Leven met een borderliner?

Sinds ik bij me ex ben gegaan weet ik dat ik borderline in combinatie met adhd heb.
Na verdiepen in die 2 onderwerpen besefte ik dubbel zo hard dat het heel moeilijk leven met mij was (met muh ex net zo hoor).
Ik wist dat ik er last zou als ik een nieuwe relatie zou krijgen maarjah zoveel?

Pfff ik maak het me vriend af en toe egt heel errug moeilijk...

Zijn er meer mensen met deze ervaring? Borderliner zelf of partner?

Uitspraak van verwijderd op zondag 19 oktober 2008 om 16:51:

jep, therapie en trainingen...na je 25e heb je het een plekkie gegeven en valt er over het algemeen redelijk mee te leven. Borderline manifesteert zich meestal tussen de 14-20 jaar...vaak door een trauma uit het verleden maar kan ook erfelijk zijn

helaas onzin, ben nu 28 en het is bij mij pas geconstateerd.. helaas kan ik pas eind dit jaar beginnen met de VERS training
het blijft een battle met jezelf en voor anderen.
momenteel slik ik Efexor, moet zeggen dat het eindelijk wat werkt. hiervoor had ik citalopram en dat werkte gewoon weg niet meer..
de woedeuitbarstingen zijn stukken minder.

Brrrr een hoop zielige mensen hier


Borderline = een psychologische ziekte = te verhelpen. Geloof in jezelf! Filter die shit en problemen uit en ontwikkel jezelf. Denk positief denk in de toekomst

Uitspraak van missJancie op maandag 20 oktober 2008 om 21:04:

helaas onzin, ben nu 28 en het is bij mij pas geconstateerd.. helaas kan ik pas eind dit jaar beginnen met de VERS training

lezen lieverd

ik zei al eerder dat ik het over MEESTAL praat

maar gaat het bij jou om een lichte of zware variant?

Uitspraak van verwijderd op maandag 20 oktober 2008 om 22:45:

Brrrr een hoop zielige mensen hier

Ja en sinds "20 oktober 2008 22:45" nog eentje extra

Jij hebt niet veel te doen hè

Uitspraak van verwijderd op maandag 20 oktober 2008 om 22:45:

Denk positief

Sowieso voor iedereen handig..

Uitspraak van verwijderd op maandag 20 oktober 2008 om 22:45:

denk in de toekomst

Heden lijkt me handiger..

Uitspraak van verwijderd op maandag 20 oktober 2008 om 23:19:

Heden lijkt me handiger

inderdaad....ik vind t al lastig om in het hier en nu te blijven.......ik kan zo makkelijk gaan dissen. ben dan echt van de wereld....vrienden kunnen tegen me praten....en dan zeg ik: huh zei je iets? niks gehoord....gewoon staren in het niets.....lastig want ik probeer er dan steeds uit te komen maar lukt dan niet zak steeds weer weg zeg maar. dat gebeurd op dagen dat ik 'overprikkeld' raak....weet ook wel dat ik te veel dingen plan in een dag dan dat goed voor me is....maarja voel me te jong om als een bejaarde door t leven te moeten.

Uitspraak van Niet geregistreerd op zaterdag 8 mei 2004 om 08:30:

Zijn er meer mensen met deze ervaring? Borderliner zelf of partner?

therapeuten en psychologen gebruiken al snel het woord : borderline omdat ze je 'ziekte' perse een naam willen geven ...zo douwen ze je weer in hokjes

Uitspraak van missJancie op maandag 20 oktober 2008 om 21:04:

jep, therapie en trainingen...na je 25e heb je het een plekkie gegeven en valt er over het algemeen redelijk mee te leven. Borderline manifesteert zich meestal tussen de 14-20 jaar...vaak door een trauma uit het verleden maar kan ook erfelijk zijn

Ik geloof dat er wel een kern van waarheid achter zit toen ik een jaar of 18 was had ik niet kunnen dromen dat ik hier nog had gezeten en me beter had kunnen voelen. Maar gelukkig wel sinds vorig jaar gaat het gewoon stukken beter. Vaak helpt sporten ook om je op andere gedachten te zetten. Zo hebben ze ook een nieuwe terapie ontwikkeld voor mensen met depressies tja hoord ook wel bij bordeline ze noemen dat runningtherapie.

