leven na kanker

mijn vader is vorig jaar overleden aan kanker 57 jaar oud


wat mij opviel dat de eerste 2 tot 3 weken iedereen heel erg meeleefde alleen daarna hoorde je niemand er meer over

terwijl ik pas na 2 maanden echt kon beginnen met verwerken
van dit alles!!!!!!!

zijn er mensen die dit ook zo hebben ervaren en toen ook hebben ervaren (hoe erg je dan eigenlijk bent aangewezen op je familie ) gelukkig heb ik een hele open familie

en maken we nu grapjes over die tijd tijdens het ziekten proces

Ik heb het mee gemaakt met mijn vrindin haar oma heb het meegemaakt met mijn oom . EN ik maak het nu mee met mijn opa

ik heb t mee gemaakt met me buurvrouw waar ik heel goed mee omging...
maar dat soort dingen blijven altijd moeilijk

dat komt...omdat je zelf in de eerste periode nog helemaal niet goed beseft wat er is gebeurt.
een ander doet dat wel, dus vragen ze er naar.
pas als alles geregeld is met de uitvaart,komt bij jezelf vaak alles pas los en kun je bezig gaan met verwerken...

bij mij wkam het besef pas echt toen de crematie dienst van mijn vader afgelopen was en het doek dichtschoof waarachter zijn kist verdween....

Mijn moeder heeft ook kanker gehad gelukkig is het nu allemaal weg en is ze er helemaal boven op.Ik wens je heel veel sterkte!

ja sneu is dat
net of doen dat ze heel medelevend zijn terwijl ze je de hele tijd horen te steunen

leuk om te horen alice...hopen dat het niet terugkomt

Ja precies!op zulke momenten kom je er wel achter wie je vrienden zijn.

Damn wat lijkt mij dat zwaar om een familielid te verliezen door zoo'n slopende ziekte zeg!

iig veel sterkte toegewenst!

Ikzelf (en de hele vriendenkring) heb ook vroeger een vriendin te kort geschoten omdat ik te onevaren was met het klaar staan wegens het overlijden van haar broertje! Ik weet nu wel voor mocht het (ik hoop het niet) weer zoiets zal gebeuren dat ik 1000% steun aan diegenen zal geven die het nodig hebben.. Gelukkig is het ondertussen weer goed met die vriendin van me omdat ik alle gevoelens op tafel heb gelegd voor haar, maar voor de mensen die dit lezen, sta in dit soort situaties altijd en 100% klaar voor je vrienden!

Mijn oma ... die heeft kanker ..

Aan dr galwegen zeer zeldzaam,
Maja het is voor mij gewoon echt heel moeilijk omdat ze altijd voor me heb gezorgd!
Dus zit er echt heel erg mee
en kan t niet geloven, zeg maar, maar je doet er niet veel aan
ze word maandag geopereerd in ad'am want hier in nijmegen kunnen ze die operatie niet uitvoeren omdat het dus zo een zeldzame plek is waar ze die kanker heeft...


Dus k hoop allemaal dat t goed komt maar dat zou die operatie uitwijzen,



Maja this idd heel kut voor de familieleden ensow..

Sterkte ermee!

Hoop het allerbeste voor je oma!

Ik heb een maand geleden me tante verloren aan kanker.. Ik heb nooit afscheid kunnen nemen omdat ik haar niet meer kon zien in de staat die ze was.. Ze heeft elke dag tot god geboden dat ie dr kwam halen...Uiteidelijk heeft ze euthanasie laten plegen omdat ze niet meer tegen de pijn kon.

Maar doordat ik dus geen afscheid heb genomen heb ik nog steeds verdriet. Maar je hebt in deze tijd echt heel veel steun aan je familie dat heb ik wel gemerkt.

Zelfs de dokter en de nachtzuster hebben gezegt dat we zo een sterke band hebben in de familie..

ik heb dat meegemaakt met een goede vriendin, haar moeder is overleden aan kanker... de eerste tijd kwam zij idd ook niet aan verwerken toe, omdat je eigenlijk geleefd wordt: begrafenis regelen en alles daar omheen

en na een paar weekjes gaat iedereen weer verder met zijn eigen leventje terwijl je ze dan eigenlijk het hardst nodig hebt.

dan blijven de beste vrienden over...

heel veel sterkte

thanks

-InSaNitY-

nou...misschien klinkt dit heel hard en oneerlijk

ik had zelf een zusje die was kern gezond en storte dood neer dat was dan wel geen kanker maar gewoon een griep virusje...dan kan je nog beter kanker hebben dan is " de klap" toch anders.......wat niet wegneemt dat t evengoed pijnlijk is...maar toch

en een buurvrouw van n buurvrouw die zn oma verhalen die weten half NIET wat zoiets inhoud tot het in je eigen gezin voorkomt....

