Wie heeft m ook al gespeeld??
Zeer vette game vind ik persoonlijk!!
Zeer vette game vind ik persoonlijk!!
Vind persoonlijk Celcius leuker, alhoewel Kelvin ook supergaaf is..
Ga eerder voor Jean Paul Caultier 
Zucht!!
link naar demo oid?
screenshots?
screenshots?
wa voor spel ist??
heb er iig nog nooit van gehoord....
heb er iig nog nooit van gehoord....
heb screenshots gevonden 
http://www.eurogamer.net/article.php?article_id=58496
http://www.eurogamer.net/article.php?article_id=58496
ziet er op zich wel redelijk uit 
ja maar wat voor soort spel 't nou is weet ik ook nogsteeds niet
topicstarter? geef is wat meer info
topicstarter? geef is wat meer info
Superspel ja.
De eerste 10 min. in de plee begint al lekker vaag
Soort adventure/FPS/actie game...
De eerste 10 min. in de plee begint al lekker vaag
Soort adventure/FPS/actie game...
Hij lijkt me wel erg cool idd.
Dit zal wel zat info zijn 
Fahrenheit
You know how it is. You've just attempted to eat a dodgy Steak and Eggs in your local diner. It seemed like a good idea at the time, but the upshot is that you're sitting in a rarely cleaned cubicle out back surveying the graffiti and wishing you'd lain toilet tissue around the seat before you sat down on it. The floor's slick with carelessly dispensed urine, half the lights don't work, the barred window's open and it's snowing outside. And then an innocent regular enters to remove the cheap coffee from his system and you try to put your senses on standby for a few more seconds before making your exit. An everyday, unremarkable scene of urban squalor the world over.
What do you do next? Continue to scan for 'witty' asides daubed at jaunty angles along the flaking paintwork and wait for the anonymous customer to take his tuneless whistling elsewhere, or whip out the steak knife you took with you and stagger towards the unsuspecting, bespectacled, balding middle-aged man and plunge it three times into his chest? Did he really deserve to die for practising his Crazy Frog impersonation in the lav? Too late now. The guy's dead quicker than it took him to have a leak. 47 years: gone, and the blood's spreading out across the cold rusty tiles.
Temperature rising
Advertisement
And that's where Fahrenheit kicks off; with blood on your hands, a dead body to decide what to do with and an escape plan to hatch. It's a murder mystery adventure with a difference. Not only do you play the bewildered killer, Lucas Kane, but also as the crime scene investigators Carla and Tyler in a game that as much about making choices as it is finding the solution.
The four-chapter playable demo delivered this week offered an exciting glimpse of what to expect from Quantic Dream' latest effort, and instantly marks itself out as a very interesting evolution of the adventure genre that takes a bold and fresh approach that delivers an intriguing degree of choice.
Choice is everywhere in Fahrenheit, right from the word go. Do you leave the body where it is and run out of the diner as quickly as possible, or do you drag it into the cubicle (curiously using a shoulder button mashing technique borrowed from '80s sports classic Track & Field), mop the floor and wash your hands to buy yourself some time? Whatever you do you'll need to get out of there fast, but do you sit down first and pay your bill and act casual before the cop sitting behind you goes and takes a leak himself? Decisions decisions.
Watching the detectives
Soon enough the action switches to Carla and Tyler, called to the scene upon the grim discovery of the body. Suddenly the emphasis is turned on its head: to try and establish the identity of the mystery killer, questioning the shell-shocked waitress, the drunken hobo in the alley outside, and leaving no stone unturned in finding clues. For example, whose blood is in the adjacent cubicle to the corpse? What's the significance of the discarded Tempest book at Lucas' table? Why did the killer leave the deceased's wallet behind? Of course, you could miss a vital clue, be slapdash in your examinations or fail to quiz a witness in the most effective manner, and all of these choices have a subtle bearing on how things pan out. How subtle, it was hard to tell at this early stage, but, for example, if I hadn't decided to make Lucas sit down upon his exit, there wouldn't have been any blood for Carla to notice.
After you've concluded your investigation the action moves onto the next morning, where Lucas realises the whole thing is much more than a dream. His sheets are bloodied and a cop is on his way to his apartment to follow up complaints from the neighbours who overheard screaming during the night. In another time-sensitive episode you must quickly get dressed and hide the evidence so as to not raise the alarm. The action is tense and full of trial-and-error as you jog around looking for clues and end up getting busted for your procrastination and lack of attention to detail.