Natuurlijk voel ik me af en toe ook nog wel eens rot.
En het hebben van een relatie is waarschijnlijk ook niet voor mij weg gelegd ik voel me er alleen maar onzekerder door nu ik weer vrij ben na de derde keer het geprobeert te hebben boeit het me ook niet echt meer ik kan nu genieten van de rustige momenten en kan me heerlijk neergeven dus ja ik denk dat het wel wat klopt en ow jah ik had/heb de erge variant van bordeline

Me moeder heeft (zwaar) borderline, en word er echt helemaal gek van!!Maarja het is me moeder he...

Moeilijk mee te leven als het iemand in je omgeving is, pas zodra je weet wat het is kun je er een beetje mee omgaan (ik althans). Ken ook iemand die er wel van is 'genezen', die houdt dat al een jaar of 20 goed vol..

Een vriendin van mijn broer had het en ik vond het heel moeilijk om met haar om te gaan.
Buiten het feit dat haar gevoelens heel extreem waren en ze daar ook heel extreem mee om ging, kon ze ook vreselijk manipulatief zijn.
Later heeft haar therapeut vast gesteld dat ze een aan borderline gerelateerde persoonlijkheidsstoornis had in combinatie met hyperintelligentie.
Dat laatste maakte de behandeling heel moeilijk, omdat ze feilloos wist hoe ze therapeuten om de tuin moest leiden.

Bij haar therapeut speelde ze mooi weer, de behandeling werd minder intensief, ze mocht weer naar huis en nog diezelfde week heeft ze zelfmoord gepleegd.
Pas achteraf merk je dat er veel meer signalen zijn geweest dat er iets mis met haar was maar omdat ze altijd zo was, dachten veel mensen dat het 'gewoon' in haar karakter zat

Het is goed dat er tegenwoordig betere mogelijkheden zijn om met borderline om te leren gaan; ik denk dat er veel verdriet mee voorkomen kan worden.

Uitspraak van missJancie op maandag 20 oktober 2008 om 21:04:

helaas onzin, ben nu 28 en het is bij mij pas geconstateerd.. helaas kan ik pas eind dit jaar beginnen met de VERS training
het blijft een battle met jezelf en voor anderen.
momenteel slik ik Efexor, moet zeggen dat het eindelijk wat werkt. hiervoor had ik citalopram en dat werkte gewoon weg niet meer..
de woedeuitbarstingen zijn stukken minder.

same here...kreeg ook pas op mn 27e de diagnose

Uitspraak van verwijderd op maandag 20 oktober 2008 om 23:00:

maar gaat het bij jou om een lichte of zware variant?

..weet ik eigenlijk niet, dat is er niet gezegd. denk redelijk normale vorm, in hoeverre je hierover 'normaal' kan praten :Gek:

Bij mijn moeder is het enkele jaren geleden dus geconstateerd. Ze was toen 46 jaar.
We (mijn vader en ik) hebben altijd al erg ons best moeten doen om met mijn ma om te gaan,
ook voor de diagnose, aangezien er toen uiteraard ook al 'een probleem' was.

Ik vind het zelf erg moeilijk om te leven met iemand die Borderline heeft,
alhoewel ik het 19 jaar heb uitgehouden, desondanks niet altijd van harte.
Mijn moeder gebruikt medicijnen om haar 'gedrag' enigszins te kunnen beheersen.

Bij mijn moeder uitte het zich vaak in manipulatief gedrag, waar ik echt het meeste moeite mee had.
Mijn moeder kon dan doorgaan en doorgaan en je helemaal gek maken, terwijl ze achteraf niet besefte dat ze zo hard was geweest.
Ik vind het knap als je ermee kunt omgaan zonder medicijnen,
ik weet dat als mijn moeder ze niet gebruikt (of bij een wisseling van medicijn)
dat het contact lange tijd veel slechter is (meer ergenissen e.d.).

