Ik denk ten eerste dat het totaal zinloos is je af te rvagen hoe je zou reageren in zo'n toestand. Je kunt daar namelijk totaal niets over zeggen omdat dit over zulke heftige dingen gaat dat je emoties ook heel heftig zullen zijn. Misschien zal je rede de overhand hebben en blijf je kalm, misschien raak je zelf in een shock.
Mijn vader heeft iets soortgelijks meegemaakt toen ik nog jong was (denk dat dat een jaar of 18 geleden is). Hij raakte betrokken in een kettingbotsing waarbij hij en de auto achter hem zo'n beetje de enige auto's waren die niet geraakt werden (daarom ALTIJD afstand houden!!!). Hij is direct naar de auto voor hem toegegaan en heeft de bestuurder daarvan zo goed en kwaad als ging geprobeerd te helpen. Hij had een plaid uit zijn auto gepakt om die man warm te houden en heeft tegen 'm gepraat, maar het mocht niet baten. Die man is in zijn armen overleden. de dag erna stond er een foto in de krant van die auto...met de plaid van mijn vader die er uithing...
Ik weet nog dat mijn pa gebroken thuiskwam en de krant de dag erna door mn moeder is weggehouden. Ik weet niet of hij er verder ooit nog over gepraat heeft, heb ook geen idee hoe hij ermee is omgegaan verder.
Je weet gewoonweg niet hoe je gaat reageren en nog minder wat het uiteindelijk met je gaat doen. Zelfs al zou je zoiets nog eens meemaken dan kun je er totaal anders op reageren dan de keer ervoor. Sommige dingen vallen gewoonweg niet te beredeneren.
Ik hou niet van de vraag "wat zou je doen" want dingen liggen niet vast, laat staan dat emoties of reacties vastliggen.
Iig heel veel sterkte ermee, hoop dat je een manier vind voor jezelf om hiermee om te gaan!
.... het was nog zwaar mistig ook...
