Dement

Stel je wordt later dement, zou je dan nog door willen leven of heb je zoiets van trek dan de stekker er maar uit?

Ik persoonlijk zou dan niet meer willen leven.
ik wil niet afhankelijk van andere mensen zijn.

Mwah, volgens mij is 't vooral kut voor mensen uit je omgeving. Zelf kan je 1000x om dezelfde grap lachen, blijft hetzelfde verhaal je elke keer weer amuseren en ontdek je elke dag weer duizenden nieuwe dingen

Dement zijn wilt niet zeggen dat het zover met je is dat je niks meer kunt hoor.

Wel erg 'vroeg' om de stekker eruit te trekken vind je niet?

Maak mij dan maar dood.
Wil de mensen om mij heen niet meer pijn laten lijden doordat ik ze niet meer herken...

Dat lijkt mij trouwens ook zo raar als mijn eigen moeder b.v. mij niet meer herkent

Uitspraak van Een geval apart op maandag 17 oktober 2005 om 20:18:

▶

Dat lijkt mij trouwens ook zo raar als mijn eigen moeder b.v. mij niet meer herkent

jaa idd

Uitspraak van GMX op maandag 17 oktober 2005 om 20:16:

▶

Mwah, volgens mij is 't vooral kut voor mensen uit je omgeving. Zelf kan je 1000x dezelfde grap horen, blijft hetzelfde verhaal je elke keer weer amuseren en ontdek je elke dag weer duizenden nieuwe dingen

Mijn oma is op het moment dement.
En die ziet er niet bepaald happy meer uit.
Ze praat niet meer, ze kan zelf niet meer eten en ze kent ook niemand meer.
Eigenlijk zijn demente mensen net baby's die niks kunnen.
Zou zelf niet zo willen leven.

er zijn al leuke voorspellingen gedaan over het aantal dementen over 40/50 jaar

niet leuk

Volgens mij hebben demente mensen er zelf niet zo'n last van hoor
Ja in het begin misschien als ze merken dingen niet meer goed te kunnen onthouden...

Uitspraak van verwijderd op maandag 17 oktober 2005 om 20:20:

▶

Mijn oma is op het moment dement.
En die ziet er niet bepaald happy meer uit.
Ze praat niet meer, ze kan zelf niet meer eten en ze kent ook niemand meer.
Eigenlijk zijn demente mensen net baby's die niks kunnen.
Zou zelf niet zo willen leven.

Mijn opa werd dement in de laatste 2 jaar van z'n leven. Hij was misschien net iets minder ver heen dan jouw oma (hij herkende de meeste mensen nog wel (soms met beetje 'hulp'), maar zag er echt gelukkig uit hoor ! Maakte grapjes, zong weer liedjes van 'vroeger', werd eigenlijk een soort van 'klein kind' qua gedrag maar wel een gelukkig persoon, althans zo kwam hij op mij over ... Maar het zal uiteraard per persoon verschillen ...

Hoezo, stel?

Mijn moeders tante is 94 en is ook aan het dementeren, maar leeft nog steeds zelfstandig, alhoewel ze wel thuishulp heeft, 2x in de week, ze ziet er nog goed uit hoor, vergeet alleen steeds alles......maar zo oud zou van mij ook niet hoeven hoor

Uitspraak van verwijderd op maandag 17 oktober 2005 om 20:22:

▶

maar zo oud zou van mij ook niet hoeven hoor

Dat denk ik zelf ook, heb zoiets van, veel ouder dan 70 hoef ik niet te worden, maar zou me niet verbazen als je daar heel anders over denkt als je echt die leeftijd hebt bereikt

Uitspraak van GMX op maandag 17 oktober 2005 om 20:22:

