De Nederlandse klaagcultuur

'I swear that if I hear anyone calling us Holland instead of the Netherlands, I’ll kill him!' ~ Angry Dutch on calling the Netherlands Holland

Wij Nederlands staan bekend als zeikerds: we zeiken en zeuren over van alles en niks. Als puntje bij paaltje komt slaat het noch kant nog wal en had je misschien beter je mond kunnen houden. Waar is de positieve uitstraling gebleven? Een 'dankjewel' of 'bedankt' is tegenwoordig vervangen door 'hmm' of 'waarom, kon je het niet gewoon laten liggen?'.

Ouderen zeiken over het feit dat de maatschappij naar de klote gaat, mensen met strak naar achter gekamd geblondeerd haar lopen te zeuren over een overvol Nederland. De mensen die Nederland te vol maken en zich misdragen zeuren over racisme. Terwijl het de racisten niet uitmaakt over wie ze zeuren, als ze maar kunnen zeuren. Criminelen zeuren over het feit dat er überhaupt nog politie is in Nederland, het land waar alles mag en alles kan. Slachtoffers zeuren over te weinig politie en de politie zelf zeurt over een te laag salaris. Net als de rest van Nederland.

Ik zeur niet.. Ik ben snel tevreden met hetgeen mij gegeven wordt en bevalt het niet dan geef ik 'opbouwende kritiek'. Dat is namelijk geheel iets anders dan zeuren. Al moet ik wel toegeven dat mijn salaris ook aan de lage kant is....

Ik heb laatst ook nog wat tickets besteld voor een mooi feestje. Stel afzetters dat het zijn, ze kostten me €70,- en dan moet er ook nog bier bij. Dit is niet zeuren, dit is een feit. Ze zetten je af waar je bijstaat met die kaartjes. En wij zijn gek genoeg om ze te kopen.
Vervolgens begint een lange wachtperiode die altijd te lang duurt en eenmaal aangekomen op het festivalterrein is het bier ook weer behoorlijk aan de prijs (alweer een feit; ze zetten je af als je bier koopt).
Na genoeg bier (wat dus te duur is) begint het zeuren over te gaan in zeiken wat wij mannen goed kunnen, vooral zeiken tijdens het zeiken werpt zijn vruchten af. Sta je je blaas te ledigen, staan ze achter je te zeiken dat je op moet schieten met zeiken omdat zij ook moeten zeiken. Laat iemand die stottert dit maar eens tien keer zeggen, dan begint die ook te zeiken!
Vervolgens is het feestje over en dan gaan we met z’n allen spontaan naar de uitgang, iedereen wil op hetzelfde moment zijn kluissleutel inleveren en de politie staat buiten de poorten te zeuren dat je niet mag kloten met je maten.

Eenmaal thuis ga je pitten en wanneer je opstaat denk je van al je zorgen af te zijn, want je had een superavond, geen gezeik aan je kop, maar dan begint die koppijn ineens te zeuren…

…’t is ook altijd iets!