Diëten komen en gaan. Steeds weer worden er nieuwe diëten op de markt gebracht, het ene nog rooskleuriger dan het andere. Maar de overgrote meerderheid van deze diëten doen weinig goed aan je lichaam. Meer nog: sommige zijn gewoon schadelijk voor je gezondheid. Vooral dat bakker dieet zit op te weinig cal.
Het probleem met diëten is dat ze meestal een aantal zaken gemeen hebben: een laag caloriegebruik en een strikte beperking in je voedingskeuze. Of je nu een vetarm, koolhydraatarm of een ander dieet volgt, steeds volg je een strikte beperking van de voedingsmiddelen die je mag eten.
Je gewicht kan op die manier wel verminderen, maar wat belangrijk is: waar bestaat dit verloren gewicht uit?
Meestal komt dit gewicht van vocht en spiermassa, en niet van lichaamsvet. Want als je je lichaam uithongert, verbrandt het spiermassa om in de energiebehoefte te voorzien. En dit is geen goed teken: minder spiermassa betekent dat je lichaam minder energie verbruikt.
Een dieet zorgt dus voor een trager metabolisme, niet alleen omdat je lichaam zijn eigen spieren verbrandt, maar ook omdat je lichaam in een “overlevingsfase” overschakelt. Laat het me even verduidelijken.
Je lichaam heeft dagelijks een bepaalde hoeveelheid calorieën nodig om lichaamsfuncties te verrichten. Ademhalen, je hart laten slaan, het verteren van voedsel, enz… vragen energie. Maar wat gebeurt er wanneer je te weinig calorieën binnenkrijgt?
Je lichaam vertraagt je metabolisme automatisch. Dit is een ingebouwde functie die je lichaam heeft overgehouden aan de evolutie. Want vroeger, toen je betovergrootvader nog op de aarde rondliep, kwamen er periodes voor waarin voedsel erg schaars was. En dus…
Aten de mensen zoveel ze konden vinden tijdens de vette periodes. Hun lichaam sloeg de extra energie op als lichaamsvet. Wanneer er een magere periode aanbrak moesten de mensen zien te overleven. Maar gelukkig schoot hun geavanceerd lichaam ter hulp.
Wanneer deze mensen gedurende een bepaalde periode veel minder energie uit voedsel binnenkregen, schakelde het metabolisme meteen een stap lager. Op die manier beschermde het lichaam zichzelf. Dit is een ingebouwd automatisme. Want het lichaam weet natuurlijk niet hoeveel energie het in de toekomst nog zal binnenkrijgen…
Maar wat heeft dit met jou te maken? Wel, door te diëten krijgt je lichaam veel minder energie binnen dat het nodig heeft. De meeste diëten zijn zo strikt dat je lichaam veel te weinig energie krijgt. Maar…
Je lichaam kent het verschil niet.! Het denkt dat er weer een lange periode van voedseltekort aan komt (net zoals in het verre verleden) en vertraagt automatisch het metabolisme.
Hoe minder energie je lichaam verbruikt, hoe minder energie het nodig heeft. Dus…
Ga je nog minder eten, je lichaam schakelt weer een versnelling lager en dit gaat zo maar door. Je geraakt in een vicieuze cirkel, tot op het moment dat je amper nog iets eet en toch geen enkele gram afvalt. Je geeft ontgoocheld op en gaat terug naar je oude eetpatroon.
Maar omdat je lichaam nog steeds in de overlevingsfase verkeert (en dus zeer weinig energie verbruikt) eet je opeens veel te veel calorieën. Je kan al raden wat er gebeurt: op zeer korte tijd kom je alle kilo’s weer aan. Het fameuze jojo-effect.
Het is werkelijk onmogelijk om permanent vetmassa te verbranden door je lichaam uit te hongeren. Je lichaam is een zeer complexe machine, die zichzelf kan regelen naarmate de beschikbare energie. Veel minder calorieën eten is dus niet de oplossing om je overgewicht weg te werken. Want…
Op korte termijn verlies je veel gewicht, maar schijn bedriegt… Op lange termijn kom je enkel maar bedrogen uit. Je brengt je lichaam schade toe door van het éne dieet in het andere te springen: je vertraagt je metabolisme en je verplicht je lichaam om zijn of haar eigen spieren te verbranden. Lijkt dit je een gezond idee om minder te wegen, zonder dat hierbij het overtollige lichaamsvet verbrandt wordt?
Maar merk wel dat ik strakker word dus vind het allang best 
Afvallen qua gewicht komt vanzelf wel weer 
Merk toch dat ik er van mezelf teveel bij "mag" snoepen.