Over het hebben van een relatie i.c.m. borderline, mijn ouders zijn inmiddels
bijna 25 jaar getrouwd, hetzij niet altijd gelukkig... Het kan wel, alhoewel het
en voor degene die het heeft en voor de partner erg moeilijk kan zijn.
Elkaar de ruimte geven is belangrijk voor zover ik het heb meegemaakt, en proberen
als partner / kind veel te slikken zonder teveel in jezelf op te kroppen..

Toevallig heb ik net de film "Girl, Interrupted" gekeken, waarin ik stukken gedrag
echt precies herkende... Ik heb hierbij ook echt een traantje weg moeten pinken

Geloof me als ik zeg dat ik veel heb mee gemaakt met mijn ouders, maar het gaat
gelukkig wat beter! Ik wil iedereen die met Borderline te maken heeft (aan den lijve
of partner etc) heel veel sterkte wensen en ik hoop dat je er mee om kunt gaan om zo
toch een fijn leven te leiden, wat toch het belangrijkste is!

gedicht zelf gemaakt in een bui

Bozewereld
ik voel me klote om dat het buiten zo triest is
ik voel me klote omdat ik het leven zo grouw zie
ik voel me klote omdat de wereld zo pijnlijk is.
te pijnlijk voor mijn overgevoelige ik.
lopen met de leed van de wereld op je schouders
niet wetend wat goed is en wat fout. als deze dingen zorgen ervoor dat ik deze wereld nooit vertrouw . altijd vol voorzichtigheid het leven benaderen, altijd vol negativiteit over ieder mens. niet wetend wat te geloven en wat de verafschuwen
niet wetend waar de lijn grenst. Altijd maar tasten in het onzekere, altijd maar streven naar perfectie. Het maakt mij moe, moe van binnen en ook van buiten. Moe om de moed te vinden om te vechten. Ik wil zo veel, misschien te veel tegelijk. Maar ik wil het nu, want nu is de tijd. Hoe lang zal het nog duuren? komt de tijd ooit wel? dat ik geheel in ballans ben, en klaar voor het 'grote boze wereld' spel?

dan kun je soms mooie gedichten ineens maken,hebben he?

Uitspraak van krissy op woensdag 17 december 2008 om 13:08:

ik heb al jaren lang last van woede uitbarstingen , gepaard met automutilatie .
en vanmorgen heb ik gehoord dat uit een persoonlijkheidsonderzoek is gebleken dat ik een borderline persoonlijkheids stoornis heb.
schrok echt ff
maar aan de andere kant , nu wordt ik doorverwezen naar specialisten die mij gericht kunnen helpen met mijn problemen.

zalniet makkelijk zijn meeste moet jezelf doen en je word etra geconfronteerd met jezelf, maar wellicht helpt het je beter met dingen des levens te leren omgaan.

succes ermee in iedergeval.

Uitspraak van Niet geregistreerd op zaterdag 8 mei 2004 om 08:30:

Zijn er meer mensen met deze ervaring? Borderliner zelf of partner?

Ik heb inderdaad ook Borderline met ADD. Daarbij ben ik ook nog moeder. Aan een relatie durf ik niet eens meer te beginnen. Ik maak mijn partner kapot en hoe goed en lief de jongen ook is...hij maakt mij ook kapot. Want bij een klein beetje kritiek draaf ik al door en doe stomme impulsieve dingen. (automutilatie) Op dit moment gaat het heel goed met me, ben mijn school aan het afmaken en zorg goed voor mijn zoontje. Kan het risico niet nemen alles te laten verpesten door een relatie waar ik nu nog niet aan toe ben. Heb me jarenlang ellendig er door gevoeld. Zie dingen die er niet zijn etc. Ook ik heb last van disociatie, extreme stemmingswisselingen, laag zelfbeeld,zwart/wit denken en verlatings/bindings??angst etc etc. Maar de na 6 maanden opname moet ik zeggen dat de scherpe kantjes er vanaf zijn. Ben veel veranderd de afgelopen maanden. Ik heb vooral mijn moeder verschrikkelijke dingen aangedaan tijdens mijn woedeaanvallen.

