Het aardse paradijs bestaat, in Nederland nog wel. Wie droomt van exotische vakantiebestemmingen als de Achterhoek zo nabij is? Lente op het platteland van Doetinchem is een traktatie voor alle zintuigen. In de streek langs de grens met Duitsland is het leven genietbaar op een dag als vandaag. De geur van vers gemaaid gras prikkelt de neusvleugels, graansilo’s blinken in de zon, schapen en koeien happen verlekkerd in sappige weides. Het is dit voorjaar nog mooier dan normaal. Er hangt euforie in de lucht. Je merkt het, je voelt het. Het gaat weer goed met voetbaltrots De Graafschap, eindelijk. Over een paar dagen kunnen De Superboeren thuis tegen FC Emmen het kampioenschap van de Jupiler League binnenhalen. En keren zij na twee seizoenen terug op het hoogste niveau. En daar hoort De Graafschap ook, die ruwe parel met zijn trouwe achterban, prachtige stadion en shirt om van de smullen. Een stukje Engeland in Nederland.
Tevreden luistert Berger naar de echo van zijn eigen woorden. Als trainer kende hij de nodige successen, maar deze directeursmissie lijkt verzekerd van een mooi plaatsje in zijn herinneringen. ‘Van tevoren zeiden een paar mensen tegen me: “Begin er niet aan, De Graafschap is een nekkenbreker”. Maar daardoor werd ik juist extra gemotiveerd. Als trainer heb ik nogal wat clubs meegemaakt, maar volgens mijn vrouw was het nergens zo mooi als hier. Daar kan ik me wel iets bij voorstellen. Ik sluit niet uit dat ik ooit een mooi avontuur in het buitenland wil beleven, maar voor een andere club in Nederland zal ik De Graafschap niet verruilen’.
De Jonge: ‘Dit is een geweldig seizoen. We zijn geen moment de favoriet geweest voor promotie. De heren trainers gaven ons geen kans op de titel en daarmee hebben mijn collega’s ons geweldig geholpen. Het kwam ons teambuildingsproces ten goede dat de verwachtingen werden getemperd. In de winterstop deed onze grote Drentse vriend Leo Oldenburger (Commentator van SBS6, red.) er nog een schepje bovenop door te zeggen dat De Graafschap nooit zou promoveren, omdat we niet stabiel genoeg zouden zijn.
Als Emmen na een half uurop voorsprong komt, lijkt de avond af te stevenen op een regelrecht fiasco. De gasten krijgen een aantal prima kansen om verder afstand te nemen. Net als het publiek in Doetinchem zich lijkt te hebben neergelegd bij uitstel van de feestvreugde, tekent een glorieuze ommekeer zich af. Tien minuten voor tijd schenkt scheidsrechter Bjorn Kuipers de thuisclub een goedkope penalty, Jeffrey de Visscher trapt de bal vanaf elf meter feilloos binnen. Vervolgens gaan alle remmen los en is er eindelijk die typische Superboeren-sfeer: Vliegende tackles, vurig aanvalsspel en een stuwende aanhang. Eén minuut voor tijd krijgt de wedstrijd voor De Graafschap toch nog de gedroomde afloop als Van Beukering de 2-1 binnenprikt. De goal doet De Vijverberg beven. Het publiek wordt gek, spelers rollen over elkaar en op het gezicht van De Jonge is de ernstige grimas voor even verdwenen. Wat heet: De trainer knuffelt, springt en host, bevrijd als een gevangene die na jaren straf eindelijk de wijde wereld in mag.
Daar zweeft Volmer de catacombe in. De aanvoerder loopt rond met een fles bier en heeft een grote glimlach op zijn gezicht. ‘Dit is een hoogtepunt in mijn loopbaan. Net als destijds promotie naar het Premiership met West Bromwich Albion. Mensen vergelijken De Graafschap vaak met Engelse clubs en daarin hebben ze gelijk. Neem alleen al dit fantastische stadion zonder hekken…. En die beleving!’
Bron: Voetbal International
