Een Ajacied noemt Rotterdam ‘010’. En een Feyenoorder praat bij Amsterdam steevast over ‘020’. Wat doe je dan als je als Ajax-supporter over de open dag van 010, eh, tja... Feyenoord moet schrijven? Metroverslaggever Erik Jonk waagt een poging.
Dit verhaal zal me niet door iedereen in dank worden afgenomen. Een Ajacied gaat namelijk niet naar een Feyenoordfeestje (en vice versa). Ik ben een Ajacied. Vind de naam Godenzonen mooi en bal de vuisten als de aartsvijand uit Rotterdam weer eens punten laat liggen bij een degradatiekandidaat. Mag dat als journalist? Ja, want een voetbalvirus is hardnekkig en niet uit te roeien.
Met de paplepel
Bovendien: het Ajacied zijn is er met de paplepel ingepropt. Vader Sjaak schudde me als jochie wakker als Ajax een avondwedstrijd van Feyenoord had gewonnen (en liet me dus lekker doortukken als...). De pap uit die lepel mondde uit in trouw wedstrijdenbezoek en zeker in de tijd van het wonderteam Van der Sar / Blind / Litmanen / Kluivert zag ik alle stadions van Nederland. Op één na. De Kuip in Rotterdam. Ik meed het als de pest, want ‘dat ding van 010’ was slechts voor popconcerten. Pas als Metromannetje zag ik Feyenoord – Ajax er het afgelopen seizoen voor het eerst. Juist ja, die play offs-partij. Ik moet zeggen: juichen met je handen in je broekzakken is geen pretje.
Zo eentje dus
Voor de buis ben ik gewoon voor Feyenoord als ze tegen Duitsers spelen; kan ik genieten van de wilskracht van Dirk Kuyt; heb ik sympathie voor Ron Vlaar, omdat hij tien kilometer verderop woont; maar klap ik toch het hardst als Richard Witschge (tegen Feyenoord) de bal tijdens de wedstrijd gaat hooghouden. Zo eentje dus.
Afgelopen woensdag was ik weer terug in De Kuip: om de drukstbezochte open dag van profvoetbalclubs in ons land eens als Ajacied te ondergaan. Om maar gelijk een conclusie te trekken: dat onderga je niet. Je zit wat op een trap en kijkt toe, in tegenstelling tot bijna de 50.000 Feyenoord-supporters.
Donkere wolken
Ik kan me dat goed voorstellen. Als de Feyenoord-junioren van Jean-Paul van Gastel (C1) het veld opkomen denk ik ‘nou en?’, kijk naar de donkere wolken die boven De Kuip hangen en bedenk er gelijk een symbolische betekenis bij. In de Arena zou ik de handen stukklappen voor de Amsterdamse kampioenen van straks. De Feyenoorders voor me doen dat logischerwijs ook voor de Rotterdamse talenten. Op hun jassen staat ‘110 procent anti-020’. Naast de tekst pist een poppetje een ‘Amsterdammertje’ onder.
Soms wat kinderachtig
Ik ga braaf staan als iedereen van speaker Peter Houtman (oud-spits 010) moet gaan staan. En besluit telkens nét wat in mijn aantekeningenblok te pennen als er geklapt dient te worden. Kan een grijns niet onderdrukken als mijn fotograaf (een Hagenees die werkelijk niets van voetbal weet) opmerkt: “Dit lijkt wel een Sinterklaasintocht.” Het is inderdaad soms wat kinderachtig. Peter Houtman vraagt het legioen: “Kan wat jullie betreft het nieuwe voetbalseizoen beginnnnuuuuuuu?” De Kuip: Jaaaaaaaaaaaaaaaaa.” Waarom vraagt die Houtman niet gewoon of ‘we dit jaar de titel gaan pakken?’ Of is het vertrouwen al zo diep gezakt?
Inkt van Collen
Voor een Ajacied is de open dag van Feyenoord met de beste wil van de wereld niks aan. Zoals de open dag in Amsterdam voor een Rotterdammer om dood te vervelen moet zijn. De ereronde van de selectie? Ik hunker naar een bak koffie. Een handtekeningensessie na afloop? Wat moet ik met inkt van Pieter Collen... Een ritje op de Space Mountainbike? Het regent me veel te hard.
Okay, de helikopterlanding met de nieuwelingen is groots. Hoewel ik het van tv natuurlijk ken, érg goed gevonden (en verboden voor andere clubs om na te apen). Bovendien wil ik met eigen ogen zien dat uit het ronkende roodwitte gevaarte toch echt Kolkka (ADO) en De Ceulaer (RKC) stappen. Dat klinkt behoorlijk beroerder dan Stam van AC Milan en Gabri van Barcelona. Ook een hoogtepunt: de entree van Dirk Kuyt. Geweldig onthaal. Voor een dergelijke orkaan van geluid moet ik in gedachten terugkeren naar de rentree van Jari Litmanen bij Ajax.
Weer veilig op de redactie (na mijn eerste rit ooit in een tram vol Feyenoordshirts) heeft collega Job Halkes slecht nieuws voor Ajaxfans: “Altijd als het op de open dag van Feyenoord slecht weer is, pakken ‘we’ een prijs.” Hij schijnt het nog te menen ook. Volgend jaar mag-ie naar 020.
