http://www.tommel.nl/

Time Warp 2010 is next!
Na 5 succesvolle busreizen naar Time Warp 2007,2008,2009 en Love Family Park 2008 en 2009, komt er wederom een bus naar Time Warp in Manneheim op 27-03-2010! Deze busreis vertrekt vanaf Den Haag, Rotterdam, Breda, Eindhoven en Venlo.


Welkom bij de website van MaMa Tours!

Ooit begon MaMa Tours vanwege de grote vraag naar een bus naar TimeWarp vanuit Breda. Ondertussen is dat een vast ritueel! Daarnaast wordt ook een bus georganiseerd naar Love Family Park in Hanau. Onze bus vullen we standaard met drank (niet alcoholisch) en fruit zoals appels en bananen. Daarnaast hebben we altijd een spannende bingo met leuke prijzen. Dat alles zit bij de prijs inbegrepen! De afgelopen twee jaren is de busreis naar TimeWarp telkens op het laatst, op een paar plekken na, uitverkocht geweest. Dit jaar was ie UITVERKOCHT! Love Family Park daarentegen is nog steeds up-coming onder het Brabantse publiek.

Kosten voor de Time Warp-reis zijn EARLYBIRD: 85 euro per persoon (45 euro earlybird TW-ticket included!). Voor dit bedrag krijg je in de bus ook een ontbijt naast de gebruikelijke drankjes en fruit. Als je al een ticket voor early bird ticket hebt gekocht, laat dat dan even weten. Dan hoeven wij het niet voor je te bestellen. Wij betalen geen servicekosten omdat we rechtstreeks bij de organisatie originele hardtickets halen. Als de early birds op zijn, kost de busreis 45 euro en natuurlijk het ticket zelf (de prijs is nog niet bepaald door Cosmopop!)

De line-up is nog niet geheel bekend gemaakt maar zal snel volgen. De ervaring leert dat dit niet mis is! Voorlopige namen: Sven Vath, Richie Hawtin, Ricardo Villalobos, Magda, Marco Carola, Dubfire, Turntablerocker, Laurent Garnier, Chris Liebing, Monika Kruse, Karotte, Ellen Allien, The Disco Boys, Tobi Neumann, Dixon, Lexy, Chris Tietjen en meer...

Vertrektijden zoals ze nu gepland zijn:

Den Haag HS; 15h30
Rotterdam CS; 16h15
Breda CS: 17h00
Eindhoven: 18h00
Venlo: 18h30

Aankomst Mannheim op z'n laatst om 23h30. De bussen rijden samen en indien er animo voor is, plan ik voor de terugreis een "vroege" en een "late" bus. De late bus rijdt dan om 15h00 terug en de vroege om 12h00. Logistiek best moeilijk op te zetten dus ik ben echt afhankelijk van jullie input!!

Inschrijven doe je als volgt:

Mail je gegevens (NAAM, E-MAIL, 06-NUMMER, OPSTAPPLAATS, BUSREIS MET/ZONDER TW TICKET) door naar ons, op mail@tommel.nl. (tevens ook dat van je reisgenoten). Wil je meer tickets, dat kan ook. Laat het weten! Daarna sturen we je de betalings-gegevens door om je boeking af te ronden. Zonder betaling vooraf kunnen we geen inschrijving accepteren.

Zo dan... eindelijk geinstalleerd in Flagstaff Arizona. Wat een lange lange reis was dat! Het begon eigenlijk allemaal al met mijn uitstapje naar de Melkweg op vrijdagavond. Traffic met Alex Under, Len Faki en Bart Skils. Ik ben 5 uur lekker op stap geweest en daarna ben ik met Mo naar haar huis gefietst want Rob en Maaike waren al naar huis en in mijn uppie een taxi naar Maaike´s huis was redelijk out of budget en Mo bood me al haar fiets te lenen. Toen bleven we net iets te lang napraten bij haar thuis en opeens was het al 6.10 uur.

En dat terwijl ik toch wel om 7 uur in moest checken @Schiphol. Ik ben dus direct op die fiets gesprongen en naar Maaike gefietst. ´s Ochtends vroeg door Amsterdam, zonder jas... best koud. Maar ik heb mijn koffer en rugzak opgehaald en loop naar de tram.

