Directeur betaald voetbal Henk Kesler vindt het niet relevant dat supporters met beperkte verstandelijke vermogens en het intellect van een stoeptegel primitieve acties voeren tegen de komst van FC Limburg.
Volgens de KNVB-official zijn de tijden voorbij dat fans zichzelf romantisch wijsmaakten dat er geel-zwart of geel-groen bloed door hun aderen stroomde. Kesler heeft een duidelijke visie, hij vindt dat een fusie de enige oplossing is in Zuid-Limburg om tot een financieel gezonde profclub te komen. En de directeur is onafhankelijk, want hij vertrekt in 2010 bij de KNVB en wil nog zo graag twee stokpaardjes van hem realiseren. Hij zou graag een Topklasse voor amateurs beginnen en de zieltogende Jupiler League terugbrengen naar zestien clubs. Dan neemt Kesler met een voldaan gevoel afscheid van het topvoetbal en zijn knusse vrijgezellenappartement in Zeist.
Alle supporters met gezond verstand die met beide benen op de grond staan betreuren de fusie, maar weten dat er geen andere mogelijkheid bestaat om te overleven. Ook de mensen die verantwoordelijk zijn voor de clubs weten dat er geen ontkomen aan is. De media laten echter voornamelijk door platte emoties gedreven pseudo-fans aan het woord die zichzelf overschreeuwen en elkaar proberen af te troeven met intimiderende acties tegen personen die het beste voor hebben met hun clubs.
Vertegenwoordigers van de supportersverenigingen Nao Veure (Fortuna Sittard) en West Side Ultras (Roda JC) verkondigden stoer in de kranten dat ze zich uit protest nooit zouden vertonen bij de nieuwe fusieclub. Beter nieuws kan ik me niet voorstellen. Ze reikten de initiatiefnemers een prima argument aan de onderhandelingen af te ronden. Waar hebben we het eigenlijk over? Maximaal tweehonderd mensen die zich schandelijk misdragen, zodra beleidsbepalers zinnige dingen zeggen over de toekomst van hun clubs.
Ze terroriseren die clubbestuurders dusdanig, dat er in het verleden kogelvrije vesten beschikbaar werden gesteld, terwijl sommige bobo's nu politiebescherming genieten. Het is blijkbaar inherent aan de verloedering van de samenleving, maar die zich misdragende minderheid mag onder geen voorwaarde het beleid beïnvloeden. Zodra deze hooligans de baas worden, komt er definitief een eind aan het topvoetbal in Zuid-Limburg.
Er is niets mis met romantisch wegdromen in nostalgische herinneringen. Zuid-Limburg was in de jaren vijftig een voetbalbolwerk. Maar ze hebben ook nergens in Nederland zoveel ervaring met fusies. MVV was de trotse stadsclub uit Maastricht, Limburgia uit Brunssum werd in 1950 kampioen van Nederland en op 19 juli 1955 gingen Kerkrade en Bleijerheide verder als Roda Sport, dat zijn thuiswedstrijden afwisselend in Kerkrade en Bleijerheide speelde.
Het roemruchte Rapid JC, met onder anderen Wiel Coerver, Hubert Hanneman en Noud van Melis, ontstond in 1954 in Kerkrade uit een fusie tussen Juliana en Rapid. In 1956 werd de nieuwe club al kampioen van Nederland. In 1962 zouden Rapid JC en Roda Sport verdergaan als Roda JC. Sittardia was de club van de stad Sittard, maar in het Maurits Stadion in Geleen werden de ultieme topwedstrijden gespeeld. Daar liggen de roots van het legale profvoetbal in Nederland. De principiële KNVB-officials onder leiding van ir. H.F. Hopster, die tegen de invoering van betaald voetbal waren, verloren de strijd van de gefortuneerde bouwondernemer Egidius Joosten die de wilde profvoetbalbond runde.
Joosten werd voorzitter van Fortuna '54, trok Huub Adriaans aan als manager en geld leek in die tijd geen rol te spelen. Eerst stelde de club de beroemde Hongaarse trainer Jozef Vereb aan en vervolgens kocht zij een elftal bij elkaar. Doelman Frans de Munck kwam voor honderdduizend gulden van 1. FC Köln en stopperspil Cor van der Hart voor tachtigduizend gulden van FC Lille. Later zouden Faas Wilkes, Spitz Kohn, Bart Carlier, Henk Angenent, Jan Notermans, de Joegoslavische international Alex Petacovic en de Belgische internationals Jef Vliers en André Pieters daaraan worden toegevoegd.
