Wie heeft of had hier last van???
Ik heb hier nu ruim 7 jaar last van en ik heb ook alles al geprobeerd om ervan af te komen.
Ik durf op het moment echt niets meer.
Weet iemand nog iets om er toch wat aan te doen of misschien wat tips?
En als je er zelf last van hebt (gehad) hoe ga je hiermee om?
Dat is hetzelfde als straatvrees, een paniekstoornis.
Eigenlijk is het angst voor de angst. Daardoor durf je dan niets meer te doen omdat je bang bent om in paniek te raken.
Alleen ergens heengaan. Ik durf alleen in mijn woonplaats dingen te doen, maar dan wel samen met iemand.
Dus ff een pakkie peuken halen ofzo, gaat al niet eens.
Dus je hebt angst dat je ergens bang voor gaat worden en hierdoor angstig wordt en daar weer bang van begint te worden, waardoor je dubbel zo angstig gaat worden en daarvan nog banger gaat worden waardoor je in paniek raakt van de angst die daar weer op volgt totdat het pure waanzin wordt en je echt verschrikkelijk angstig bent...
Dus je hebt angst dat je ergens bang voor gaat worden en hierdoor angstig wordt en daar weer bang van begint te worden, waardoor je dubbel zo angstig gaat worden en daarvan nog banger gaat worden waardoor je in paniek raakt van de angst die daar weer op volgt totdat het pure waanzin wordt en je echt verschrikkelijk angstig bent...
Dus je hebt angst dat je ergens bang voor gaat worden en hierdoor angstig wordt en daar weer bang van begint te worden, waardoor je dubbel zo angstig gaat worden en daarvan nog banger gaat worden waardoor je in paniek raakt van de angst die daar weer op volgt totdat het pure waanzin wordt en je echt verschrikkelijk angstig bent...
Best lastig
Ja idd, zo werkt het ook, stom he.
En ik wil juist weten hoe ik dat nu kan voorkomen.
Iemand tips?
ik denk toch echt dat de dokter/psychiater je daar meer over ken vertellen
nee, die hebben er maar 1 oplossing voor; je volproppen met medicijnen die toch niet werken.... en gedragtherapie, maar dat werkt bij mij niet.
Ik denk dat juist mensen die er zelf last van hebben of hebben gehad juist kunnen helpen door te vertellen wat zij eraan hebben gedaan, daarom heb ik ook dit topic geopend.
Uitspraak van verwijderd op zaterdag 15 oktober 2005 om 00:29:
heeft of had hier last van???
Ik heb hier nu ruim 7 jaar last van en ik heb ook alles al geprobeerd om ervan af te komen.
Ik durf op het moment echt niets meer.
Weet iemand nog iets om er toch wat aan te doen of misschien wat tips?
En als je er zelf last van hebt (gehad) hoe ga je hiermee om?
Een goede vriendin van me had ook last van paniekaanvallen. Het begon ermee dat ze niet meer in de trein durfde (daar had ze haar eerste 'aanval' gehad), maar het werd steeds erger en op het laatst durfde ze, net als jij, ook niet eens meer zelf een pakje peuken te gaan halen. Het was net, zoals jij zegt, angst voor 'angst'.
Van de dokter kreeg ze seroxat. Het duurde een paar weken voordat die zooi 'aansloeg', maar sindsdien gaat het weer echt perfect met haar en heeft ze nergens meer last van (ook niet van bijwerkingen van die seroxat). Nadeel is dat ze die zooi inmiddels al 2 jaar gebruikt en het 'afbouwen' is haar nog niet gelukt (2x poging gedaan, beide keren ging het weer mis). Hoe dan ook, beter aan de medicijnen en gewoon lekker kunnen leven dan last van dat soort arelaxte angsten. Tenminste, dat was haar insteek en ik kan haar geen ongelijk geven. Misschien is de beste oplossing nog om een combinatie van medicijnen en therapie te zoeken, want kan me voorstellen dat je ook niet eeuwig aan die zooi wilt zitten (wat toch meer de symptomen bestrijdt dan het probleem 'oplost'. Anyway, da's de enige tip die ik je kan geven, misschien dus toch eens wat medicijnen proberen ... Sterkte in ieder geval
laatste aanpassing
Er zijn velen manier mogelijk. Persoonlijk denk ik dat het heel goed kan helpen om de oorzaak te achterhalen. Hier kun je bijvoorbeeld voor onder hypnose gaan. Hopelijk kun je het dan ook loslaten.
Dit klinkt misschien wat simpel, het is dan ook niet de enige oplossing hoor.
Ik kom hier nog wel eens op terig als ik nuchter ben..
ik heb zelf verleden jaar voor mijn opleiding een verslag moeten maken over agorafobie! ik weet dat ik ontzettend blji ben dat ik het niet heb. één van de methodes die we hebben onderzocht om van agorafobie af te komen is de stap-voor-stap-methode.