Ja hoor, dit is mijn dag! Lijn 12 komt aangereden op het moment dat ik het perron op loop. Mooie aansluiting! En zo precies hetzelfde op Sloterdijk. Trein komt gewoon aanrijden op het moment dat ik mijn eerste stap zet van de roltrap af.
En ja, deze trein komt ook nog eens precies om 7 uur op schiphol aan.

Momenteel is het dus 8.30 uur in NL op zondagochtend. Hier is het nu dus zaterdagavond half 12. Met andere woorden, ik ben alweer 48 uur wakker, want slapen in het vliegtuig wilde niet echt. En dat was nou juist de planning!

Ik paste niet eens in mijn stoel
Na mijn overstap in Atlanta op de vlucht naar Phoenix had ik ietwat meer geluk en had ik een plekje met wat meer beenruimte. Vliegtuig vertrok om 16.35 uur USA time.

Aangekomen in Phoenix met de bus naar Flagstaff. En ja, ik heb in de bus weer in verschillende etappes wat slaap gepakt maar niet echt een lekkere slaap waar je beter van wordt.. Beetje doezelen en bij een bocht of kuil in de weg schrik je weer wakker.

Nu zijn we dus in Flagstaff... ik ben echt kapot! Ik ben gedoucht, geschoren en klaar om te slapen. Nog even kijken waar ik wat te drinken kan scoren want van al die airco´s hierzo krijg je droge neus, mond en de rest van je luchtwegen. Erg onaangenaam gevoel!

ik zal morgen nog wel even wat foto´s toevoegen die ik zo tussendoor gemaakt heb...

Nadja en ik worden om 4 uur bruut wakker gemaakt. Iedereen zelfs. Schreeuwende mensen over de camping, wat is er aan de hand? We moeten opstaan. Het zijn die malloten van de crew. Ik ben blij dat ik de avond ervoor besloten had al om 10 uur in mijn slaapzak te kruipen. Ik was dood en doodop. De grote partytent was niet opgebouwd dus mijn gevoel zei me dat we de volgende dag er nog wel eens heel vroeg uit moesten gaan.

En ja ik heb gelijk. Ik heb mijn douchemuntje ook bewaard voor een lekkere ochtenddouche om wakker van te worden. Bij terugkomst ligt Nadja nog in haar slaapzak. De ernst van de zaak is blijkbaar niet echt doorgedrongen. Ik maak haar wakker en ze schrikt dat iedereen al wakker is. Vandaag is de laatste dag.

We hebben onze spullen als laatste gepakt, het wil allemaal niet zo vandaag. Gisteren zijn we als 4de op de camping in Berlijn aangekomen maar een uur te laat. We zijn onze eerste plaats nu echt wel kwijt. Ik voel niks meer, ik ben helemaal leeg. Op en doodmoe. Emotioneel en fysiek op. Lachen om grapjes kan niet meer, kwaad worden kan ook niet meer.

Ik kan me wel nog ergeren aan al die muggen, wat een klote beesten! Die hebben ons dus echt 2 weken lang geteisterd, maakt niet uit waar we kampeerden. Het was vaak aan het water en zo niet, dan waren ze er toch.

Nadat iedereen verzameld is, moeten we naar de parkeerplaats van de camping. Van Berlijn naar huis is nog wel een kilometertje of 600 als ik dat zo schat. Niemand heeft nog de energie om te liften als je het mij vraagt. En dan komt daar een bus voorgereden. Ole! We gaan naar huis, toch???!

Al snel blijkt dat de bus echt naar Breda rijdt. Alles wordt ingeladen en het gros van de mensen valt binnen 5 minuten in slaap. Hier en daar wordt nog een afwasborstel ontvreemd bij een slapende deelnemer. Ik heb 6 uurtjes slaap gehad afgelopen nacht en voel me nog wel redelijk wakker maar de energie is er toch niet.

