donateur
Tering 8 maart wordt ik alweer 20, wat is het afgelopen jaar toch hard gegaan,ik kan me nog herrineren wat ik voor mijn 19de verjaardag kreeg, het lijkt wel vorige week, het afgelopen jaar is er veel gebeurd, nog meer veranderd maar vooral ik ben veranderd, voor de 1 is dat positief en voor de ander negatief, tsja een vriend die op 13 januari zelfmoord pleegt is nooit leuk en eigenlijk was dat voordat ik 19 werd maar het ligt nog zo vers in mijn geheugen dat ik het elke keer dat ik er an denk nog voor me zie hoe hij het gedaan zou hebben.
Leuk is anders maar het was zijn keus, 8 maart 2003, leuke erjaardag gezellig met mijn vriendin, ouders en opa/oma, vrij weinig gedaan verder, maandje later gezellig met me ouders en vriendin op vakantie gegaan, romantisch over het strand gelopen etc, en toen ineens een week later was het over en uit, me vriendin trok het niet meer, mijn onregelmatige werktijden, mijn buien dat ik zwaar depri was, alles op haar afreageerde, haar afbekte, en ik trok het niet meer dat zij me zag als een bezit, dat zij mij ging vertellen wat ik wel en niet mocht doen, maar vooral dat zij vondt dat ik maar ander werk moest gaan zoeken, dat was de druppel.
Ok drugs is ook wel eens ter sprake gekomen, ik gebruik wel eens wat xtc op een feest maar ik kan dat goed in de hand houden en zij vondt me gelijk een kankerjunk, nou rot dan maar op, daarna hele tijd met mijn ziel onder mijn arm gelopen, iedereen merkte aan me dat ik niet lekker in me vel zat, was licht geraakt, reageerde erg bot op dingen waar dat nou juist niet de bedoeling was, op mijn werk ging het klote en in mijn prive leven ging het nog slechter, na verloop van tijd kwam ik een beetje uit het dipje, tijd niet naar mijn zin gehad op mijn werk,
tot dat ik een andere functie kreeg, dat is inmiddels 1,5 maanden geleden en ik heb het idee dat mijn leven weer zin heeft, heb het naar mijn zin, door dit alles ben ik erg op me zelf geworden, ben vaak alleen, maar als ik met iemand samen ben dan ben ik ook heel erg open geworden, me muurtje is langszaam afgebroken, ik sta steviger in mijn schoenen en ik heb zelfs weer een beetje zelfvertrouwen terug gekregen, erg veel nieuwe mensen leren kennen en wat oude contacten verbroken.
En ik moet bekennen dat partyflock daarbij "geholpen" heeft, ik ben nog nooit zo vaak bekenden tegen gekomen als sinds ik op pf zit, het maakt toch een apparte sfeer op een feest als je steeds dezelfde personen tegen komt en na verloop van tijd ga je ze toch steeds beter kennen, weinig moraal in dit verhaal behalve dat de tijd vliegt, voordat je het weet is er weer een jaar om.
Leuk is anders maar het was zijn keus, 8 maart 2003, leuke erjaardag gezellig met mijn vriendin, ouders en opa/oma, vrij weinig gedaan verder, maandje later gezellig met me ouders en vriendin op vakantie gegaan, romantisch over het strand gelopen etc, en toen ineens een week later was het over en uit, me vriendin trok het niet meer, mijn onregelmatige werktijden, mijn buien dat ik zwaar depri was, alles op haar afreageerde, haar afbekte, en ik trok het niet meer dat zij me zag als een bezit, dat zij mij ging vertellen wat ik wel en niet mocht doen, maar vooral dat zij vondt dat ik maar ander werk moest gaan zoeken, dat was de druppel.
Ok drugs is ook wel eens ter sprake gekomen, ik gebruik wel eens wat xtc op een feest maar ik kan dat goed in de hand houden en zij vondt me gelijk een kankerjunk, nou rot dan maar op, daarna hele tijd met mijn ziel onder mijn arm gelopen, iedereen merkte aan me dat ik niet lekker in me vel zat, was licht geraakt, reageerde erg bot op dingen waar dat nou juist niet de bedoeling was, op mijn werk ging het klote en in mijn prive leven ging het nog slechter, na verloop van tijd kwam ik een beetje uit het dipje, tijd niet naar mijn zin gehad op mijn werk,
tot dat ik een andere functie kreeg, dat is inmiddels 1,5 maanden geleden en ik heb het idee dat mijn leven weer zin heeft, heb het naar mijn zin, door dit alles ben ik erg op me zelf geworden, ben vaak alleen, maar als ik met iemand samen ben dan ben ik ook heel erg open geworden, me muurtje is langszaam afgebroken, ik sta steviger in mijn schoenen en ik heb zelfs weer een beetje zelfvertrouwen terug gekregen, erg veel nieuwe mensen leren kennen en wat oude contacten verbroken.
En ik moet bekennen dat partyflock daarbij "geholpen" heeft, ik ben nog nooit zo vaak bekenden tegen gekomen als sinds ik op pf zit, het maakt toch een apparte sfeer op een feest als je steeds dezelfde personen tegen komt en na verloop van tijd ga je ze toch steeds beter kennen, weinig moraal in dit verhaal behalve dat de tijd vliegt, voordat je het weet is er weer een jaar om.
laatste aanpassing