Uitspraak van GMX op zaterdag 15 oktober 2005 om 03:22:
Een goede vriendin van me had ook last van paniekaanvallen. Het begon ermee dat ze niet meer in de trein durfde (daar had ze haar eerste 'aanval' gehad), maar het werd steeds erger en op het laatst durfde ze, net als jij, ook niet eens meer zelf een pakje peuken te gaan halen. Het was net, zoals jij zegt, angst voor 'angst'.
hier begint het idd meestal mee.
ik wil alleen benadrukken dat enkel medicijnen negen van de tien keer niet werken. beter is het om een therapie te hebben in combinatie met medicijnen.
als je wilt, wil ik wel de onderzoeksresultaten naar je toesturen?
pb me dan even je e-mail adres. ik denk dat je er zeker ook wel wat aan zult kunnen hebben.
als je inderdaad de instelling hebt van 'het werkt toch niet'dan heb je ook niet de intentie ervanaf te komen.
no offense, maar echt iedereen met dit soort problemen voelt zich de uitzondering...
ik heb wel de instelling dat ik er vanaf kan komen, maar omdat ik alles in de psychische richting al heb geprobeerd denk ik dat de oplossing ergens anders ligt dan bij medicijnen en oefentherapie. Daarom wil ik ook graag ervaringen van anderen horen omdat ik daar dan misschien wat aan kan hebben.
mjah wat ik ervan heb begrepen is dat het een combinatie is van medicijnen en oefentherapie. tuurlijk is het wel heel moeilijk, maar het is makkelijker je angsten te blijven vermijden (in dit geval jouw angst voor grote openbare ruimtes waar veel mensen zijn), dan om ze onder ogen te zien. en je kan er bijna nooit helemaal van af komen, maar het zou natuurlijk wel fijn zijn als je gewoon weer de dingen kan doen die je graag wilt doen zonder van te voren al bang te moeten zijn dat je een paniekaanval krijgt.
bovendien denk ik zelf ook dat je heel erg bij jezelf te rade moet gaan wat de oorsprong is van de straatvrees. waar komt het vandaan? want het is niet zo dat je opeens niet meer naar buiten wilde. vaak heeft het een diepere oorzaak dan alleen die eerste paniek aanval. het meisje in de casus waar wij mee hebben gewerkt had bijvoorbeeld was bijvoorbeeld ook nog sexueel misbruikt en had een moeder die het allemaal niet zo veel kon schelen. dit speelde in haar geval allemaal mee om straatvrees te ontwikkelen, tot het punt waarop ze in geen enkel geval meer naar buiten wilde.
lees iig maar wat ik je heb gestuurd, en als je nog vragen hebt, hoor ik het wel.
Dank je wel!!
ook al ben je bang toch is het het beste om je angst onder ogen te zien en juist de dingen te doen waar je bang voor bent.
probeer rustig adem te blijven halen en misschien iemand mee te nemen die je kan steunen.
Het moeilijkste is inderdaad de confrontatie! En laat dat nou net hetgene zijn waar je doorheen moet. Je moet je angsten zijn af te rekenen.
Maar pfffff dat kan zo moeilijk zijn!
Het beste is om zo snel mogelijk de oorzaak van de angst te vinden, zodat je er aan kan werken om daarmee om te gaan.
Dit kan bij een professiele therapeut, maar vaak net zo goed bij een vriend of vriendin die je goed vertrouwd.
Als je van lezen houd dan heb je mischien iets aan het boek Diepzielduiken van Roy Martina. Daarin staan opdrachten die iedereen kunnen helpen om inzicht te krijgen in de eigen psyche, die te ontravelen en begrijpen. Er staan ook oefeningen in om je gevoelens onder controle te krijgen, die werken onder andere met het zelf stimuleren van bepaalde acupunctuurpunten door tikken of masseren.
Het zou kunnen dat middelen zoals MDMA of paddenstoelen kunnen helpen om inzicht in je gevoelens te krijgen en er makkelijker over te praten, maar dit kan alleen met zeer goede begeleiding.
Hypnose is ook een manier om met je gevoelens in aanraking te komen zonder dat deze geblokkeerd worden door angstgevoelens.
Eet je wel eens vette vis, zoals haring of zalm?
Hier zitten stoffen in die nodig zijn voor het goed functioneren van zenuw- en hersencellen.
Bij een tekort aan Omega-3 vetzuren uit vis kunnen die cellen ongevoelig worden voor serotonine, waardoor een middel als Seroxat geen zin heeft.
Er zijn ook verschillende voedingsstoffen waaruit je lichaam serotonine aanmaakt. Als je van één van deze stoffen niet genoeg binnen krijgt dan kan je dus niet voldoende serotonine aanmaken.
- Tryptofaan
- Vitamine B1, B3, B4 B6, B12, foliumzuur
- Magnesium
Totdat je de oorzaak van je gevoelens hebt gevonden is het aan te raden om te zorgen dat je er niet te veel door gehinderd wordt in het dagelijks leven, door medicijnen of kruiden te nemen. Ik ben zelf vooral voorstander van natuurlijke hulpmiddelen, omdat deze minder verslavend zijn en minder bijwerkingen hebben. Helaas weten de meeste reguliere artsen en psychologen hier weinig van af.
Als je in plaats van Seroxat liever een natuurlijke serotonine heropnameblokker gebruikt dan is Sint-Janskruid zeer geschikt. Dit kan alleen niet goed samen met sommige medicijnen en anticonceptiepillen, waaronder Microgynon.
Een van de grote voordelen van Sint-Janskruid, ten opzichte van chemische antidepressiva, is dat het naast serotonine ook het dopamine niveau verhoogt. Dopamine is nodig om het gevoel te hebben dat je alles onder controle hebt.
Er zijn ook kruiden en natuurlijke stoffen die angst verminderen en dwangmatige gedachten kunnen tegenhouden.
- GABA; is een rustgevende neurotransmitter
- Valeriaan; werkt rechtstreeks op de GABA receptor
- Theanine; verhoogd de aanmaak van GABA
- Glutamine; is een grondstof voor GABA
Al deze stoffen hebben invloed op de GABA receptoren in de hersenen.
Als deze receptoren geprikkeld worden dan gaan de hersencellen minder signalen doorgeven, waardoor je rustig wordt en onbedwingbare gedachten worden tegengehouden.
Het voordeel van bovenstaande stoffen, ten opzichte van benzodiazepinen, zoals Valium, is dat ze minder verslavend zijn en dat er veel minder kans is dat de klachten (verergerd) terugkomen na staking van gebruik.
