Partyflock
 
­ Nederland

Zaterdagavond-kriebels

door , gepubliceerd op
Zaterdagavond-kriebels
16 juli 2009
Zaterdagmiddag word ik gebeld door Carolien, mijn vriendin. Direct na het gebruikelijke “hallo met..â€, steekt ze van wal. De trucjes van haar, bijna niet meer maar toch nog wel, vriendje zijn niet van de lucht! Wow, denk ik bij mezelf, Caro kan wel een verzetje gebruiken. Ik ga verder met mijn werk, ondertussen overpeinzend hoe ik haar dat verzetje kan bezorgen. Na een half uur schiet mij te binnen dat er een heerlijk feestje is in de buurt waar we ook nog eens lopend naar toe kunnen. Ik bel haar op. “Hey met mij, heb je al plannen voor vanavond?†“Neeâ€, klinkt het. “Wat denk je ervan om vanavond eens lekker samen te gaan stappen? Lekker dames onder elkaar, je kerel en de telefoon thuis?â€

Dat ziet ze wel zitten, en ik niet veel minder. Net als haar ben ik wel toe aan wat ontspanning. Ze komt naar mijn werk en ik grap met haar tegen een mannelijke collega dat we ons vanavond eens goed in de watten gaan laten leggen. Misschien mogen we ons wel legitimeren, we zijn immers ook geen twintig meer, en zien het tegenwoordig als een waar compliment. En dat is juist wat we op het moment wel kunnen gebruiken. Zo vastberaden om te gaan stappen heb ik haar nog niet gezien. Normaal laat ze het op het allerlaatste moment afweten omdat haar niet zo leuke vriendje het niet cool vindt als ze alleen met een andere vrouw uit gaat. Ik ben ervan overtuigd dat hij zijn eigen ontrouw projecteert op haar, terwijl ik geen mens zo trouw en eerlijk ken als mijn liefste vriendin. Maar vandaag is alles anders. We gaan sinds vier jaar weer eens samen stappen. Heerlijk! Ik heb er zin in!

‘s Avonds staan we samen voor de spiegel en de uitgaanskriebels beginnen te komen. Staat dit bij dat? Lange laarzen of pumps? Hoe zal ik me schminken? “Moet ik mijn haar eerst föhnen voordat ik er met de stijltang overheen ga� Ik had geen idee. Ik vond al wel dat mijn haar altijd in de brand leek te staan als ik ze nat stylde. Ik geniet van haar advies. Ik ben echt een prutser als het aankomt op persoonlijke verzorging. Niet dat ik er als een verwaarloosde poedel bij loop, maar ik heb er geen natuurlijke neus voor. Mijn eerste make-up setje heb ik dan ook met haar aangeschaft. Maar ik leer snel. Vlug nog wat parfum achter de oren en dan zijn we er klaar voor. Gewapend met identiteitsbewijs en goede zin gaan we op weg. De rij staat tot aan de straat, maar dat mag ons normaal weinige geduld niet doen opraken. En terecht want binnen een kwartiertje zijn we binnen. Door het fouilleerbeleid dat geldt worden we helaas niet gefouilleerd door die lekkere beveiliger die er staat, maar er zullen vast meer aantrekkelijke types rondlopen in een tent van dit formaat.