Daarnaast ben ik herstellende van een jarenlange verslaving en doodsbang dat er iets op mijn pad komt waardoor ik weer terecht kom in die verslaving. Aangezien ik al helemaal in de stress raak van piepkleine probleempjes. Ik wacht dus even tot ik alles op een rijtje heb en gelijkwaardige relatie kan beginnen. Bij de meeste mensen maakt liefde gelukkig, bij mij juist ongelukkig.

Uitspraak van krissy op woensdag 28 januari 2009 om 12:21:

krijg 6 feb therapie

hoe gaat het?

ik ben er vrij zeker van dat ik ook een of andere persoonlijkheidsstoornis heb

Uitspraak van verwijderd op donderdag 9 april 2009 om 13:50:

Ik heb inderdaad ook Borderline met ADD. Daarbij ben ik ook nog moeder. Aan een relatie durf ik niet eens meer te beginnen. Ik maak mijn partner kapot en hoe goed en lief de jongen ook is...hij maakt mij ook kapot. Want bij een klein beetje kritiek draaf ik al door en doe stomme impulsieve dingen. (automutilatie) Op dit moment gaat het heel goed met me, ben mijn school aan het afmaken en zorg goed voor mijn zoontje. Kan het risico niet nemen alles te laten verpesten door een relatie waar ik nu nog niet aan toe ben. Heb me jarenlang ellendig er door gevoeld. Zie dingen die er niet zijn etc. Ook ik heb last van disociatie, extreme stemmingswisselingen, laag zelfbeeld,zwart/wit denken en verlatings/bindings??angst etc etc. Maar de na 6 maanden opname moet ik zeggen dat de scherpe kantjes er vanaf zijn. Ben veel veranderd de afgelopen maanden. Ik heb vooral mijn moeder verschrikkelijke dingen aangedaan tijdens mijn woedeaanvallen.

Daarnaast ben ik herstellende van een jarenlange verslaving en doodsbang dat er iets op mijn pad komt waardoor ik weer terecht kom in die verslaving. Aangezien ik al helemaal in de stress raak van piepkleine probleempjes. Ik wacht dus even tot ik alles op een rijtje heb en gelijkwaardige relatie kan beginnen. Bij de meeste mensen maakt liefde gelukkig, bij mij juist ongelukkig.

Groot gelijk Cissle Wel knap dat je nu ernaast ook nog bezig bent met het afmaken van je school! En goed dat je de meeste tijd aan je zoontje wilt besteden, ik kan erover meepraten dat het belangrijk is dat een kind weet dat je er echt van houdt, ook al doe/zeg je soms dingen die je eigenlijk niet meent..
Succes!

Beste Cissie en andere BL-ers...

Ik ben zelf dochter van een moeder met Borderline. In die tijd was het nog helemaal niet bekend en werd het vaak op depressie of overspannen gegooid. Toen ik een jaar of 3 terug een artikel las met de symptonen van borderline, herkende ik alles. De zelfmoordpogingen, de uiteenlopende buien, de alcoholverslaving, het aantrekken en afstoten van relaties/vriendschappen, de depressieve buien, de kritieken naar anderen etc. Kan uren doorgaan. Het is gewoon een hele nare ziekte, voor de BL-ers zelf...maar ook voor de omstanders.. Ik ben nu 36 en kan eindelijk mezelf zijn.. los van alle dingen die mij moeder mij wijs maakte, oplegde etc. Ik heb al jaren geen contact meer met haar. Het kan gewoon echt niet, ziet het probleem niet en maakt alles en iedereen kapot om zich heen.
Ik las jouw verhaal Cissie en ben enorm trots op je.. je doet er tenminste wat aan, zoekt hulp en erkent het probleem. Alleen daarom al weet ik dat jij wel een hele goede moeder zal zijn. En vergeet niet, elke moeder maakt fouten en zegt wel eens dingen die ze niet menen. Als je maar duidelijk bent in het houden van. Blijf hulp zoeken, want het zegt meer over je dat je hulp durft te zoeken dan dat je er niks mee doet.

