Onzichtbare stralen

Met veel geduld en duwen en trekken, baan ik me een weg door de mensen massa. Het is echt weer een Crazyland avond. Na ongeveer 15 minuten ben ik aan de andere kant van de zaal en zeul ik een grote zwarte, lompe tas met me mee die onzichtbare stralen uitzend. Het is een mooi apparaat met magische krachten. Dat hadden ze me bij de aankoop nooit verteld. In een stil hoekje zet ik dit stukje hi-tec in elkaar: koppel het accupack aan, zet de lens erop, schroef alle kapjes op de lens en als laatste schakel ik de videolamp aan. Als een ware video rambo sta ik nu voor de zaal. Opeens is er ontzag. Waar ik nu loop, wijken mensen.

Op de mensen waar ik me op richt, doen de onzichtbare stralen hun werk. Mensen beginnen opeens te dansen, een erg leuke bijwerking van dit apparaat, ook wel bekend als de videocamera. Het heeft ook wel het effect van een golden retriever puppy. De dames willen allemaal weten waar het voor is en of ze ook op de DVD mogen komen die uiteindelijk van de opnames gemaakt gaat worden. Natuurlijk mag dat, " Als je ff leuk gaat dansen", is standaard mijn antwoord. Het gevolg is veelal dat de dames in kwestie het op het dansen zetten, met danspasjes waarvan ze zelf niet eens wisten dat ze het konden. Dancing with the stars en Idols verbleken bij deze taferelen. En als alle actie voorbij is en de dames bezweet en bedampt weer naar me toeschuifelen om het beeld terug te kijken, vertel ik ze dat ze zichzelf pas op DVD terug kunnen zien.

Die avond loop ik als Mozes door de Rode Zee de zaal rond. Waar ik me met de camera ook heen richt; er ontstaat langs de kanten een mooi pad met dansende mensen. Hoe later op de avond hoe meer deze grote schoudertas met daarin een videocamera op een fototoestel begon te lijken. De mensen vroegen me of ik even een foto van ze wilde nemen. Dat was was steevast de vraag na 01:00 uur. Verwonderd keek ik nog even naar mijn loodzware schouderapparaat die behuisd was met een meter lange lens, met lampen en een microfoon. Beseffende dat dit toch erg weinig weg had van een fototoestel, legde ik toch maar uit dat dit mooie stukje techniek geen foto's kan nemen. Na een jaar lang deze vragen te hebben moeten ondervinden, ben ik er destijds ook maar bij gaan fotograferen. Dit om al deze vragen na 01:00 uur toch positief te kunnen beantwoorden.

Ook dit machtige apparaat kent bijzondere krachten: "Het brengt vrienden bij elkaar en mensen die mij zien lopen met het fototoestel geven een ruk aan mijn steeds langer wordende t-shirt en vormen spontaan "stilleven portretten" met vrienden en/of vriend en vriendin." Ook dit had de verkoper van het apparaat mij nooit verteld.

Ik heb mezelf verwonderend en gewapend; met twee magische stukjes techniek struin ik de grote feesten af en betover de mensen met de lens. Tijdens het monteren in de studio zag ik pas wat het effect was. En frame by frame kan ik de wonderen van die avond nog eens herbeleven.