden opent het geheel. Nou ja, opent? Erg lekker is het in ieder geval wel! Nu Breed baby! Het publiek dat langzaam binnendruppelt heeft zichtbaar even moeite met de “zware” kost die Burridge op de tafels heeft liggen. Na een tijdje heeft de beste man dan toch alle poppetjes aan het dansen en groovet het geheel toch wel erg lekker! Als opener moet je dan misschien geen platen gaan draaien van Jake Fairley - wat Burridge wel deed - maar het geheel was toch alleraardigst.
Na een kleine 2 uur staat Justin Robertson dan te popelen om het over te nemen van zijn voorganger en vlucht ik even richting het toilet om even later de dj wissel mee te kunnen maken. In de relatieve rust van het toilet bedenk ik me dat mijn alpine dopjes (gehoorbescherming) hier in de Off_Corso wel van pas zouden zijn echter, deze liggen thuis op tafel!
Eenmaal terug in de zaal neemt Robertson dan over. Het klinkt alsof hij de lijn van Burridge voort gaat zetten en dat vind ik helemaal niet erg. Het aanwezige publiek vermaakt zich opperbest en de vrolijke stemming zit er flink in. Dan gebeurt het, na een dik half uur gooit Robertson met de plaat van Animal Factory – Got Some Teeth het roer volledig om. Voor mijn gezelschap en zeker ook voor mij word het allemaal iets teveel van het goede. Robertson is een beetje doorgeslagen en lijkt te denken: “Grote stappen, snel thuis!”
Dan maar richting de chill area. Hier is het fijn vertoeven en word druk bijgepraat onder het genot van leuke muziek en verscheidene drankjes.
Tegen de tijd dat Ronald Klinkenberg en Remy het roer over nemen keren we terug richting de zaal. Eerder op Everybody VS. heb ik de twee al samen mogen aanschouwen. Die desbetreffende avond was ik zeer onder de indruk, vooral wat betreft het werk van Ronald Klinkenberg. Alleen voor zijn verschijning verdient Klinkenberg al de helden-award!
Dit keer bleef het overweldigende gevoel helaas uit en bleken de twee niet echt in staat om weer het gevoel te creëren en te imponeren. Het was echter wel een welkome afwisseling na Robertson. Tegen het einde lijkt de snoeimodus ook weer aanwezig en dreunen de bassen harder dan ooit te voren door m’n gestel. Ik besluit dat het wel weer genoeg geweest is en bekijk het vervroegde einde vanuit een van de heerlijke chillhoekjes in de zaal!
Al met al stelden de dj’s dus enigszins teleur en was het niet wat ik van Everybody verwachtte. De sfeer en de mensen waren echter weer als vanouds helemaal geweldig! De verloop van de avond gaf me de kans bekende en minder/niet bekende te ontmoeten en het geheel zorgde uiteindelijk dan toch voor een geslaagde avond!
