
heb ik ook
vroeger dacht ik daar bijna nooit over na. als ik een nieuwe vriend had was ik de eerste maand wel een beetje bang om hem te verliezen, maar ik denk dat dat dat normaal is. verder dacht ik er alleen over na als we heel erge ruzie hadden gemaakt.
maar de laatste tijd ben ik op dat gebied heel hard verandert, doordat mijn vriend het al een keertje heeft uitgemaakt. elke keer als hij zich nu anders gedraagt dan normaal, krijg ik (onterecht) het gevoel dat hij me ontwijkt en dat het hem niet erg interesseert hoe ik me voel. en dan denk ik al dat hij me terug beu is.
hij snapt dan niet hoe ik erbij kom om zoiets te denken, maar ik kan er niet aan doen. ik ben gewoon heel onzeker geworden sinds hij het heeft uitgemaakt. hij zegt wel vaak dat hij van me houdt enzo, maar dan doet hij weer iets waardoor ik het tegengestelde begin te denken. want 'zeggen' en 'doen' is bij mij een groot verschil.
ik heb gewoon heel veel bevestiging nodig sinds die keer dat hij het heeft uitgemaakt. en ik denk dat dat nog wel een tijdje zo zal zijn.
ik vertrouw iemand heel vlug, maar eens mijn vertrouwen is geschaadt, is het heel moeijlijk te herstellen, hoe graag ik het zelf ook wil. zo ben ik gewoon
maar ik heb me voorgenomen om er niet meer over na proberen te denken (hoe moeilijk dat ook zal zijn) want als je constant zo denkt, heeft dat na een tijdje ook een slechte invloed op je relatie. dan begin je na een tijdje overal iets achter te zoeken. en het heeft toch geen zin. ik maak meneige kop er zot mee en als hij me ooit echt beu wordt, zal ik het wel horen.
als de 1 de ander niet vertrouwt, blijft het immers ook niet duren.
ik hoop dat jij met je vriend over je gevoelens kan praten. en dat hij je laat zien dat hij te vertrouwen is. het heeft tijd nodig, maar je zal zien, eens je hem kan vertrouwen, wordt alles een stuk makkelijker
succes!