But it's fun, involving, and atmospheric - and unlike most adventures you'll have played. It twists the narrative to reflect the choices you've made, and that's something of which I'd like to see more. This lends a potential replayability all-too-lacking in most narrative/puzzle-driven games; normally it's a case of finding an object, putting a broken mechanism back together, unlocking a door and moving on, but Fahrenheit has so many shades of grey in terms of what you do and don't do, it offers a truly intriguing experience.
For example, in the concluding chapter in the demo, the first real major choice has to be made. Having confessed your crime to your shocked brother in a nearby park, you notice a young boy is about to slip into the icy lake and drown. You could dive in after him, haul him about and deliver a heart massage, but you risk being seen by the same Police Officer that saw you in the diner the night before. Surely you'll be caught and arrested? Maybe the best thing is to ignore the boy's plight, walk the other way and let someone else play the hero. After all, you want to stay free, right? All these small decisions promise to have a distinct bearing on how characters react to you in the future, and it'll be very interesting to see just how much they change the course of the plot.
Multiple choice
In terms of interface, the third-person controls are somewhat unique, but flexible and intuitive. At the beginning, the CEO of Quantic Dream, David Cage, gives his own slick mini-tutorial, talking through how to use the camera and the simple interface. In adventure terms, there's really nothing like it, with the right stick utilised for selecting context sensitive icons that appear at the top of the screen as and when appropriate during conversations or when you walk past potentially useful points of interest. For example, opening a door might involve pushing the stick up, while drinking a cup of coffee might demand you mimic the actual hand action of picking up the cup and bringing it to your mouth - in this instance a semi-circular arc. Initially it can seem a bit fiddly and given multiple choices it's often easy to select the wrong one, but that's more down to the system's unfamiliarity that anything.
Movement is controlled with the left stick, while the camera generally does a good job of giving you a decent automatic view of what's going on, although you can wrestle control back with the left and right shoulder buttons, or the black button to give you a first-person view. Arguably it could have done with standard two-stick third-person controls, but it's not a major issue.
Visually the game has a pleasant gritty look to it - part Silent Hill, but with a style of its own. Packed with excellent character detail, superior flowing animation and atmospheric locations, it's evidently a game that Quantic Dream has really slaved over.
Even the audio has been given the necessary attention to detail, featuring solid, well acted voiceovers that give the game an almost Film Noir ambience, with Angelo Badalamenti (Twin Peaks, Booth And The Bad Angel) brought on board to lend the game's soundtrack the kind of brooding intensity that a game like this is crying out for. Good choice. Unusually for an adventure game a bunch of licensed tracks have made the cut, with the player able to cycle through several known tracks on your home stereo, as well as put on the juke box in the diner. All round, it's a game that's evidently benefited from Atari's extra investment after the game was apparently cut adrift by its original publisher Vivendi-Universal.
Fahrenheit
You know how it is. You've just attempted to eat a dodgy Steak and Eggs in your local diner. It seemed like a good idea at the time, but the upshot is that you're sitting in a rarely cleaned cubicle out back surveying the graffiti and wishing you'd lain toilet tissue around the seat before you sat down on it. The floor's slick with carelessly dispensed urine, half the lights don't work, the barred window's open and it's snowing outside. And then an innocent regular enters to remove the cheap coffee from his system and you try to put your senses on standby for a few more seconds before making your exit. An everyday, unremarkable scene of urban squalor the world over.
What do you do next? Continue to scan for 'witty' asides daubed at jaunty angles along the flaking paintwork and wait for the anonymous customer to take his tuneless whistling elsewhere, or whip out the steak knife you took with you and stagger towards the unsuspecting, bespectacled, balding middle-aged man and plunge it three times into his chest? Did he really deserve to die for practising his Crazy Frog impersonation in the lav? Too late now. The guy's dead quicker than it took him to have a leak. 47 years: gone, and the blood's spreading out across the cold rusty tiles.
Temperature rising
Advertisement
And that's where Fahrenheit kicks off; with blood on your hands, a dead body to decide what to do with and an escape plan to hatch. It's a murder mystery adventure with a difference. Not only do you play the bewildered killer, Lucas Kane, but also as the crime scene investigators Carla and Tyler in a game that as much about making choices as it is finding the solution.
The four-chapter playable demo delivered this week offered an exciting glimpse of what to expect from Quantic Dream' latest effort, and instantly marks itself out as a very interesting evolution of the adventure genre that takes a bold and fresh approach that delivers an intriguing degree of choice.