Na diverse stops komen we aan in Breda, maar we rijden niet naar het hoofdgebouw? Wat komt er nu? Weer een verrassing? Oh nee, het valt mee. We rijden naar de Sibiliuslaan. Daar moeten we de overgebleven consumptiebonnen, afwasborstels en het noodgeld inleveren. En dan met z'n allen naar de kantine??! Oh jee, wat nu weer. Al die verrassingen beginnen me echt teveel te worden, ik heb er geen energie meer voor joh!

We gaan per team bij elkaar zitten en ja hoor, daar komt weer een opdracht. We krijgen een verknipte Europa kaart voorgeschoteld en die mogen we in elkaar puzzelen en daarna de route erop tekenen. Dat lukt ons nog best wel snel. Maar we staan toch niet meer op de 1ste plaats en laten alles gewoon over ons heen komen. We moeten weer de bus in en dan gaan we richting...?

Geen idee want de afslag van de zuidelijke rondweg die naar het centrum gaat mist de buschauffeur. Waar gaan we nu weer heen??! Bovenaan het viaduct bij de A27 draait hij 180 graden en we gaan weer terug? Dan neemt hij wel de afslag maar wederom niet de gebruikelijke route naar de NHTV. We stoppen uiteindelijk bij de Albert Heijn op het Brabantplein en daar moeten we uitladen en verder lopen. Achter de golf aanlopen en richting de NHTV over de weg. Auto's toeteren en in karavaan lopen we naar school. Er staan een flinke groep mensen bij de hoofdingang. Ouders, vrienden en familie... We zijn weer thuis.

Maar nog geen uitslag over wie er gewonnen heeft. Die komt later zo horen we. Eerst eten en bijpraten. Het eten en de drank zijn gratis, zoals we de afgelopen weken gewend waren. Dan is daar het moment van de uitslag. Van plaats 14 naar plaats 1. Nadja en ik staan bij elkaar, wachtend op de teleurstelling die we eigenlijk al geaccepteerd hebben. Twee weken lang op nummer 1 en dan op de laatste dag het uit handen geven. Diverse prijzen worden uitgereikt en dan blijven er plaats 1 en 2 over. Koert kijkt op zijn blaadje en vertelt dat Tony en Hanneke op de tweede plaats geëindigd zijn. Ik geloof mijn oren niet. Wat is dit? Zijn we dan toch op de eerste plaats geëindigd? Ik kijk naar links, Nadja kijkt me net zo verbaasd aan als ik haar. HUH?!! Dan dringt het tot ons door, we hebben gewonnen!!!!

Twee weken lang ging het van een leien dakje met sommige dagen dat het wat minder ging. 24 uur per dag en 15 dagen lang op elkaars lip. Irritaties in de ochtend of bij een opdracht. Maar ook zoveel leuke momenten. Mensen die zomaar 100 km voor je reden zonder dat ze zelf die richting uitmoeten. We hebben echt veel meegemaakt en zijn een levenservaring rijker.

Bij deze wil ik ook iedereen nogmaals bedanken voor deze twee weken.
- De koks voor het lekkere eten!
- Cor, Karen en Wietske voor alle goede zorgen
- De rest van de crew en filmcrew
- Alle deelnemers! Tony voor het eten dat ie regelde, Jeroen en Renate voor het vele entertainment, Rob voor zijn grappen en zo kan ik nog wel even doorgaan. Het was Top!!!
- En natuurlijk Nadja, zonder haar was dit nooit gelukt!

tekst volgt

tekst volgt

tekst volgt

tekst volgt

tekst volgt.

Piep piep piep.. Daar zijn we weer. Een zware dag voor de boeg?
Ik ga douchen en me aankleden. Oh nee, toch maar niet. Douches zijn koud en smerig.
Oh nee, ik zeg het verkeerd. Er is maar 1 douche. Smerig en koud.
Half 8 weer ontbijt en dan briefing om 8 uur. Voordat we weg kunnen moeten we eerst opruimen.

Het is weer een week geleden dat we vertrokken voor dit avontuur.
En ja, wederom is het vroeg dag. Het went nooit!

Bij de briefing komen de chinese ringpuzzeltjes weer tevoorschijn.
Van elk team moet er 1 persoon proberen deze binnen een half uur op te lossen.
Nadja doet het voor ons team want ik snap er de ballen van.
Zij heeft uitleg erover gehad hoe het werkt en zij zal het wel oplossen he?
Als zij het oplost binnen een half uur, krijgen we een extra joker.
Naast die tijdsdruk van een half uur komt er dus ook nog eens een extra druk erbij voor de algemene stand.