Hoop dat je heel gelukkig wordt meis, je bent op de goede weg en er komt een tijd dat je ook weer een relatie aan durft te gaan.. je verdient het zo...

Dank jullie wel voor jullie medeleven. Weet je wat het is..Borderline is gewoon een heel enge en meeslepende ziekte die meer dan 1 slachtoffer maakt. In het ergste geval gaan hele families kapot door bijvoorbeeld een moeder/dochter/broer of wat dat ook met borderline. Ik snap dat ik soms benadeeld word door het feit dat ik Borderline heb, mensen schrikken zich kapot van de term omdat er heel veel borderliners die zich gewoon neerleggen bij het feit dat ze borderline hebben. Het is ook wel lekker makkelijk.."Lekker bot doen en kunnen flippen tegen jan en alleman want ik heb toch borderline, ik kan er niks doen".

Jarenlang heb ik ook de makkelijkste weg gekozen...ik wist niet wat er met me aan de hand was...maar dat er wat met me aan de hand was...dat was overduidelijk. Ik wilde er gewoonweg niks aan doen..was bang voor de veranderingen en de opofferingen die ik zou moeten maken...maar nu achteraf is al het vechten het waard geweest. Ik ben veranderd! Ik ben een Borderliner met een normale houding tegenover andere. Ik heb mezelf geleerd altijd beheerst terug te spreken tegen mensen en mijn handen thuis te laten ook als heel mijn lichaam en geest eigelijk iets anders wilt. En heb andere aanpassingen gedaan om te zorgen dat Borderline mn leven niet meer beheerst. Ik loop nu stage bij een notariskantoor! En voel me helemaal gelukkig! Met mijn enige liefde, mn zoontje en mn diploma bijna op zak!

Uitspraak van verwijderd op vrijdag 24 oktober 2008 om 10:54:

Bozewereld
ik voel me klote om dat het buiten zo triest is
ik voel me klote omdat ik het leven zo grouw zie
ik voel me klote omdat de wereld zo pijnlijk is.
te pijnlijk voor mijn overgevoelige ik.
lopen met de leed van de wereld op je schouders
niet wetend wat goed is en wat fout. als deze dingen zorgen ervoor dat ik deze wereld nooit vertrouw . altijd vol voorzichtigheid het leven benaderen, altijd vol negativiteit over ieder mens. niet wetend wat te geloven en wat de verafschuwen
niet wetend waar de lijn grenst. Altijd maar tasten in het onzekere, altijd maar streven naar perfectie. Het maakt mij moe, moe van binnen en ook van buiten. Moe om de moed te vinden om te vechten. Ik wil zo veel, misschien te veel tegelijk. Maar ik wil het nu, want nu is de tijd. Hoe lang zal het nog duuren? komt de tijd ooit wel? dat ik geheel in ballans ben, en klaar voor het 'grote boze wereld' spel?

mooi gedicht

Heb zelf ADD en een zus met borderline, zij is in therapie geweest en kan er nu gelukkig erg goed mee om gaan!
Het was niet altijd makkelijk vroeger
Sterkte voor alle mensen die borderline hebben of een relatie hebben met een borderliner!

Ik heb net een relatie achter de rug met iemand die borderline heeft. Dat werd naar een paar dagen bekend...toen het uit gegaan is. Had het gevoel dat ik niks goed bij haar kon doen en wist me gewoon geen raad hoe ik met haar gedrag om moest gaan. Nu worden me er steeds meer dingen duidelijk alleen blijft het moeilijk hou nog steeds van haar. Maar zo ging het ook niet, met het gevolg dat ik nou in een dipje zit. Wat als?????...zit ik me dan af te vragen. Aan de ene kant weet ik wel dat het niet aan mij heeft gelegen (behalve dan dat ik het een paar keer zo zat was dat ik tegen haar gedrag in ging....blijvend elkaar kwetsen terwijl je wel heel veel om elkaar geeft. Als ik het achteraf bekijk heb ik volgens mij genoeg gedaan voor haar....haar dochtertje opvoeden etc. etc.
Voelt alsof ik gefaald heb...had het gewoon veel eerder moeten inzien aan het begin van de relatie want toen kon ik haar gedrag ook niet altijd plaatsen. Maar goed moest ff me verhaal kwijt....fijn weekend allemaal!!!