Choice is everywhere in Fahrenheit, right from the word go. Do you leave the body where it is and run out of the diner as quickly as possible, or do you drag it into the cubicle (curiously using a shoulder button mashing technique borrowed from '80s sports classic Track & Field), mop the floor and wash your hands to buy yourself some time? Whatever you do you'll need to get out of there fast, but do you sit down first and pay your bill and act casual before the cop sitting behind you goes and takes a leak himself? Decisions decisions.
Watching the detectives
Soon enough the action switches to Carla and Tyler, called to the scene upon the grim discovery of the body. Suddenly the emphasis is turned on its head: to try and establish the identity of the mystery killer, questioning the shell-shocked waitress, the drunken hobo in the alley outside, and leaving no stone unturned in finding clues. For example, whose blood is in the adjacent cubicle to the corpse? What's the significance of the discarded Tempest book at Lucas' table? Why did the killer leave the deceased's wallet behind? Of course, you could miss a vital clue, be slapdash in your examinations or fail to quiz a witness in the most effective manner, and all of these choices have a subtle bearing on how things pan out. How subtle, it was hard to tell at this early stage, but, for example, if I hadn't decided to make Lucas sit down upon his exit, there wouldn't have been any blood for Carla to notice.
After you've concluded your investigation the action moves onto the next morning, where Lucas realises the whole thing is much more than a dream. His sheets are bloodied and a cop is on his way to his apartment to follow up complaints from the neighbours who overheard screaming during the night. In another time-sensitive episode you must quickly get dressed and hide the evidence so as to not raise the alarm. The action is tense and full of trial-and-error as you jog around looking for clues and end up getting busted for your procrastination and lack of attention to detail.
But it's fun, involving, and atmospheric - and unlike most adventures you'll have played. It twists the narrative to reflect the choices you've made, and that's something of which I'd like to see more. This lends a potential replayability all-too-lacking in most narrative/puzzle-driven games; normally it's a case of finding an object, putting a broken mechanism back together, unlocking a door and moving on, but Fahrenheit has so many shades of grey in terms of what you do and don't do, it offers a truly intriguing experience.
For example, in the concluding chapter in the demo, the first real major choice has to be made. Having confessed your crime to your shocked brother in a nearby park, you notice a young boy is about to slip into the icy lake and drown. You could dive in after him, haul him about and deliver a heart massage, but you risk being seen by the same Police Officer that saw you in the diner the night before. Surely you'll be caught and arrested? Maybe the best thing is to ignore the boy's plight, walk the other way and let someone else play the hero. After all, you want to stay free, right? All these small decisions promise to have a distinct bearing on how characters react to you in the future, and it'll be very interesting to see just how much they change the course of the plot.
Multiple choice
In terms of interface, the third-person controls are somewhat unique, but flexible and intuitive. At the beginning, the CEO of Quantic Dream, David Cage, gives his own slick mini-tutorial, talking through how to use the camera and the simple interface. In adventure terms, there's really nothing like it, with the right stick utilised for selecting context sensitive icons that appear at the top of the screen as and when appropriate during conversations or when you walk past potentially useful points of interest. For example, opening a door might involve pushing the stick up, while drinking a cup of coffee might demand you mimic the actual hand action of picking up the cup and bringing it to your mouth - in this instance a semi-circular arc. Initially it can seem a bit fiddly and given multiple choices it's often easy to select the wrong one, but that's more down to the system's unfamiliarity that anything.
Movement is controlled with the left stick, while the camera generally does a good job of giving you a decent automatic view of what's going on, although you can wrestle control back with the left and right shoulder buttons, or the black button to give you a first-person view. Arguably it could have done with standard two-stick third-person controls, but it's not a major issue.
Visually the game has a pleasant gritty look to it - part Silent Hill, but with a style of its own. Packed with excellent character detail, superior flowing animation and atmospheric locations, it's evidently a game that Quantic Dream has really slaved over.
Even the audio has been given the necessary attention to detail, featuring solid, well acted voiceovers that give the game an almost Film Noir ambience, with Angelo Badalamenti (Twin Peaks, Booth And The Bad Angel) brought on board to lend the game's soundtrack the kind of brooding intensity that a game like this is crying out for. Good choice. Unusually for an adventure game a bunch of licensed tracks have made the cut, with the player able to cycle through several known tracks on your home stereo, as well as put on the juke box in the diner. All round, it's a game that's evidently benefited from Atari's extra investment after the game was apparently cut adrift by its original publisher Vivendi-Universal.
ik heb die demo ff gespeeld, ik vond het wel apart
Spel gekocht op de release datum ( ik speel weinig spellen maar deze hield ik in de gaten ).