maak het bijna alke dag mee... loop stage op een afdeling waar bijna alleen maar mensen met kanker liggen

ja ken dat. Mijn pa was 52 dat ie overleed (nu 3 jaar geleden), weliswaar niet aan kanker hoor, maar goed dat maakt niet uit. Ik heb er heel lang moeite mee gehad van alles en nog wat echt een zwarte periode. en je beseft het ook pas allemaal na een tijdje.
t is erug moeilijk allemaal en na een bepaalde periode vinden de mensen om je heen t wel het wel weer goed en dat je niet meer moet zeuren en van "ben je er nou nog niet overheen?" nou nee. heb er nog moeite mee maar t is gelukkig wel wat dragelijker geworden allemaal en alles is weer n beetje op orde in mn hoofd, er gaat zoveel door je heen!


als je een keertje over wilt praten stuur maar pb-tje, praten help namelijk erg goed

Wil even jullie in dit topic veel sterkte wensen en dat jullie alsnog de steun krijgen die jullie zo hard nodig hebben.

Ik kende een meissje die ook kanker had.. ze was nog maar 14 Maar gelukkig is ze er bove op gekome!! En de kanker is gelukkig weg bij haar

ja ik ken ook een meisje die met 11 jaar oud leukemie had
toen liet ze me een foto zien van haar en andere leukemiepatientjes en meer dan de helft op de foto ofzo was inmiddels al overleden
gelukkig is zij er ook van genezen.
volgens mij is ze nu al 18

Dat ken ik mijn vader is overleden toen ik 9 was, dus voor mij kwam het hele besef wat er allemaal was gebeurd al helemaal een stuk later. Maar dan is het begrip van mensen wel weg. Veel mensen snappen niet dat een rouwproces lang duurt en dat je niet je hele leven weer kan oppakken in een paar maanden. Gelukkig kan je er kennelijk wel goed over praten met je familie dat is toch wel het belangrijkste, zij zijn de enige die enigzins weten wat je doormaakt.

Ik wens je in elk geval veel sterkte en je kan mij ook altijd een PB-tje sturen...

jah idd en dat is erg jammer

Kijk het is natuurlijk heel vervelend maar wel heel logish.
Als iemand uit je directe omgeving overlijd blijf jij daar jarenlangs last van hebben en aan denken omdat je veel van die persoon hebt gehouden en omdat je die persoon in je leven mist.

Maar voor jou kennissen en vrienden is degene die is overleden vaak iemand die ze vaag kenden. Natuurlijk zullen hun het ook allemaal onwijs klote voor je vinden maar na een korte tijd denken zij er niet meer aan, in elk geval niet als ze er niet mee geconfronteerd worden en denken ze er dus ook niet meer aan dat jij hun steun nog wel hard nodig hebt...

ja maar er niet bij nadenken dat jij er nog mee bezig bent enzo is wel logisch.. maar opmerkingen maken dat het niet snel genoeg gaat is natuurlijk een tweede..

Daar heb je helemaal gelijk in, sommige mensen kunnen echt zo bot reageren in dit soort situaties...
Toch denk ik ook dat een hoop mensen die heel bot overkomen er echt geen erg in hebben dat ze iets stoms zeggen.

jah men denkt dat et na 3weken wel beter met je zal gaan..maar zoals al gezegd werd begint et pas door te dringen in die tijd.. ik heb ook een aantal familieleden verloren aan kanker.. in september mn opa nog.. waar ik goed contact mee had.. en die heeft de laatste 4 weken bij mij thuis gewoont.. da heeft best veel met me gedaan omdat ik em gewoon heel erg ziek heb zien worden....
ik wens iedereen heel veel sterkte die mensen eraan verloren hebben of er opt moment mee te maken hebben
en breng veel tijd door met diegene!!

take care!!

ik denk niet dat je dat zo kunt zeggen als je iemand van je naasten zo ver ziet aftakelen dat het bijna niet meer menselijk is is dat zeker niet beter

het laatste beeld en herinnering die jij van je zusje hebt is waarschijnlijk mooier dan dat...

het is allebei kut

alleen met kanker kan je de dingen beter regelen voor als die persoon er niet meer is


mijn oom stierf toen hij 44 was aan hardaanval
was nul ,nul geregeld

en bij mijn vader 57 kanker(ziekteproces 3 maanden)

hebben we alles kwa verzekering, soort van begrafenis en dat soort dingen kunnen regelen

maar dat aftakelings proces vond ik wel heel erg

vooral omdat je je vader toch ziet als een sterk persoon
(kijk je toch een beetje tegen op.

