Uitspraak van permanent verbannen op zondag 25 maart 2007 om 20:26:
Soms zit je weleens die partyfoto's te kijken op PF en dan zie je echt zo'n foto waar je bek van open valt.
Zo'n ouwe taart van 50+ die in een veel te bloot stoeipakje staat alsof ze 18 is.
Een griet met maat 48 die een truitje maat 42 aan heeft.
Gasten die net ff iets te veel hun best doen om mooi op de foto te staan.
Als iemand dan een opmerking maakt is er altijd wel iemand die zegt: Je moet mensen in hun waarde laten.
Moet je mensen nu altijd in hun waarde laten, ook al ziet het er echt niet uit?
Of mag je best even subtiel zeggen dat iemand voor lul loopt?
Eerlijkheid of politieke correctheid?
Het probleem is dat die 'eerlijkheid' zich vaak beperkt tot Internet. En dat het vaak mensen zijn die zelf anoniem blijven die de grootste bek hebben tegen anderen. Dat heeft niets meer te maken met eerlijkheid, dat heeft meer te maken met issues van diegene met die grote muil.
Uberhaupt lijkt het me beter dat mensen een onderscheid zouden maken tussen onbekenden en kennissen/vrienden. En dat ze ook een onderscheid zouden maken tussen een mening hebben en iemand veroordelen. Als je er dan nog even aan toevoegt dat er een verschil is tussen iemand iets op goedbedoelde vriendelijke wijze mededelen (opbouwende kritiek/positieve feedback) en het genadeloos afkraken van iemand, dan zou de wereld er al een heel stuk mooier uitzien.
Ik vind Internet wat dat betreft behoorlijk grote risico's met zich meebrengen. je ziet normen en waarden compleet vervagen. Mensen hebben de grootste bek tegen je, zeggen de gemeenste dingen maar als je ze irl tegenkomt dan is die grote mond ineens ver te zoeken. Eerlijkheid? Ik dacht het niet. Terwijl tegelijkertijd de dingen die hier zonder na te denken gespuid worden behoorlijk kwetsend kunnen zijn. Ik ben zelf enorm gevoelig en behoorlijk empathisch onderlegd godzijdank, dus ik bedenk me wel 20x keer voor ik iets zeg. Behandel een ander zoals je zelf behandeld wilt worden.
Daarbij, als jij een bepaalde mening bent toebedaan zegt dat enkel iets over je eigen belevingswereld. Dat maakt het nog niet DE realiteit. Dat jij iets afzichtelijk vindt komt ook maar door hoe je bent opgevoed en welke normen en waarden je hebt meegekregen. Die zijn niet voor iedereen hetzelfde.
Ik probeer mensen altijd in hun waarde te laten. Als het om vrienden gaat ben ik haast altijd eerlijk ja, ik zeg wel hoe ik over dingen denk, maar ik veroordeel hen niet als zij het anders zien. Als het dingen zijn die echt niet samengaan met mijn ideeen (zoals heel veel drugs gebruiken waardoor ik echt merk dat ze zich anders gaan opstellen) dan neem ik afstand. Maar ik val ze niet af als personen. Laat staan als ze hun haar groen verven, hun kop kaalscheren of in hun blote kont gaan rondlopen. Who the fuck am I to judge?