▶

Mijn opa werd dement in de laatste 2 jaar van z'n leven. Hij was misschien net iets minder ver heen dan jouw oma (hij herkende de meeste mensen nog wel (soms met beetje 'hulp'), maar zag er echt gelukkig uit hoor ! Maakte grapjes, zong weer liedjes van 'vroeger', werd eigenlijk een soort van 'klein kind' qua gedrag maar wel een gelukkig persoon, althans zo kwam hij op mij over ... Maar het zal uiteraard per persoon verschillen ...laatste aanpassing 17 oktober 2005 20:22

Dan is het een ander verhaal ja, zolang diegene zelf nog gelukkig is, is dat alleen maar mooi.
Maar er zijn idd mensen zo als mijn oma die er erger aan toe zijn, en waar je gewoon van ziet dat ze zo niet gelukkig zijn.

Uitspraak van Een geval apart op maandag 17 oktober 2005 om 20:22:

▶

Volgens mij hebben demente mensen er zelf niet zo'n last van hoor

jawel hoor

die hebben wel door dat ze moeite moeten doen om bijv. een bekende te herkennen

dement "worden" is nog erger... de eerste tekens

Uitspraak van verwijderd op maandag 17 oktober 2005 om 20:26:

▶

Dan is het een ander verhaal ja, zolang diegene zelf nog gelukkig is, is dat alleen maar mooi.
Maar er zijn idd mensen zo als mijn oma die er erger aan toe zij, en waar je gewoon van ziet dat ze zo niet gelukkig zijn

Dan is het een ander verhaal... Als je niet meer kan genieten van het dagelijks leven en dat voortvloeit uit een aandoening die niet te genezen valt ... Tja... dan houdt het inderdaad misschien een beetje op ... Hele lastige keuze en hoop daar zelf in ieder geval nooit in aanraking mee te komen, zeg ... Moet er niet eens aan denken ...

Uitspraak van GMX op maandag 17 oktober 2005 om 20:29:

▶

Dan is het een ander verhaal... Als je niet meer kan genieten van het dagelijks leven en dat voortvloeit uit een aandoening die niet te genezen valt ... Tja... dan houdt het inderdaad misschien een beetje op ... Hele lastige keuze en hoop daar zelf in ieder geval nooit in aanraking mee te komen, zeg ... Moet er niet eens aan denken ...

Het schijnt wel erfelijk te zijn dementie.
Maar laten we dat maar niet hopen he.

Uitspraak van verwijderd op maandag 17 oktober 2005 om 20:30:

▶

Het schijnt wel erfelijk te zijn dementie.
Maar laten we dat maar niet hopen he.

Bij mij in de familie komt het gelukkig niet veel voor en m'n opa kreeg het pas op HELE late leeftijd ... Maar het schijnt gedeeltelijk erfelijk te zijn ja ... Maak me er geen zorgen over in ieder geval, kans is volgens mij niet zo groot en ach, zijn zo veel factoren in het leven ... Hou me in ieder geval niet bezig met wat er ooit allemaal 'mis' zou kunnen gaan, maar geniet van elke dag en probeer me af en toe te realiseren dat het ooit voorbij zal zijn, zodat m'n leven niet in een sneltrein vaart aan me voorbij trekt zonder dat ik het 'maximale' eruit heb gehaald

Uitspraak van Knoalster op maandag 17 oktober 2005 om 20:28:

▶

jawel hoor

die hebben wel door dat ze moeite moeten doen om bijv. een bekende te herkennen

Kan wel, ik dacht van niet...maar heb ook geen ervaring hierin..

Uitspraak van Knoalster op maandag 17 oktober 2005 om 20:28:

▶

dement "worden" is nog erger... de eerste tekens

Uitspraak van Een geval apart op maandag 17 oktober 2005 om 20:22:

▶

Volgens mij hebben demente mensen er zelf niet zo'n last van hoor
Ja in het begin misschien als ze merken dingen niet meer goed te kunnen onthouden...