jah.. idd.. ik heb dat bij mn opa ook gehad.. ik heb mn opa gewoon heel erg zien aftakelen.. en bij mn oma heb ik dat ook gehad..die beelden spoken nog steeds door mn hoofd.. van mn opa is nu half jaar geleden en van mn oma was in februari 4jaar geleden..maar die beelden zijn er nog steeds .. ook de goeie beelden zijn er ckr wel..maar die klote beelden ook

mijn beste vriendin is overleden aan kanker.mis haar heel veel.vreemd hoe iemand zomaar weg kan gaan voor altijd.

jah is et ook lily.. ik heb et nog steeds bij mn opa..mis em f*cking erg nog steeds..sowieso alle mensen die van me afgepakt zijn.. ma op een of andere manier mn opa heel erg..

ja minder he

jah egt wel lily.. verrotte bende is et man..

Ik heb het ook meegemaakt. Mijn vader is 4,5 maand geleden overleden. Ik mis hem nog elke dag. Veel mensen laten het afweten. We bellen snel zeiden ze tegen mijn moeder... moeten nog steeds bellen.
In dit soort situaties leer je de mensen kennen en gelukkig zijn er voor mij ook mensen die mij weer des te meer steunen. Waar je het juist niet van verwacht had. Dit zijn mensen die (helaas ook) weten wat het is.
Maar al met al moet je het zelf doen want zoals jij het voelt voelt niemand het.

gecondoleerd .......

jah idd sunshiney..
et zijn niet de mensen van wie je et verw8..maar dat zijn de mensen met et mooiste hart..
in slechte tijden leer je de ware aard van iemand kennen en wie je egte vrienden zijn

heel veel sterkte verder dr mee..

echt erg allemaal
het is vreselijk om iemand te zien lijden..

de moeder vn mn ex is vrijdag overleden aan kanker

sorry to hear that

me ex schoonma is overleden aan borstkanker...das al weer een paar jaar terug, maar soms nog wel mee bezig...

en heb zelf 2 levertumoren gehad is nu 1 van weg...

dit wens je je ergste vijand niet eens

een vriendin van me heeft borstkanker.ik ben best wel verdrietig en wil haar helpen.ze is een schat en ik wil haar niet kwijt

roken heeft dus niet alleen maar voordelen he...

mijn vader is 4 jaar geleden overleden aan kanker. de meeste "vrienden" van toen komen nou niet meer langs. en dat waren je vrienden

zijn je zogenaamde ziekte vrienden!! die alleen kome omdat het bij de normen en waarden hoort.. zogauw t over is zie je ze niet meer

Dat gebeurd heel vaak. Mensen vinden het denk ik ook wel echt rot voor je. Maar zelf houden ze er zich niet mee bezig. Dus vergeten ze dat jij nog steeds verdriet hebt.

Mn oma heeft nu ook kanker, daar zit ik echt heel erg mee. Heb soms het gevoel dat andere mensen dat ook gewoon niet snappen..

Bij mijn vader is 1,5 week geleden een hersentumor geconstateerd. Hij is pas 49..... Maar hij is ook alweer geopereerd en we blijven positief.
Maar merk zeker dat de mensen van wie ik verwachtte dat die er voor me zouden zijn er niet voor mij waren. Misschien omdat ik geen hoopje huilende ellende was dat ze dachten dat t allemaal prima met me ging of zo.
Iedereen had t er steeds over dat ik kon bellen en zo wanneer ik ze nodig had, maar eigenlijk had ik iemand nodig die gewoon naar mij toe kwam, zonder dat ik erom hoefde te vragen.....

M'n moeder is 4 jaar geleden overleden aan kanker. Int begin had ik niks, maar na 3 maanden ongeveer drong alles echt goed tot me door, misschien was dat omdat ik toen nog net 14 was. Voel het allemaal nog steeds, denk dat je een goeie manier moet vinden om er goed mee om te kunnen gaan, maar dat blijft lastig, misschien wel voor altijd.

Het blijft altijd pijn doen, en het missen van is zo'n hell

Het erge is ook dat er nog een heleboel mensen zijn die die ziekte als scheldwoord gebruiken . Je wordt er dan steets weer aan herinnerd. Ik blijf meestal de eerste keer rustig en zeg dat ze mogen vloeken wat ze willen maar die ziekte niet mogen gebruiken, maar als ze dan doorgaan wordt het moeilijk om je te beheersen.
Heel veel sterkte met verwerken.....

Vind heel erg voor je sterkte!
Ik heb pas boek gelezen over vrouw die zich zelf heeft genezen van kanker en hoe ze dat heeft gedaan.
GEWELDIG BOEK ook al ben ik zelf nie echt een lezer was een boek van Louise L.Hay Je kunt je leven helen een echte aanrader ook voor mensen die het zelf hebben!

Sterkte