Verslag van CHMPGN, 31 januari 2009

Enige tijd geleden ontving ik van Vault productions een uitnodiging voor een nieuw feest. Eerste gedachte bij zo’n uitnodiging, ‘het zal wel een feest zijn zoals Wasteland of Obscene’. Maar toen ik Art of Dance erbij zag staan had ik meteen zo iets van ‘dit kan geen fetish-feest zijn’. Art of Dance is tenslotte de medeorganisator van Fabulous, het feest in de Brabant-hallen in Den Bosch dat ze samen met Extrema organiseren.

Dus toch maar het persbericht lezen:
‘CHMPGN is uitgaan-nieuwe-stijl en richt zich op een groeiende groep 25-plussers die zich enigzins ‘ontheemd’ voelen in de huidige dance-scene. Deze groep zoekt meer dan enkel DJ-namen en geeft de voorkeur aan stijl en kwaliteit inclusief classy vermaak en goede service, iets waar het in huidige uitgaansleven nogal eens aan ontbreekt. CHMPGN biedt juist deze veeleisende groep een nacht waarin zij met ‘like-minded souls’ kunnen genieten van een ‘meer volwassen sound’, hoogwaardig entertainment en de juiste faciliteiten.

Een avond CHMPGN betekent: zinnenprikkelende optredens van burlesque artiesten, mindblowing performances van mentalisten, maar ook spectaculaire ‘tableaux vivants’ en sensuele belly dancers.

In de main area staat ‘verleiding’ centraal. De vibe hier heeft maar een doel; ‘dance till you die.’ Eén van de ‘wizards of seduction’ is hier Ron Carroll (bekend van de hits ‘Lucky Star’ en 'Walking down the street’). Naast dit house icoon zal er in de main een unieke 6-decks set plaatsvinden door Risk Sound System, Melly Mel en Andy Sherman. Voor CHMPGN zullen zij voor het eerst in deze unieke samenstelling performen.

De Club Classique area is een warm bad van pure nostalgie, met de lekkerste clubtracks uit de jaren negentig met dj's The Funky Bastard en Eric de man.

Burlesque en jazz voerden de toon in de nachtclubs van de eerste helft van de 20ste eeuw, CHMPGN doet deze ‘chique’ herleven. In de ‘Blue Note Trip area’ wordt het begrip ‘swing’ opnieuw ingevuld, aangevoerd door dj Maestro, jazz muzikanten en andere artiesten. ’

Mijn nieuwsgierigheid was gewekt.

Na het lange wachten, ruim twee maanden, was het dan eindelijk zo ver. Om toch het geheel van het feest mee te kunnen maken zaten wij om kwart voor 10 in de auto. Arnhem – Zaandam, toch zeker 1,5 uur reistijd. Ja, maar niet op zaterdag 31 januari. Om 22.50 stonden wij voor de deur. De mededeling van de gastheer was dan ook, ‘heren, we zijn nog niet open’. Maar gezien de kou mochten we toch binnen even wachten tot het zover was. Terug naar buiten, door de security en toen langs het ontvangstcomité. Drie dames in kleding die helemaal bij de sfeer van het feest paste werden we welkom geheten en mochten we onze jas gaan ophangen en munten gaan halen.

Nu is de ontvangstruimte van de North Sea Venue (voorheen Hemkade) nogmaal geproken toch een stuk ‘kaler’ qua aankleding. Nu niet. De organisaties hadden ervoor gezorgd dat de ontvangstruimte de teaser was voor de rest van de ruimten. Een handleester en massage-team, met bij behorende stoel, stonden klaar om de gasten te entertainen en/of te verwennen. Met garderobe label C1 en C2 liepen we naar de muntenbar. Grappig om een keer echt de eerste te zijn , samen met twee dames uit Beverwijk.

Met een stapel munten de zaal maar eens in. BIERRRRRRRTJE. Tuurlijk, als twee kerels op stap gaan moet er natuurlijk eerst een biertje gedronken worden. Al was dat niet zo eenvoudig als het leek. De tap liep nog niet echt lekker. Maar na verwoede pogingen van het barpersoneel en veelvuldig ons aanbod om het zelf te doen kregen we uiteindelijk ons biertje. De main was echt ingericht als een nachtclub uit de roemruchte jaren 20. De wanden en het plafond waren schitterend afgewerkt met rode doeken. Voor de DJ-booth was een podium opgesteld waar de acts meer dan voldoende ruimte op zouden hebben. Een deel naast het podium en achter de DJ-booth was de VIP area ingericht. Leuk voor het normale volk om daar zo nu en dan eens in te kijken want wat kunnen mensen gek doen als ze zich mogen noemen. Het grappige was wel dat de VIP’s netjes vanaf de ingang naar hun tafel werden geëscorteerd door of twee lift-boys of een dame met een erg sexy outfitje aan op in het begin veel te hoge naaldhakken voor haar. Later had ze de slag te pakken.

Tot mijn verbazing stond Eric de Man hier de boel warm te draaien. Hoewel, met 4 gasten was dat nog even lastig in die hoge fabriekshal (letterlijk gezien dan). Rond een uur of één werd het gezellig druk. Maar tot die tijd was het heel rustig. Tegen de tijd dat Eric werd afgelost was het eindelijk een beetje voller en gingen de andere zalen ook open.

In de Club classique area opende Eric de Man. Een heerlijk rustige zaal met lekkere muziek. Prima om even te chillen en lekker te dansen met de weinigen die daar hun stek hadden.

De Blue Note Trip area was het niet helemaal voor mij. Maar het was geheel in stijl aangekleed.

De muziek was heerlijk club, club tech en trance bij tijd en wijle. Heerlijk dansbaar dus en erg toegankelijk ook voor het publiek. Het grappige is dat mensen zich echt gekleed hadden voor de nacht. Sommige in mooie pakken, dames in mooie jurken, corsetten en sommige zelfs heel jaren 20 en erotisch.

Gedurende de nacht waren er verschillende optredens. Van een jaren 20 striptease, een hoop tease en relatief weinig strip (overigens erg goed), dansvoorstellingen in de burlesque hoek en optredens van zg. mentalisten. Allemaal erg leuk en afwisselend. Dus echt een nacht vol entertainment.

De sfeer was perfect. De afgelopen tijd zelden zo’n sfeervol feestje in de reguliere scene meegemaakt. Je merkte gewoon dat er een wat ouder publiek op af kwam. Sfeer verhogend wat mij betreft.

Helaas hield ik het een keer niet langer vol. Rond 5 uur in de ochtend was de koek op.

Vault productions en Art of Dance kunnen op een geslaagd feest terug kijken. Volgende keer iets meer publiek en dan zou het commercieel ook een succes zijn. Voor de rest was het een knallend succes.