Binnen 9 uur uit gespeeld
MAAR .... Het is wel een van de beste games if you ask me
De sfeer, De muziek, De stemmen, De motion graphics ( graphics zijn van zichzelf niet echt denderend, maar goed genoeg
)... Alles past gewoon !
De aparte controls en de vele mogelijkheden maken het geheel weer af !
Ik vind het echt een aanrader iig
).Binnen 9 uur uit gespeeld
MAAR .... Het is wel een van de beste games if you ask me
De sfeer, De muziek, De stemmen, De motion graphics ( graphics zijn van zichzelf niet echt denderend, maar goed genoeg
)... Alles past gewoon !De aparte controls en de vele mogelijkheden maken het geheel weer af !
Ik vind het echt een aanrader iig
mee eens
Heb em gedownload en idd tis egt een vette game, wat je zegt beetje aparte controls maar da maakt 't ook weer leuk
Zkr een aanrader
Zkr een aanrader
ik ga die tekst natuurlijk niet lezen, dat is echt teveel gevraagd op een vrijdagavond
zeer mooi spel
Je moet er vanhouden. Ik heb hem gezien en vind t allemaal wat te slow.
net gekocht, kga hem nu eens uitproberen 
Ben hem aan het downen 
foei!
Heb hem net uitgespeeld!
Zeer vet spel je wordt er echt in meegezogen
Alleen het einde vind ik jammer
Zeer vet spel je wordt er echt in meegezogen
Alleen het einde vind ik jammer
ik ga die tekst natuurlijk niet lezen, dat is echt teveel gevraagd op een vrijdagavond
Waarom post je hier dan? Zodat iedereen weet dat je geen zin hebt om die tekst te lezen?
laatste aanpassing
Hmm Miles is gebleven in NY
Ik heb het kind niet aan Agatha gegeven dus ze veranderde in z'n gedoe.
Daarna heb ik Dat gedoe in z'n oud hangar verslagen en het kind op de steen gelegd
Ik heb het kind niet aan Agatha gegeven dus ze veranderde in z'n gedoe.
Daarna heb ik Dat gedoe in z'n oud hangar verslagen en het kind op de steen gelegd
Concept is echt geweldig , uitwerking is redelijk, hoewel de controls echt kut zijn. Je kan niet lopen en de camera goed vrij bewegen, zodra je draait kloppen de controls al niet meer en moet je eerst stil staan en opnieuw gaan lopen.
Graphics zijn matig, maar redelijk ondergeschikt hier, dus dat boeit niet zo. Motion capturing is daarentegen geniaal! Op sommige stukken bizar realistisch zelfs. De omgevingen zien er ook zwaar mooi uit, jammer alleen dat je weinig kan interacten, alleen met objecten waar de makers wilden dat je mee interacte.
Verhaal begint goed, duister en onvoorspelbaar, maar halverwege kakt het nog harder in dan een pluimpudding en vervalt het in een soort Matrix/X-files achtige afgeraffelde spin-off, met totaal ongeloofwaardige plot twists. Die liefdesverklaring op het eind (waarvan ik de namen niet noem, voor mensen die het nog niet gespeeld hebben), komt echt compleet uit de lucht vallen.
Het lijkt wel alsof de makers tot aan de helft van het spel volop veel tijd besteed hebben aan het verhaal, de settings e.d., maar zich daarna beseften dat hun deadline al over een maand was, en vervolgens de andere helft eraan hebben geplakt. Erg jammer, want het begon geweldig. Het duurde ook veel te kort, als ze die begintrend hadden doorgezet (en een fatsoenlijk eind aan het verhaal hadden gebreid), hadden ze het spel minstens vier keer zo lang kunnen maken.
Al met al een goed spel dus, maar vooral goed voor innovering voor opkomende spellen.
, uitwerking is redelijk, hoewel de controls echt kut zijn. Je kan niet lopen en de camera goed vrij bewegen, zodra je draait kloppen de controls al niet meer en moet je eerst stil staan en opnieuw gaan lopen.Graphics zijn matig, maar redelijk ondergeschikt hier, dus dat boeit niet zo. Motion capturing is daarentegen geniaal! Op sommige stukken bizar realistisch zelfs. De omgevingen zien er ook zwaar mooi uit, jammer alleen dat je weinig kan interacten, alleen met objecten waar de makers wilden dat je mee interacte.