Eenmaal binnen zit de sfeer er al goed in. En dat terwijl we niet zo heel lang na openingstijd zijn gearriveerd. We kopen onze muntjes, en bestellen ons eerste drankje. Dat gaat er goed in. We genieten van de muziek, de mensen, en van de entertainers. We dansen en drinken en houden onze ogen open uiteraard. Dit belooft een leuke avond te worden. En dan opeens gebeurt het, we staan wat te chillen terwijl er een boom van een lekkere vent naast ons komt staan. Direct zeg ik tegen Caro dat het echt een snoepje is. Ze trekt haar wenkbrauwen op en gaat nog een drankje halen. Voorzichtig kijk ik een paar keer en probeer ik een praatje aan te knopen. Hij reageert behoorlijk stroef, en even twijfel ik of ik het wel door moet zetten. Maar dit onwijze snoepje houdt me in zijn greep. Ik geef het niet op. Na een paar zinnen te hebben gewisseld in de herrie vind ik het wel tijd voor een sigaretje. Echter dit lekkere gebakje rookt niet. Ik neem een besluit, en zeg hem dat we gaan roken. “Ik blijf hier wel staanâ€, is zijn antwoord. Ik knijp een keer bevestigend in zijn arm en ga samen met Caro de onrustige nicotine monsters geruststellen. Vanaf het rookgedeelte probeer ik hem te spotten maar ik zie hem niet. Ook Carolien niet, terwijl een man van zijn formaat toch niet te missen is. Ik vraag me hardop af of hij hem stiekem afgepeerd is. Deze mening wordt met me gedeeld, en enigszins teleurgesteld lopen we terug naar de plek waar we vandaan kwamen. Daar weer aangekomen is hij inderdaad verdwenen. Bij mezelf denkend dat het dan maar een zuur snoepje is zie ik hem een meter of tien verderop staan. Ik verzin een listige smoes. Als ik precies daar voor de bar ga staan om wat te drinken te bestellen moet hij me eigenlijk wel zien. Ik vraag Carolien te kijken of hij me ziet wanneer ik voor de bar ga staan. Als hij me ziet maar er verder niets op uit doet vergeet ik dit project, is mijn voornemen. Ziet hij me niet dan is het plan om toch nog een gesprek met hem aan te gaan knopen. Deze geheimzinnige man kietelt mijn gedachten, ik wil er meer van weten. Zoals plan ga ik voor de bar staan en kijk bewust de andere kant op. Ik zoek een muntje en bestel een drankje.

Carolien komt naar me toelopen en zegt dat hij me ziet maar niets doet. Hoofdstuk ‘hopeloos project’ afgesloten denk ik, maar op dat moment tikt iemand op mijn schouders. Hij is het. Mijn hart maakt een sprongetje als ik in zijn ogen kijk. Hij bestelt ook wat drinken. We lopen naar een blok wat er staat en ik ga erop zitten. Subtiel komt hij voor me staan, ik leg mijn benen tegen die van hem. Voordat ik doorheb waar ik mee bezig ben kus ik hem in zijn nek en hij beantwoordt mijn kus op dezelfde manier. Mijn maag draait zich om. Een heerlijk kussend gebakje is dit. En niet zo’n klein beetje ook. Mijn hoofd wordt week en ik weet me geen raad meer. De tijd lijkt in seconden voorbij te vliegen.

De avond loopt op zijn einde en Carolien en ik halen onze jassen. Het snoepje van de avond vraagt me mijn nummer maar ik geef niet zomaar toe. Die geintjes ken ik nu wel. Negen van de tien keer bellen ze niet meer, en ik weet ook niet of ik daar wel behoefte aan heb. Hij is toch nog steeds wel erg vaag. Hij biedt aan ons naar huis te lopen. Onderweg blijkt dat hij niet alleen over heerlijke kus kwaliteiten beschikt maar ook een aardige dosis humor bezit. Voor we het weten zijn we thuis. Daar aangekomen komt Caro’s, bijna niet meer maar toch nog wel, vriendje met een slaaphoofd naar beneden. We ploffen met zijn vieren op de bank en praten nog wat na. Dan besluit ik met het vage doch zeer aantrekkelijke mannenfiguur terug te lopen naar de parkeerplaats waar hij zijn auto nog heeft staan. Nu de geluiden van de discotheek uitgestorven zijn en de rust van de vroege ochtend klinkt praten we bijna twee uur over het leven en de dingen die ons bezig houden. Het vage gordijntje dat om hem heen hangt verdwijnt iets, en wat ik dan te zien krijg staat me meer dan aan. Dan pakt hij me bij mijn middel en tilt me hoog op. Voor een paar seconden voel ik me vijf kilo en vrij. Wat een heerlijk gevoel.

We kussen nog wat en stappen in de auto. Hij brengt me tot voor de deur en pakt dan een pen en papier uit het handschoenenkastje. “Hierâ€, zegt hij, “schrijf je nummer en e-mailadres opâ€. Ik kan niet anders dan de pen uit zijn hand nemen en opschrijven wat hij me vraagt. Ik geef hem nog een laatste zoen en ga naar binnen. Zeven uur in de ochtend alweer. Tijd voor mijn bedje..

163 opmerkingen

Grappig moment uit je dagboek beschreven... maar dit is geen collumn.
Wellicht als het einde een verassend wending kreeg, maar nee :)
 
Hmpf, stelde niet veel voor dit keer.

