Elephant

Na de gelauwerde doorbraakplaat Big Thing in 2022, gaat de Rotterdamse indieband op de opvolger Shooting for the Moon het eigen cynisme te lijf met onweerstaanbare gitaarmelodieën, standvastige nonchalance en teksten die het routineuze net wat romantischer doen lijken. De zomerzon schijnt de vier vol op de neus en omarmen zullen ze het, want voor hen niets zo radicaal als rust en optimisme.

Met een uitverkochte clubtour, de nodige airplay en het predicaat ‘veelbelovend talent’ uit handen van de Volkskrant, 3voor12 en 3FM zou je gerust kunnen stellen dat het Elephant voor de wind gaat. Voor hun tweede album schakelde de band de Vlaamse singer-songwriter Meskerem Mees en producer Pablo van de Poel (DeWolff) in. Ten opzichte van hun debuut ademt de opvolger bevrijding en de kalmte. Je hoort een hechte groep die koste-wat-kost iets móóis wil maken; met de fluwelen handschoenen van Andy Shauf, het timide postuur van Teenage Fanclub en The Feelies en de huiselijke warmte van Wilco.