Verhaal begint goed, duister en onvoorspelbaar, maar halverwege kakt het nog harder in dan een pluimpudding en vervalt het in een soort Matrix/X-files achtige afgeraffelde spin-off, met totaal ongeloofwaardige plot twists. Die liefdesverklaring op het eind (waarvan ik de namen niet noem, voor mensen die het nog niet gespeeld hebben), komt echt compleet uit de lucht vallen.
Het lijkt wel alsof de makers tot aan de helft van het spel volop veel tijd besteed hebben aan het verhaal, de settings e.d., maar zich daarna beseften dat hun deadline al over een maand was, en vervolgens de andere helft eraan hebben geplakt. Erg jammer, want het begon geweldig. Het duurde ook veel te kort, als ze die begintrend hadden doorgezet (en een fatsoenlijk eind aan het verhaal hadden gebreid), hadden ze het spel minstens vier keer zo lang kunnen maken.
Al met al een goed spel dus, maar vooral goed voor innovering voor opkomende spellen.
P-kay , prachtig omschreven !
Hhmmm... Heb dat 2x geprobeerd, 2x mislukt, 3de keer scheepsrecht laten we maar zeggen.
Van de week weer maar eens proberen
Uitspraak van verwijderd op zaterdag 1 oktober 2005 om 22:13:Daarna heb ik Dat gedoe in z'n oud hangar verslagen en het kind op de steen gelegd
Hhmmm... Heb dat 2x geprobeerd, 2x mislukt, 3de keer scheepsrecht laten we maar zeggen.
Van de week weer maar eens proberen
meeesterlijk spel
demo was wel cool, volgens mij beetje bugged aangezien als ik de vloer wil schoonmaken met de mop dan doet die niks
duurde ook ff voordat ik de controls door hat
en je kan dat irritante praatje ook niet doordrukken dus elke keer als ik af ga weer 6 a 7 min wachten totdat ik ut is weer kan proberen, zal met volledig spel wel niet zo wezen maar toch
duurde ook ff voordat ik de controls door hat
en je kan dat irritante praatje ook niet doordrukken dus elke keer als ik af ga weer 6 a 7 min wachten totdat ik ut is weer kan proberen, zal met volledig spel wel niet zo wezen maar toch
Wat een vet spel 
vet spel alleen dat knoppies raggen is kut. Maja ook op verkeerde manier begonne dus ga steeds de pijp uit suicide en shit hehe
suicide en shit heheKunt 't spel ook op meerdere manieren spelen, das ook wel gaaf
Mjah ik zit nu alweer te kutten, overnieuw begonnen en als moordenaar het moordwapen meegenomen ofzo. Wil dat politiewijf blijven zoeken naar dat ding ffs.
ze zal het toch vinden naderhand
goed zoeken iig , heb dat probleem al vaker gehoord
Rsi gevoelig als je alleen een keyboard hebt
baal nu nog dat ik hem al uitgespeeld heb
Ben nu op het dak van dat gebouw waar je dat meisje moest redden van dat gevaarlijke figuur. Moet nu die gozer verslaan ofzo... Alleen keer op keer verkrampen me vingers en ga ik dood als ik met het meisje wegrend, haar laat vallen en ik zelf aan de rand van het gebouw hang haha...
Kom net thuis heb m einderlijk gekocht heb m bij een vriend thuis ff gekeken wow ben echt onder de indruk graphics zijn niet onwijs maar de gelaats uitdrukkinggen op het gezicht van de caracters is echt onwijs goed gedaan ga nu gelijk beginnen.
Heb ne shadow of memories echt lang op een spel zoals dit gewacht.
Heb ne shadow of memories echt lang op een spel zoals dit gewacht.
laatste aanpassing
Grafisch is het een beetje verouderd, maar inderdaad zit een super goed verhaal in! Het is gewoon een interactieve film.
Het is gewoon een interactieve film.Uitspraak van BlackShore op zaterdag 4 maart 2006 om 21:42:Het is gewoon een interactieve film.
Hoop in de toekomst meer van zulke games tegen te komen dit is wat ik zoek in een game.
Jammer dat de aktion controles zo onduiderlijk zijn.
laatste aanpassing
Uitspraak van BlackShore op zaterdag 4 maart 2006 om 21:42:Grafisch is het een beetje verouderd
graphics zijn ongeveer gelijk aan die van Silent hill 2.
laatste aanpassing