Uitspraak van verwijderd op dinsdag 29 november 2005 om 20:10:
luister eens een paar cd's van Hernan Cattaneo, das wat je nog "zuivere" progressive kan noemen.
Hernan is een echte progressive dj , progressive zoals het bedoeld is.......
De belangrijkste stylen op een rijtje
Acidhouse. Zeer herkenbaar door de snerpende 'bliepjes' van de Roland 303 synthesizer. Tip: Acid Junkies: 'Jackpot' (Djax).
Big Beat. Opzwepende mix van house, hiphop, acid, electro en rock, ook populair bij rockpubliek. Tip: single Elvis vs. Junkie XL: 'A Little Less Conversation' (BMG).
Clubhouse. Publieksvriendelijke house, gemaakt voor clubs. De promotie gaat via het sturen van exemplaren naar club- en radio-dj's. Als die de plaat keer op keer draaien en deze bij het publiek aanslaat, kan een hit ontstaan. Tip: DJ Debra: 'Wildlife 2003 67:53 mix' (Black Hole/Zomba).
Dance. Overkoepelende term voor elektronische dansmuziek, dus ook hiphop en r&b. Insiders doelen hiermee op de meest commerciële varianten. Tip: '538 Dance Smash Hits Winter 2003' (BMG).
Deep House. Warme, sensuele muziek met diepgaande beats en soms soulvolle vocalen. Tip: 'Café Del Mar Chillhouse Mix 3' (Café Del Mar/Astral).
Discohouse. Ook wel: future funk. House met typische disco-elementen, zoals gitaarlicks à la Chic en gefilterde vocalen. Tip: 'Heineken Nightlive Presenteert Nouveau Disco' (Sony).
Drum'n'bass. Collagemuziek met sterk verknipte en versnelde hiphopbeats. De dansbaardere vorm wordt meestal jungle genoemd. Tip: Roni Size: 'Touching Down' (Full Cycle/Pias).
Electro. Retrogenre dat teruggrijpt naar Italodisco, new wave en electronic body music uit de jaren tachtig. Tip: 'Infekted By Dr. Lektroluv' (News).
Hardcore. Nieuwe naam voor gabberhouse. Keiharde, snelle house die na een commerciële doorbraak met 'happy hardcore' terug in de underground is gedoken. Tip: 'Thunderdome A Decade, Live' (ID&T).
Hardhouse. Stevig pompende house met invloeden uit trance en hardcore. Tip: 'ID&T Hardhouse' (ID&T).
Hardstyle. Populaire nieuwe stroming, die een mix is van techno en gabber. Het genre, waarin de harde basdreunen prominent aanwezig zijn, heeft zich ontwikkeld uit de hardcore. Tip: 'X-Qlusive Dana' (Q-Dance/ID&T).
Lounge. Relaxte muziek die tussen de dansvloer en de sofa in zit. Kenmerkend is de combinatie van elektronische beats met echte instrumenten. Met invloeden uit jazz, funk, dub, easy listening, bossanova, Braziliaanse ritmes en etnische muziek. Tip: Thievery Corporation: 'The Richest Man In Babylon' (Eighteenth Street Lounge Music/Lowlands).
Progressive. Warme, lang uitgesponnen nummers, soms met stukjes vocalen die veel doen denken aan de trance uit de beginjaren. Tip: Lemon 8: 'The Inner Sanctuary Sessions' (Basic Beat/Zomba).
Techno. Instrumentale dansmuziek met stevige beats en een machinaal geluid, waarbij de kracht in de herhaling zit. Geen afgeronde nummers, maar tracks zonder einde. Tip: 'I Love Techno 2002' (News).
Trance. Oorspronkelijk: warme, zwierige underground dansmuziek. Meestal instrumentale nummers die zich langzaam opbouwen met herhalende patronen om een trance-effect te bereiken. Eind jaren negentig komen Nederlandse producers met opgevoerde, gladdere varianten, recent vaak met zoete vrouwenvocalen. Tip: 'Tranceclassics' (Purple Eye/Zomba).
Triphop. Filmische popmuziek met trage hiphopbeats en invloeden uit jazz, ambient en dub. Tip: Massive Attack: 'Mezzanine' (Virgin).
