Kijk er zijn bijvoorbeeld gabbers die voor psv, feyenoord en ajx zijn. Ik neem aan dat die niet allemaal bij elkaar willen horen ja toch?
Nee dat willen die gasten die
denken dat ze gabbers zijn niet meer.
Het hele gabberwezen was gebaseerd op gelijkheid. Een enorme diversiteit aan mensen, niet alleen wat intellect, afkomst, of leeftijd betreft maar ook wat betreft favoriete voetbalclub (triest dat ik het moet noemen maar ik doe het even ter verduidelijking van m'n punt) stapte op zaterdag die voordeur uit en waren dan 'gabber'.
Een statement tegenover de rest van Nederland. "Kijk eens gasten, het enige wat wij gemeen hebben is de muziek waar we van houden en dat is genoeg om ongeacht wat dan ook vrienden te zijn!" Om deze boodschap kracht bij te zetten ging men zich net als de hippies en de hardrockers herkenbaar kleden. Bovendien was het fijne eraan dat je wist dat als je iemand in een aus tegenkwam je wist dat het goed zat. Ook al kende je elkaar niet en kwam je elkaar doordeweeks in de supermarkt tegen dan keek je elkaar toch even aan met een blik van "Kijk... wij begrijpen elkaar". Later werd die blik kracht bijgezet met een universele handshake.
En zo was 't ook, je stapte het benzinestation, de trein of de bus in en het was één en al eenheid en begrip.
En om nu even dat voetbalpunt te scoren:
Al sloeg je zondags op het veld iemand het ziekenhuis in tijdens een voetbalrel, dan nog nam je dat niet mee naar feesten. Ik heb meer dan eens mensen in Ajax en Feyenoordshirts omarmd zien dansen. Op feesten was iedereen hetzelfde. Dat was de kracht van de gabber en dat wist elke echte gabber.
En die kracht en dat soort gabber is nu beiden HEEL ver te zoeken.