En dat terwijl we superlang gewacht hebben op een nieuwe column, waar blijft Frank?
........En ik dacht vroeger nog wel dat volwassen mensen interessante dingen te vertellen hadden :gaap:
 
Wanneer gaat bijv. Frank weer een goeie column schrijven? :(
 
Uitspraak van Smiley © op woensdag 22 juli 2009 om 08:13:
Heeft weinig tot niets met een column te maken vind ik. Kan je dit niet beter opsturen naar de Tina?
geen column :no: leest niet lekker weg :no:
Nu vraag ik me af of die vent teruggebeld heeft muahahha,

Maargoed.. Vond hem iets te langdradig..
 
pff veels te lang! Te veel onzinnige details.. En niet eens un leuk einde! Dit had je in je dagboek moeten zetten. Had je ons dit bespaard! :)
lief verhaaltje geen collumn
Oninteressante 'column'
En wat betreft die gozer... Ik denk niet dat 'ie terug gebeld/gemaild heeft.
Hij vond haar gewoon makkelijk omdat ze achter hem aanliep de hele avond en hij
Uitspraak van verwijderd op woensdag 22 juli 2009 om 14:59:
had wel een dampende porno-actie op de motorkap verwacht...

waarschijnlijk.

Slecht verhaaltje over natuurlijk gedrag van zoogdieren. Nou, natuurlijk? :P
Dit is geen column maar gewoon een verhaaltje. Snap niet waarom pf dit plaatst
Uitspraak van verwijderd op maandag 27 juli 2009 om 05:18:
dat terwijl we superlang gewacht hebben op een nieuwe column, waar blijft Frank?

Uitspraak van verwijderd op maandag 27 juli 2009 om 19:36:
Wanneer gaat bijv. Frank weer een goeie column schrijven?

Wij Willen Frank !
Vreselijk, die fouten in het beginstuk zorgen er al voor dat ik helemaal geen zin meer heb om dit te lezen.
Misschien een andere keer!
Moet ik mijn haar eerst föhnen

8)
 
Het einde vond ik echt een afknapper en de moraal van het verhaal begrijp ik er ook niet helemaal uit, maar volgens mij zat die er ook niet echt in? Leuk, grappig verhaaltje, maar verder vond ik het niet echt bijzonder.
 
Uitspraak van verwijderd op dinsdag 28 juli 2009 om 22:28:
pff veels te lang! Te veel onzinnige details.. En niet eens un leuk einde! Dit had je in je dagboek moeten zetten. Had je ons dit bespaard

Ik dacht eerst zo'n tienerseksverhaal te lezen toen het richting die parkeerplaats ging. De eindconclusie was telleurstellend. Typisch een gevalletje van "je had er bij moeten wezen"

Of misschien heeft ze zich wel bruut laten nemen op de motorkap alleen was ze bang om door heel PF voor slet uitgemaakt te worden? ;)
Wat een bagger zooi, wie wil dit nou lezen.
 
Uitspraak van Smiley © op woensdag 22 juli 2009 om 08:13:
Heeft weinig tot niets met een column te maken vind ik. Kan je dit niet beter opsturen naar de Tina?

Haha!
 
Uitspraak van Ingol de pingol :hyper: op woensdag 22 juli 2009 om 12:18:
Vind het meer een verhaaltje uit een dagboek
Uitspraak van verwijderd op vrijdag 24 juli 2009 om 14:44:
vrouwen blijven altind in zulek dromerige sporookjes geloven... lol dat io zo leuk aan julllie. maar tegelijk ook wekl niet realistische. maar ja leuek toch om je zelf in een droomwereld ondet te dompelen waaarin alles kan/

Holy smack!! cursusje Nederlands misschien.

OT: column onder niveau.
laatste aanpassing
saai verhaal... kom op... WTF wil je hier mee bereiken....
 
pfff saai...en langdradig.
leest wel lekker weg hoor :)

alleen, de eerste keer dat een vrouw op die manier op mij af stapt moet ik nog meemaken!!
Vond er geen hol aan, had idd beter in de Tina kunnen staan!!

Kunnen dit soort verhaaltjes niet onder een aparte naam komen te staan? Dan kan ik die mijden, en is er hier ruimte voor een COLUMN!
 
goed verhaal alleen waar is de ontknoping?
 
Slet.
boooooooooringggggggggggggggg