Trance, "We putten persoonlijk geen enkele inspiratie uit alle (club)trance-pulp die we overal over ons heen gespuwd krijgen. De ene snareroll na het andere breakje, iedereen handjes in de lucht...daar gaan we weer! Trance tegenwoordig is net zulke huppelkutjesmuziek als de slechte uitlopers van de Happy Hardcore een paar jaar geleden." (1999-Flamman & Abraxas bij de presentatie van hun nieuwe BANG DA BOX avonden) De geschiedenis lijkt zich keer op keer te herhalen. Iedere keer als een nieuwe muziekvorm bij een bepaald publiek in populariteit groeit, ontstaat er een tegenreactie van de (op dat moment) "gevestigde orde" van publiek en artiesten. Club/Eurotrance wordt de pan ingehakt door een flink aantal House-pioniers en liefhebbers van het eerste uur: Trance sucks. Disco sucks, was de term die vanuit de rockwereld geroepen werd aan het eind van de jaren 70, House was aan het eind van de jaren 80 iets dat nauwelijks muziek genoemd mocht worden, en met de millenniumwisseling voor de deur was er plotseling een hoop kritiek op Eurotrance. Het rumoer rond Eurotrance is in vergelijking met de reacties op Disco en House maar een klein opstandje, en ook niet de eerste keer dat een groep uit de housewereld zich druk maakt over een bepaald fenomeen (bijvoorbeeld "Mellow" vs Gabber in Nederland). Maar er valt wat te zeggen voor de reacties van (onder andere) Fierce Ruling Diva. Trance is niet nieuw, trance eind jaren 90 bestaat voor een groot gedeelte uit inspiratieloze, gekloonde tracks, heel vaak gebaseerd op een enkele synthesizer-riff of sample van een succesvollere voorganger. De hitlijsten die vanaf 1998/99 bestormd worden met commerciële mainstream-trance staan bol van covers van oudere dance/house-klassiekers, ( bijv. Paffendorf's where are you is de trance-versie van for fun van GND en Killer van ATB is uiteraard bekend van Adamski's versie) ambient tracks (luv U more van Rollergirl), en zelfs klassieke muziek (barber's adagio for strings, de Ferry Corsten remix van William Orbit's bewerking). House (en techno) maakten van disco (en popmuziek in het algemeen) iets nieuws. De bekende "couplet-refrein-couplet-refrein" opbouw werd omgevormd tot een minimale uitgerekte track met als gevolg een hypnotiserend effect . Commerciële Eurotrance draait de zaken net zo vaak weer om en maakt er een ouderwets liedje van, soms met als basis een ander nummer en in ieder geval voorzien van de op dat moment meest populaire geluidjes. Op verschillende plaatsen in de track worden wat hoogtepuntjes ingevoegd (voorafgegaan door wat snare-roffeltjes) en klaar. Ook Trance-DJ's als bijvoorbeeld Paul van Dijk beamen dat het merendeel van de muziek die onder de noemer Trance uitgebracht wordt bestaat uit rommel. De commercie ziet het grote geld en doet zijn uiterste best zoveel mogelijk op de markt te brengen, en mede daadoor wed Trance één van de populairste house-vormen aan het eind van de jaren 90 en gaan duizenden cyberfreaks wekelijks uit hun dak. Maar er werd al snel van een soort Trance-overkill gesproken, en een paar Engelse dance-magazines schreven in het begin van 2000 alweer over het einde van de Trance rage die in zicht leek te komen. Ondanks alle op- en aanmerkingen vallen twee dingen niet te ontkennen: Trance is big business en geliefd bij een grote groep partypeople. Meet Her at The Loveparade Trance-muziek is er al sinds pakweg 1991. De klassiekers van toen (Jam & Spoon's Stella en Age of Love's Age of Love (en dan Jam & Spoon's watch out for Stella remix) en een hoop tracks die onder de noemer progressive uitkwamen zoals Gat Decor's Passion en Pacific symphony van Transformer2 bijvoorbeeld) zijn tracks waar elementen uitgehaald zijn die in Trance van 1996 (en verder) nog steeds duidelijk aanwezig zijn. Trance versplinterde vanaf 1993 in varianten als Goa, Hardtrance en Epic house, Toonaangevende Trance-pioniers als Sven Väth lieten niet lang daarna Trance voor wat het was en concentreerden zich meer op andere House/Techno-vormen. In zijn originele vorm bleef Trance op kleine schaal nog wel bestaan, maar bleef voornamelijk alleen in Duitsland bekend. Een aantal DJ's waaronder Paul van Dijk bleven