Moeilijk om mee om te gaan...

Vanwege een zware depressie eerder dit jaar zit ik momenteel in therapie en bij mij in de groep zitten ook een aantal borderliners.
Ik vind het zelf heel moeilijk om met ze om te gaan omdat hun emoties zo extreem heen en weer schommelen en ze vaak onvoorspelbaar zijn in hun gedrag.
Mensen die constant op en over het randje leven en niet alleen zichzelf maar ook de buitenwereld veel pijn doen met hun gedrag. Maar het moeilijkste vind ik de onwil om geholpen te worden... Wel constant aandacht vragen voor hun problemen, daar adviezen over krijgen maar er dan vervolgens niets mee doen.

Mind you... Ik heb het nu over de borderliners in mijn groep; niet over borderliners in het algemeen.

pffff ik weet dat mijn ex er zelf niks aan kan doen dat ze borderline heeft, maar als je in je woonplaats van iemand de vraag krijgt: Heb je haar gebruikt voor de seks? en ze zegt dat mijn ex dat tegen haar heeft gezegd, dan geloof ik dat. Gelukkig zei de persoon waar ik dat van hoorde dat ze hier niks van geloofde.
Maar als ik dan mijn ex daarmee confronteer is ze ineens boos en gekwetst en zegt ze: dat heb ik nooit tegen haar gezegd!
Begrijp er ff helemaal niks meer van...nu ligt het allemaal aan mij. Voelt als stank voor dank...heb haar uit de schulden geholpen...meegeholpen haar dochtertje op te voeden..auto heeft ze gekregen.. en dan dit. Nou ja maar ff laten rusten denk ik.
eerst maar lekker genieten van het mooie weer en van het weekend lekker op stap!!!
Heb niks tegen borderline, omdat ik weet dat ze er zelf niks aan kunnen doen, maar het kwetst jezelf wel behoorlijk!

Ik en mijn man hebben allebei Borderline.
HIj heeft ADHD, ik ADD.
Niemand snapt dan ook dat we alweer bijna 11 jaar bij elkaar zijn.

Soms zitten we elkaar tegen, maar daar is altijd (achteraf dan) begrip voor.
En je kunt dan niet gillen "er is niemand die me begrijpt".

Ondanks dat het hier ontzettend explosief kan zijn, kunnen we wel lekker
onszelf zijn.
We hebben ontzettend veel steun aan elkaar, en dat is echt ontzettend fijn

Uitspraak van White raider op maandag 1 juni 2009 om 17:05:

ik ben er vrij zeker van dat ik ook een of andere persoonlijkheidsstoornis heb

dat heeft iedereen.

Uitspraak van Satanica op donderdag 25 juni 2009 om 23:38:

Ik en mijn man hebben allebei Borderline.
HIj heeft ADHD, ik ADD.
Niemand snapt dan ook dat we alweer bijna 11 jaar bij elkaar zijn.

Soms zitten we elkaar tegen, maar daar is altijd (achteraf dan) begrip voor.
En je kunt dan niet gillen "er is niemand die me begrijpt".

Ondanks dat het hier ontzettend explosief kan zijn, kunnen we wel lekker
onszelf zijn.
We hebben ontzettend veel steun aan elkaar, en dat is echt ontzettend fijn

Haha zie je wel dat het kan ikzelf zit op de 3jaar beide bps, en mischien adhd wat me vriend betreft.inderdaad kan het vrij explosief zijn maar je begrijpt elkaar ook als geen ander..

naja Adhd heb ik niet..wel ADD... mensen moeten geduldig zijn dus...voordeel van ADD hebben..je begrijpt een ander heel goed..je kan je goed in een ander verplaatsen..heb paar exen gehad met adhd..en die kon ik prima handelen..al was er 1 die ook nog eens naast adhd ook autistisch was....dat was heel moeilijk..

nu nog steeds want meneer maakt het wel erg lastig voor me...nog steeds....zucht...

naast ADD heb ik ook nog een agressie probleem vanwege mijn slapeloosheid
maar kan het nog aardig in toom houden..

wat wel zo is wat ik heb gemerkt is als ik mn stoornissen aan mn huidige partner vertel hij of zij het dan tegen me gebruikt als we weeris ruzie hebben..omdat ik de stoornis heb,dus is het natuurlijk mijn schuld.
Heb het idee dat ik niet de enigste ben waarbij dat gebeurt.