Helaas lukt het Nadja niet, ze maakte een klein foutje waardoor veel tijd verloren ging.
Ik moet even afstand bewaren na deze opdracht want ze is humeurig geworden en baalt ontzettend.
Waarom laten ze dit ook 's ochtends doen? Nu zit ik met de gebakken peren
Andere teams zijn al vertrokken omdat het hen wel lukte en ze mogen dan ook direct vertrekken.
We starten dus met een achterstand deze ochtend.
Maar niet getreurd, het is dikke ochtendspits en alles staat vast in Riga.
Nadja weet toch maar weer een lift te regelen naar een tankstation net buiten de stad
en aan de snelweg. Met een Mercedes Sprinter gaan we via diverse sluiproutes naar het tankstation.
Daar vandaan moeten we weer verder zien te komen. In eerste instantie een lastige opgave,
want nog steeds spreekt het gros van de mensen geen engels.
Wederom met handen en voeten en tekeningetjes communiceren. We worden er wel steeds beter in.

Ik spreek op de parkeerplaats bij het tankstation een vrouw aan; ze verstaat er natuurlijk niks van.
Dan maar een auto bij de pomp zelf proberen.
Een grote kale, op Vin Diesel lijkende kerel zit op de bijrijders stoel van een Opel.
Hij verstaat me wel en ik leg onze situatie aan hem uit.
Hij wil ons wel helpen maar moet even controleren of zijn vriendin wel zin heeft in deze rit.
En wie komt daar aanlopen? Die dame die ik eerder aansprak en die nee-schuddend wegliep
Ze overleggen en dan zegt ie dat ie ons wel even naar de grens brengt!

Ze hoeven er niet heen maar dat maakt niet uit. Ongelooflijk! Dat is zeker 100 km verder!
Ze wisselen van plek en hij rijdt binnendoor naar de grens, want de grote doorgaande weg
ligt open en staat vol wegwerkzaamheden met stoplichten en een snelheidslimiet van 50 kmh.
Met 130 kmh scheuren we over 80 kmh wegen en al snel komen we bij de grens aan.


Als ze een paspoort gehad hadden, hadden ze ons helemaal naar het eindpunt van vandaag gebracht.
Inclusief het checkpoint in Birzai!
Maar zonder paspoort kom je hier niet de grens over en de rit eindigt dus.

Staan we weer bij een grens. Onze tussenopdracht is om bij de grens heel goed op te letten want
's avonds krijgen we een vraag erover. Maar door het haasten denken we er helemaal niet aan.
Want Willem en Maaike zijn er ook al en dat zijn zeker wel concurrenten.
Ze zaten al achter ons aan richting de grens in een snelle VW Passat. Toen was het echt racen haha.

Paspoort tevoorschijn toveren en proberen een lift te regelen vanaf de grens.
Hier moet iedereen stoppen en dan kunnen we tenminste een lift vragen.
We hebben snel een lift van 3 zakenmannen in een MPV, ik geloof dat het een Chrysler Voyager is.
Ze brengen ons naar de afslag naar Birzai. Dat is ons checkpoint vandaag.
Maar al snel blijkt dit de "verkeerde" afslag. Het is een grindweg en blijkaar is er een verharde
weg naar Birzai een paar kilometer verderop. Een behulpzame vrouwen fungeert als tolk bij onze volgende lift die ons een paar km verderop afzet.
Nu staan we bij de goede T-splitsing. Ondertussen hebben we al 4 liften gehad.

Op deze T-splitsing moeten we een lift naar Birzai weten te regelen.
Het verkeer rijdt hier hard langs ons dus dat kan wel eens lastig worden.
Al snel komt er een bus aangereden en ik zie erop staan dat ie naar Birzai rijdt.
Met heel wat handgebaren krijg ik hem gestopt en ik ren erheen. Nadja staat aan de andere kant van de splitsing en ziet me rennen.
Ik roep haar dat we een lift hebben en met backpack op rent ze ook naar de bus.