Uitspraak van verwijderd op zaterdag 29 april 2006 om 17:51:
Het valt me op dat mensen die er naar eigen zeggen veel mee bezig zijn, een erg negatieve visie hebben op het menselijk bestaan. Ooit wel eens aan gedacht dat dat puur persoonlijk is, en niet zozeer een afspiegeling van de realiteit hoeft te zijn?
Niet zozeer op het menselijk bestaan opzichzelf...
Wel op de maatschappij waarin we ons bevinden.
Hoeveel mensen zijn er wel niet diep ongelukkig? Hoeveel mensen kom je nog tegen die écht stralen?
Je kan, lijkt mij, niet ontkennen dat mensen hier met maskers oplopen... Ook kan je denk ik niet ontkennen dat geld, macht, status, uiterlijke onzin en materie voor een hoop mensen belangrijker is dan hun innerlijke wereld...
Hoeveel mensen lopen er wel niet rond die depressief zijn? een burnout hebben? verslaafd zijn aan drugs/medicijnen? aan ziekten als Anorexia lijden(ooit wel eens een boeddhist gezien met Anorexia? Nee, weer typisch iets westers, krankzinnig toch dat zoiets ook maar uberhaupt in iemands brein kan ontstaan?)? een minderwaardigheidscomplex hebben? zich niet thuisvoelen in de maatschappij? Ga zo maar door...
Mensen gaan vervolgens naar een psychiater toe. Krijgen vervolgens chemische troep toegediend(anti depressieva) om het probleem maar te onderdrukken of zijn maanden, zo niet, jaren onder behandeling en boeken weinig tot geen geen resultaat. En dat is dan wat onze medische wetenschap voor ons mensen moet betekenen in zulke gevallen.
Of hoeveel mensen hangen wel niet een religie aan en aanbidden een god zonder ooit ook maar iets van de aanwezigheid gevoeld te hebben? Een religie waarin hen wordt geleerd emoties als pijn, woede en sexuele behoeften te onderdrukken en die als ongewenst te moeten beschouwen...
Er bestaat geen onstuimiger, Aardser soort dan juist deze energie die wij zo in de taboesferen hebben gestopt en beladen hebben met negativiteit. Het is vooral 2000 jaar kerkelijke invloed geweest die dit tot een gecultiveerd vijvertje heeft gemaakt. Men werd geleerd dat alleen al de gedachte eraan onrijn zouden zijn. Men werd geleerd zichzelf ervan te vervreemden en zich ervoor te schamen. Schaamte is niets anders dan angst, men is bang geworden voor z'n eigen lichaam. We werden bang voor onze "onreine" gedachten. We werden bang voor onze emoties. Als je daarbij optelt, dat wij werden grootgebracht in een cultuur die deze gang van zaken als "normaal" heeft aangenomen en beseft dat ons bewustzijn zich vormt naar de manier waarop wij worden opgevoed, is het niet moeilijk om in te zien waarom zoveel mensen in onze huidige tijd dwalende zijn...
Dat is nou de moderne mens...
Voor dag en douw vertrekkend naar zijn werkplek met airconditioning zonder direct daglicht, 's avonds hondsmoe thuis en met een magnetronmaaltijd voor de buis... Is dat nou wie we behoren te zijn?
Tijd om te ontwaken...
Tijd om te ontdekken wat ons werkelijk vervult met levensenergie, ipv van de voorgeprogrammeerde programma's af te draaien onder het mom van de 'vrije keuze' (zolang je maar doet wat iedereen doet), ons zo gewaardeerde westerse gedachtengoed.

In feite hebben we helemaal geen vrije keuze. Probeer maar eens uit die molen te stappen!
Echt zo'n negatieve gedachtengang? Of ben ik me misschien goed bewust van waar ik in leef? Ik vind het eerder een keiharde realeits-constatering...
Dit zijn dingen waar je niet omheen kan. De maatschappij hier steekt zo in elkaar. Wake up!