Uitspraak van GMX op maandag 17 oktober 2005 om 20:33:

▶

Bij mij in de familie komt het gelukkig niet veel voor en m'n opa kreeg het pas op HELE late leeftijd ... Maar het schijnt gedeeltelijk erfelijk te zijn ja ... Maak me er geen zorgen over in ieder geval, kans is volgens mij niet zo groot en ach, zijn zo veel factoren in het leven ... Hou me in ieder geval niet bezig met wat er ooit allemaal 'mis' zou kunnen gaan, maar geniet van elke dag en probeer me af en toe te realiseren dat het ooit voorbij zal zijn, zodat m'n leven niet in een 'waas' als een sneltrein vaart aan me voorbij trekt zonder dat ik het 'maximale' eruit heb gehaald

idd, ben ik het mee eens.
maak me er ook niet zo druk om of ik het later ook krijg, anders heb je geen leven meer.
Maar mocht het later wel gebeuren dat ik dement wordt dan mag van mij de stekker er uit wil dat mijn familie niet aandoen dat ik ze niet meer herken of geen sprankeltje leven meer in me zit.

als je dement ben heb je er geen idee van dat je daar zo veel last van heb en welke stekker er uittrekken? Met dementie heb je problemen met je geheugen en niet met je lichaam!!
Misschien dat ze er in het begin last van hebben maar dat blijft niet zo het is lastiger voor de familie als voor de persoon die het zelf heeft die vergeet het toch wel weer..

Uitspraak van Kleintje op maandag 17 oktober 2005 om 20:54:

▶

en welke stekker er uittrekken? Met dementie heb je problemen met je geheugen en niet met je lichaam!!

Bij wijze van.

demente mensen zijn vaak heel gelukkig hoor

zelf werk ik met dementerende ouderen, en als ik dement zou zijn dan zou ik best verder kunnen leven en willen leven maar ligt eraan hoe , je hebt ouderen die de hele tijd een onmrust in hun lichaam hebben en op zoek zijn naar hun ouders en weglopen enz. Maar daarintegen heb je ook ouderen die zich prima voelen en er weinig tot geen hinder van ondervinden dat ze dementerend zijn. En ik denk als je lichamelijk nog een beetje redelijk functioneert dat het een hele hoop scheelt. Ik zou absoluut niet dementerend willen zijn en ik bed liggen en afhankelijk zijn van de zorg van anderen dan leef ik net zo lief niet meer.Er wordt gewoon steeds meer bezuinigd in de zorg en dit gaat vaak ten koste van de kwaliteit> Dus minder persoonlijke tijd voor de mens enz.
maare als ik gelukkigt dement ben dan wil ik later als ik oud zijn wel dement zijn dus....

het ligt idd aan de ernst van de situatie.

Zie ik tegen die tijd wel weer .. heb nog wel ff te gaan

Mijn moeder zorgt fulltime voor m'n dementerende oma. Ik vind dat heel erg nobel van haar. Voor m'n oma was het inderdaad zwaar toen ze dement werd en zich daar zelf ook van bewust was. Ze heeft het inmiddels geaccepteerd en is nu heel goed te pas

ik werk in een verpleeghuis met dementerende bejaarden .
het ligt er helemaal aan in welke fase ze van hun dementie zijn.
7 van de 8 bewoners die ik verzorg, hebben het zelf niet meer door dat ze dementerend zijn en voor hun is dat misschien maar beter ook.

toch kan ik je uitspraak wel begrijpen als je soms ziet wat die mensen mee moeten maken en of hun zelf aan doen dat is knap triest.

maar gelukkig zijn er ook bewoners bij die op hun manier nog lol in het leven hebben.voor hun familie is het vaak moeilijker dan voor hun zelf.

vooral ook omdat hun karakter zo kan veranderen de 1 had vroeger een heel leuk en gezellig karakter en kan door de dementie echt een heel moeilijk en vervelend persoon worden terwijl de ander juist weer een heel lief karakter krijgt.

het is en blijft een klote ziekte maar echt de 1 heeft er meer last van dan een ander
en een euthenasi verklaring is leuk ....maar wanneer is iemand dement genoeg om het leven te beindigen het is en blijft toch je vader of moeder-man of vrouw die toch ook steeds weer fijne momenten beleefd ondanks dat hij of zij dat alleen op het moment zelf beseft.

