Ik herken me gelukkig de laatste tijd veel meer in het laatste. Wat echter niet wegneemt dat het nog steeds een flinke chaos is, rust is er zelden. Maar dat zie ik niet meer als iets negatiefs. Ik kan me haast niet meer voorstellen dat ik zo ontzettend depressief en pessimistisch geweest ben.
Ik ben er nog lang niet hoor, ik heb nog niet zo heel lang in de gaten dat je eigenlijk alles zelf in de hand hebt, maar het is een begin. Denk positief en je zal positiviteit aantrekken. het werkt gewoon echt.
Het is zo krom allemaal. Ik wil eigenlijk zoveel maar heb tegelijkertijd zoveel angsten en veel te weinig zelfvertrouwen. Maar voel wel dat er van alles aan het broeien is. Liefde. Passie. Ik kan tegenwoordig echt momenten hebben dat ik uit elkaar barst van geluk. Maar ik vind het nog steeds eng om die gevoelens ook echt na te jagen. Merk wel dat die angst steeds verder verdwijnt en dat ik, naarmate ik ouder word, ook meer op mezelf begin te vertrouwen. Wilde ik eerst 1000 dingen aan mezelf veranderen, nu zijn 't er nog maar 100.
Jammer dat de maatschappij waarin we leven zo ontzettend veeleisend is. het doet me echt pijn als ik zie hoeveel dolende zielen er rondlopen. mensen die zo mooi zijn maar dat zelf helemaal niet doorhebben. Alles moet perfect. Iedereen moet altijd maar gelukkig zijn. En juist het streven naar zulke perfectie maakt dodelijk ongelukkig.
Hmmm nou warrig verhaal, wat de chaos in mn kop wel mooi benadrukt
Maar goed, ik kom er wel.