Fortuna '54 financierde deze dure huishouding met het spelen van midweekse wedstrijden tegen Europese topclubs. Het Maurits Stadion puilde dan uit, maar voor uitduels scheurden de voetballers in personenwagens dwars door Europa. In die jaren speelde Fortuna ’54 (foto) tegen Real Madrid, Chelsea, AS Monaco, Botafogo, Bayern München en Boca Juniors, of tegen de nationale elftallen van België, Zwitserland, Bulgarije, Frankrijk, Oost-Duitsland, Guinee en Nederland. Zuid-Limburg leefde in een voetbalroes.
Joosten stond garant en paste de tekorten bij. Het drukke programma stond een landstitel in de weg, Fortuna '54 won wél twee keer de KNVB-beker. Op 11 november 1966 werd het bouwbedrijf van de voorzitter – Vascomij - failliet verklaard. Er stonden plotseling dertienhonderd werknemers op straat. Doordat er geen geld meer was, vertrokken alle topvoetballers en daarna ging het snel bergafwaarts met Fortuna '54. Adriaanse nam een hypotheek op zijn huis om de salarissen te betalen, maar de club was niet meer te redden. Suikeroom Joosten overleed in 1993 totaal berooid.
Fusies ontstaan nooit spontaan, maar worden geboren uit financiële nood. Doordat ook Sittardia intussen een zieltogend bestaan leed, kwam er in 1968 een fusie tot stand tussen de vijanden uit Sittard en Geleen. Fortuna Sittardia Combinatie speelde zijn thuiswedstrijden om beurten in De Baandert en het Maurits Stadion. Later werd de clubnaam veranderd in Fortuna Sittard en hadden de thuisduels plaats in Sittard. Intussen is het voetbal in Zuid-Limburg aan de zoveelste fusie toe.
Roda JC heeft een budget van twaalf miljoen euro, de resultaten zijn bedroevend, het publiek blijft weg en de voormalige suikeroom Nol Hendriks moet jaarlijks financieel bijspringen. Fortuna Sittard kan een begroting van twee miljoen niet eens sluitend krijgen. De club kan niet meer aan haar financiële verplichtingen voldoen, de salarissen worden niet op tijd uitbetaald en de clubleiding ziet geen mogelijkheden meer op een verantwoorde wijze betaald voetbal te spelen in Sittard. Beide clubs moeten de sponsors uit dezelfde vijver vissen, hebben beide een dure huishouding en een op de exploitatie drukkend stadion.
Alleen een fusie kan de twee bvo's, die slechts achttien kilometer van elkaar proberen te overleven, nog redden. De overheid juicht het toe, de clubbestuurders zien de noodzaak in, voor potentiële sponsors kan het een reden zijn geld in een regionaal project te steken, de redelijke supporters vinden het een noodzakelijk kwaad, alleen dat vervelende groepje diehards ligt dwars. Indien de fusie niet tot stand komt, dan saneert de KNVB Fortuna weg, veel keus is er niet. En Roda JC kan niet eeuwig parasiteren op een ouder wordende ondernemer. Het ietwat hautaine MVV doet niet mee. Voorzitter Joseph Goumans denkt dat zijn club op eigen kracht kan terugkeren in de Eredivisie.
Burgemeester Gerd Leers steekt echter geen geld in de club en het bedrijfsleven laat het al jaren afweten. MVV mist een kans voor open doel. Die fusie komt er gewoon. En ik hoop verschoond te blijven van gemekker over een nieuw stadion. Het Parkstad Limburg Stadion van Roda JC is een uitstekende accommodatie en het zou kapitaalsvernietiging betekenen op basis van alweer die emoties, miljoenen te steken in een nieuw onderkomen.
FC Limburg moet het kapitaal straks maar eens in een smaakvol nieuw tenue op het veld zetten, want het botst met mijn nostalgische gevoelens als die streek straks geen enkele goede profclub meer heeft. Er is geen tijd meer voor oeverloze praatsessies met zich misdragende lieden die zich supporter noemen. Mensen die zich zó vijandig gedragen, verspelen elk recht deel te nemen aan de discussie.