Bron: Metro
Dit verhaal zal me niet door iedereen in dank worden afgenomen. Een Ajacied gaat namelijk niet naar een Feyenoordfeestje (en vice versa). Ik ben een Ajacied. Vind de naam Godenzonen mooi en bal de vuisten als de aartsvijand uit Rotterdam weer eens punten laat liggen bij een degradatiekandidaat. Mag dat als journalist? Ja, want een voetbalvirus is hardnekkig en niet uit te roeien.
Met de paplepel
Bovendien: het Ajacied zijn is er met de paplepel ingepropt. Vader Sjaak schudde me als jochie wakker als Ajax een avondwedstrijd van Feyenoord had gewonnen (en liet me dus lekker doortukken als...). De pap uit die lepel mondde uit in trouw wedstrijdenbezoek en zeker in de tijd van het wonderteam Van der Sar / Blind / Litmanen / Kluivert zag ik alle stadions van Nederland. Op één na. De Kuip in Rotterdam. Ik meed het als de pest, want ‘dat ding van 010’ was slechts voor popconcerten. Pas als Metromannetje zag ik Feyenoord – Ajax er het afgelopen seizoen voor het eerst. Juist ja, die play offs-partij. Ik moet zeggen: juichen met je handen in je broekzakken is geen pretje.
Zo eentje dus
Voor de buis ben ik gewoon voor Feyenoord als ze tegen Duitsers spelen; kan ik genieten van de wilskracht van Dirk Kuyt; heb ik sympathie voor Ron Vlaar, omdat hij tien kilometer verderop woont; maar klap ik toch het hardst als Richard Witschge (tegen Feyenoord) de bal tijdens de wedstrijd gaat hooghouden. Zo eentje dus.
Afgelopen woensdag was ik weer terug in De Kuip: om de drukstbezochte open dag van profvoetbalclubs in ons land eens als Ajacied te ondergaan. Om maar gelijk een conclusie te trekken: dat onderga je niet. Je zit wat op een trap en kijkt toe, in tegenstelling tot bijna de 50.000 Feyenoord-supporters.
Donkere wolken
Ik kan me dat goed voorstellen. Als de Feyenoord-junioren van Jean-Paul van Gastel (C1) het veld opkomen denk ik ‘nou en?’, kijk naar de donkere wolken die boven De Kuip hangen en bedenk er gelijk een symbolische betekenis bij. In de Arena zou ik de handen stukklappen voor de Amsterdamse kampioenen van straks. De Feyenoorders voor me doen dat logischerwijs ook voor de Rotterdamse talenten. Op hun jassen staat ‘110 procent anti-020’. Naast de tekst pist een poppetje een ‘Amsterdammertje’ onder.
Soms wat kinderachtig
Ik ga braaf staan als iedereen van speaker Peter Houtman (oud-spits 010) moet gaan staan. En besluit telkens nét wat in mijn aantekeningenblok te pennen als er geklapt dient te worden. Kan een grijns niet onderdrukken als mijn fotograaf (een Hagenees die werkelijk niets van voetbal weet) opmerkt: “Dit lijkt wel een Sinterklaasintocht.” Het is inderdaad soms wat kinderachtig. Peter Houtman vraagt het legioen: “Kan wat jullie betreft het nieuwe voetbalseizoen beginnnnuuuuuuu?” De Kuip: Jaaaaaaaaaaaaaaaaa.” Waarom vraagt die Houtman niet gewoon of ‘we dit jaar de titel gaan pakken?’ Of is het vertrouwen al zo diep gezakt?
Inkt van Collen
Voor een Ajacied is de open dag van Feyenoord met de beste wil van de wereld niks aan. Zoals de open dag in Amsterdam voor een Rotterdammer om dood te vervelen moet zijn. De ereronde van de selectie? Ik hunker naar een bak koffie. Een handtekeningensessie na afloop? Wat moet ik met inkt van Pieter Collen... Een ritje op de Space Mountainbike? Het regent me veel te hard.
Okay, de helikopterlanding met de nieuwelingen is groots. Hoewel ik het van tv natuurlijk ken, érg goed gevonden (en verboden voor andere clubs om na te apen). Bovendien wil ik met eigen ogen zien dat uit het ronkende roodwitte gevaarte toch echt Kolkka (ADO) en De Ceulaer (RKC) stappen. Dat klinkt behoorlijk beroerder dan Stam van AC Milan en Gabri van Barcelona. Ook een hoogtepunt: de entree van Dirk Kuyt. Geweldig onthaal. Voor een dergelijke orkaan van geluid moet ik in gedachten terugkeren naar de rentree van Jari Litmanen bij Ajax.
Weer veilig op de redactie (na mijn eerste rit ooit in een tram vol Feyenoordshirts) heeft collega Job Halkes slecht nieuws voor Ajaxfans: “Altijd als het op de open dag van Feyenoord slecht weer is, pakken ‘we’ een prijs.” Hij schijnt het nog te menen ook. Volgend jaar mag-ie naar 020.
Bron: Metro