Van de week ben ik bij mijn oma van 85 op bezoek geweest.
Ze zit nu bijna 5 jaar in een verzorgingstehuis en hoewel ze nooit echt tiptop in orde is geweest leefde ze wel rustig door.

Zo door de jaren heen merk je wel dat het geheugen van ouderen wat achteruit gaat, lijkt me ook een logisch gevolg van verouderende organen. Wat ik van de week echter aan m'n oma merkte heeft me echt geschokt.

Ik ben haar eerste kleinkind maar toen ik haar afgelopen donderdag zag wist ze wel dat ik een bekende was, maar niet hoe ik heet of wiens kind ik ben. Ik hoorde van m'n moeder dat ze nu ook aan hallucinaties lijdt. M'n opa heeft al diverse keren bij haar naar de tv zitten kijken. Mijn opa is op 31 oktober 2001 overleden...

Het erge is dat ze zich ook bewust is van haar achteruitgang. Ze heeft nog heldere momenten waarin ze onwijs baalt.

Ik hoop echt dat m'n oma snel rust vindt. Ze heeft al te kennen gegeven geen zin meer te hebben, moe te zijn. Ik vind dit heel erg voor haar...ze lijdt en dat is verschrikkelijk om te zien.

mijn oma is 8 jaar zwaar dement geweest als ik die vorm van dementie krijg dan hoeft het serieus niet meer voor mij

was gewoon zielig ze dacht dat me moeder der zusje was
ze kon niks meer zat de hele dag in een verzorgingstehuis in een rolstoel aan een tafel en op der kamer...toen ze nog thuis woonde liep ze zo weg en terwijl ze dan in limburg woonde kwam ze ergens in amsterdam uit ze hekende ook niemand meer

Uitspraak van Mikky op zondag 23 oktober 2005 om 00:09:

▶

Ik hoop echt dat m'n oma snel rust vindt

Dat ken ik hoe moeilijk het soms ook is voor nabestaande als je iemand zo ziet lijden hoop je alleen maar dat diegene spoedig rust vind

Zelf ben ik er nu een klein beetje voor aan het leren, ik doe dan helpende welzijn en daar leer ik met doelgroepen dus vind dit ook wel een intressant onderwerp. Mischien dat ik door dit forum er nog wat van leer.

je hebt trouwens over dementie best goeie boeken.
vooral het boek Hersenschimmen van dhr Bernlef vind ik zelf heel herkenbaar.
ik heb het ooit op de middelbare school moeten lezen (dacht tenminste wel dat je zijn naam zo schrijft)

en verder kun je natuurlijk in de bieb genoeg info vinden

Dan mogen ze mij best laten leven hoor.

Mijn oma's waren beide dementerend.. nou ja de ene heb ik eigenlijk nooit goed gekent, maar de ander.. ze bleef mijn oma hoor! Bij mijn oom is op z'n 55e de ziekte van Alzheimer geconstateerd, dat is nu 4jaar geleden. Hij is wel wat vergeetachtig, maar kan nog genoeg zelf..

ik heb er genoeg van gezien, om het zo maar te zeggen. En ik kan met zekerheid zeggen dat ze mij mooi mogen laten leven. Iemand waarbij het zover is dat ie echt niks meer weet.. die vindt het alleen maar fijn om die aandacht te krijgen.
Bij mij zou je de stekker eruit mogen trekken als er niemand meer was die om me gaf.....

Als ik dan afhankelijk ben van anderen dan mag de stekker er van mij uit..

Ligt eraan in welk stadia van dementie diegene verkeert...