het draaien en produceerden regelmatig wat eigen werk of werkten mee aan (trance)remixen van house-tracks. Verder braken af en toe wat nummers door die eigenlijk het beste als Epic-house kunnen worden omschreven, maar die wellicht ook al als voorlopers van Eurotrance kunnen worden gezien (bijv. Children van Robert Miles in 1996, Seven days and One week van BBE, ook uit '96 en van de makers van the age of love.) In Duitsland was er dan ook voor het eerst echt sprake van een nieuwe opkomst van Trance. Op de loveparade die officieel als een techno-demonstratie bekend staat was er vanaf 1996-97 steeds meer "nieuwe" Trance hoorbaar. De 'grote' DJ's draaiden vanaf de siegessaule nog voornamelijk Techno, vanaf de floats en een flink aantal feesten die om de loveparade heen georganiseerd worden waren progressive en trance de meest gedraaide stijlen. In 1997 pikte Paul Oakenfold het trance-geluid op en maakte hij het groot in het noorden van Engeland. Dit laat tegelijkertijd zien hoe groot de macht en invloed van een DJ/producer kan zijn. Paul Oakenfold -zeker niet de minste DJ- had inmiddels al een behoorlijke staat van dienst. Na het "ontdekken" van de track Café del Mar van Energy 52 ging hij op zoek naar meer. Dankzij het handig gebruik kunnen maken van zijn platenlabel (perfecto) en het draaien van die stijl in Liverpool tijdens de Cream-avonden en later in Sheffield met Gatecrasher kreeg Trance vrijwel direct een nieuwe groep feestgangers in zijn greep. De Gatecrasher-kids zoals zij zichzelf noemen vormden de trouwe aanhang van het nieuwe trance-geluid. (Ze worden ook wel new ravers genoemd, een nieuwe generatie van 17-25 jarigen die de opkomst van House in Europa vanaf '88 niet bewust meegemaakt hebben.) Ook de namen cyberkids of cyberfreaks zijn veelgebruikte termen, verwijzend naar de cyberpunkmode die kenmerkend is bij Eurotrance. Gekleurd haar (in spikes of heel kort), spenen, glowsticks, piercings en (tijdelijke) tatoeages of beschilderingen, ook hier is net als in gabber een link naar computerspelletjes en tekenfilms terug te vinden. In tegenstelling tot gabber zijn er geen horror en 'macho' elementen. Trance benadrukt weer plezier en is 'vrouwvriendelijker' van aard (er is zelfs girlie-trance). Gatecrasher zette de toon voor de rest van Engeland, waar in 1999 trance landelijk doorbrak. De Duitse en Nederlandse trance-DJ's die door Paul Oakenfold en Pete Tong binnengehaald waren werden vanaf dat moment internationale beroemdheden. Ook Nederlanders Tiësto en Ferry Corsten werden vanaf de zomer van '99 internationaal steeds bekender (mede dankzij de hit Gouryella en Ferry's system F out of the blue hit en zijn samenwerking met William Orbit). Ferry Corsten werd in '99 in Engeland uitgeroepen tot meest toonaangevende producer. Tiësto kreeg in Engeland medezeggenschap bij het sublabel Data van de Ministry of Sound en een van de eerste uitgebrachte tracks daarop, 9PM (till I come) van ATB werd een internationale hit. (Vreemde titel? Andre TanneBerger -de maker- was op een middag een weddenschap met zijn vriendin aangegaan, hij beweerde dat hij voor 9 uur s'avonds een track in elkaar kon zetten. Dat lukte, hij noemde het 9PM en verkocht er 1 miljoen stuks van...) 9PM (till I come) was in 1998 al een hitje geweest in Nederland en Duitsland, maar brak via Engeland en Ibiza in de zomer van 1999 Internationaal door. Tot in Amerika kreeg (Euro)trance voet aan de grond. Met de eeuwwisseling was trance uitgegroeid tot muziek voor de massa, met veel voor- en tegenstanders. Vooral in het commerciële circuit waren er veel goedkope kopieën van soms toch al niet al te beste tracks (zoals het "valse" gitaarakkoord in 9PM dat moeiteloos als kunstje werd herhaald door ATB in de volgende track). Toch gaf trance tegelijkertijd ook een nieuwe impuls aan het opnieuw organiseren van grote feesten. ID&T startte in Nederland met een reeks innercity dat zeer succesvol werd mede dankzij de line-up van bekende trance-DJ's. Zo ook de Impulz en 4 elements feesten, die behalve diverse andere stijlen ook de nodige portie trance op het menu hadden staan.
bron :
http://members.lycos.nl/deepdishchase/newpage2.html