Oiii

Ik denk dat het sowieso moeilijk is om met iemand samen te leven die psychisch 'iets' mankeert, in wat voor vorm dan ook. (voor zover je van 'mankeren' kunt spreken)

Mijn vriend heeft ADHD, bij mij is kort geleden een erfelijke vorm van depressie vastgesteld. Gelukkig gaan we momenteel allebei erg goed (hij wat beter als ik) en wat ik heb, is op zich heel goed te behandelen. Ik zit in therapie en slik medicatie; mijn vriend slikt sinds een halfjaar medicijnen.

Maar het is lastig. Als ik depressief ben, kan ik heel slecht tegen zijn hyperactiviteit en als hij hyperactief is, kan hij moeilijk omgaan met de passiviteit die bij mijn depressies horen. En toch zijn we al ruim 6 jaar samen dus blijkbaar vullen we elkaar toch aan We weten allebei wat het is om bestempeld te worden als 'anders' en dat schept ook weer een hele hechte band.

Wel fijn als er wederzijds begrip is meestal lopen de relaties stuk. I ben nou ookal 4 1/2 jaar met vriend

ik heb ook bordeline ( een lichte vorm) ik heb nu medicijnen gekregen citalopram

Uitspraak van »*.[NL]MissTerror op woensdag 23 september 2009 om 13:30:

ik heb ook bordeline ( een lichte vorm) ik heb nu medicijnen gekregen citalopram

waar heb jij zoal het meeste last van dan?

Ben nieuw op pf en dus ook op dit forum, maar heb mss een paar aanraders voor met name partner en familie van de persoon met borderline: gedichtenbundel "gevoelens en gedachten van een borderliner" door Dewi de Ronde (uitgeverij eigen boek, schagen 2006) en "Het borderliner werkboek" door Randi Kreger en James Paul Shirley (uitgeverij Nieuwezijds, Amsterdam 2004)

Heb er zelf veel van geleerd...

Uitspraak van krissy op dinsdag 14 juli 2009 om 23:31:

wacht nog steeds m'n therapie

Heb je het inmiddels al ?

Uitspraak van **TeKnoKuTTeKop** op vrijdag 2 oktober 2009 om 18:02:

citalopram

Ode aan de Pram!

Uitspraak van Bennernie op zaterdag 3 oktober 2009 om 10:12:

paar aanraders

Heb het opgeschreven, dank je

Uitspraak van verwijderd op zaterdag 18 oktober 2008 om 17:50:

Hier heb je een heel goed punt

Een vriendin van me nja inmiddels zie ik der bijna nooit meer,
Maar die had dus ook 'borderliner'
Maar wel al begon ze weer eens uit het niets te huilen of te flippen, gelijk gaan blowen snuiven of slikken..
Heel de dag door maar joints blijven roken en thuis blijven zitten
Niet gaan werken ofzo want dat 'kon ze niet aan'
En maar klagen dat ze het zo slecht heeft en dit en dat..

Denk dat je dan eerder het probleem bij jezelf moet zoeken als bij die zogenaamde 'borderliner'

Je staat versteld wat een mens zich zelf allemaal aan kan praten zeg

Maarja zoals ik al zei verschilt natuurlijk per persoon!!

+3

Uitspraak van Niet geregistreerd op zaterdag 8 mei 2004 om 08:30:

Pfff ik maak het me vriend af en toe egt heel errug moeilijk...

blijkbaar niet erg genoeg na 4 zoons te kweken ?

Uitspraak van Niet geregistreerd op zaterdag 8 mei 2004 om 08:30:

Borderliner zelf of partner?

nee bedankt

Uitspraak van Australian Girl op donderdag 5 november 2009 om 10:34:

blijkbaar niet erg genoeg na 4 zoons te kweken ?

Nee, van Gabrielle en Jorgo kunnen we wel nog wat leren betreffende kids kweken
Alles goed met je verder Gabrielle?En de kids?

Uitspraak van verwijderd op maandag 20 oktober 2008 om 22:45:

Brrrr een hoop zielige mensen hier

Waaronder jij.

Uitspraak van verwijderd op zondag 12 juli 2009 om 13:24:

bij mij is kort geleden een erfelijke vorm van depressie vastgesteld.

Misschien rare vraag, maar hoe kun je daar achter komen? Heb er nooit aandacht aangeschonken in m'n behandeling..

Uitspraak van !! * Chellie op vrijdag 20 november 2009 om 14:39:

vastgesteld.

Waarschijnlijk in een onderzoek als SCITT of PO?
Dat hij/zij de diagnose krijgt, in dit geval dus

Uitspraak van !! * Chellie op vrijdag 20 november 2009 om 14:39:

erfelijke vorm van depressie

Mijn vrouw is afgelopen week gediagnostiseerd met een milde Borderline. Het verklaart een hoop, maar dat maakt het allemaal nog niet makkelijk. Ik weet ook dat geen twee BL'rs het zelfde zijn, maar heeft iemand algemene tips. Wat ik tot nu toe heb gelezen op site's is niet erg behulpzaam. Het is vaak tegengesteld. "Vat niet(s /alles) persoonlijk op, maar stel wel je grenzen".

Help ik een keer spontaan in het huishuiden geef ik daarmee aan dat ik niet tevreden ben over hoe zij het doet. Doe ik het niet, dan laat is alles op haar neer komen.

Het lijkt regelmatig ernstig op "het is niet goed EN het deugd niet".

Ik ga zsm een partnes cursus zien te volgen. Want hoe vreemd het ook is, ik hou nog steeds van haar. Hoe hard ze me ook wegduwd, ik wil haar niet kwijt. (Hoewel, misschien moet ik zeggen, ik wil de vrouw terug met wie ik getrouwd ben.)

http://www.borderline-omstanders.nl/

mischien dat je in de tussen tijd hier iets aan hebt

Uitspraak van Zephod op zondag 22 november 2009 om 15:17:

ik hou nog steeds van haar. Hoe hard ze me ook wegduwd, ik wil haar niet kwijt. (Hoewel, misschien moet ik zeggen, ik wil de vrouw terug met wie ik getrouwd ben.)

Goed zo!!Zo zouden er meer mannen moeten zijn.
Een borderliner is ook slachtoffer van zichzelf en wilt t echt niet zo.
Ik heb er zelf al jaren geen last meer van, gelukkig. Ik weet wat voor een hel een borderliner, EN partner door kan maken.
En idd, wat ze ook zegt, ze bedoelt het idd echt niet zo. Maar duidelijk maken wat ze wel wilt, is voor een borderliner erg moeilijk, omdat alle gevoelens door elkaar heen woeien. Zo nu en dan heb ik nog wel van die acties, die een "normaal" mens ook wel heeft, maar omdat ik vroeger erge last van borderline had, word er nu dan soms nog wel naar verwezen, ach, je hebt borderline he, mijn man en ik kunnen er nu wel om lachen gelukkig, omdat wij weten dat alles goed gaat, en we samen met onze kinderen erg gelukkig zijn. We hoeven niets te bewijzen naar de buitenwereld toe, omdat wij weten dat alles goed is
Als je dat zelf beseft, kom je al n heel eind!

Het is als partner heel moeilijk hiermee om te gaan maar met veel begrip en vooral veel liefde lukt het mij

Ik heb zelf lichte vorm van Borderline en heb het mijn vriend vaak erg moeilijk gemaakt in het verleden. Maar je kunt ermee leren omgaan en het is veel beter geworden voor mij en voor ons. De geduld en steun van mijn vriend hebben daarbij veel geholpen. Ik ben erg dankbaar voor alles en heb er ontzettend respect voor dat hij het al zo lang met mij volhoudt. Kan me geen betere en verstandigere partner voorstellen