zaterdag 14 juli 2007 om 06:10
Na een zware doorhaal nacht, besluit ik mijzelf in een zogenaamde hang-over trip eens een “tijd dodende internet-ik surf-maar-heb-eigenlijk-betere-dingen-te doen sessie” te gunnen. Na de tafereeltjes op de verschillende nieuwssites aan een blik te hebben onderworpen, de nodige msn gesprekken dood te hebben zien bloeden, én zelfs hyves mij niet meer kan boeien wordt het tijd voor grof geschut. Ik ga eens een gezellige partywebsite met een bezoek vereren.
Dat Nederland bekend staat om haar grote naam in de dancescene dat weet jij, dat weet ik. Dat Nederland bekend staat om haar grote feesten, dat weet jij, dat weet ik.
Dat Nederland bekend staat om grote DJ’s en producers voort te brengen, idemdito.
Maar dat Nederland ook bekend staat om haar, in mijn optiek, té kritische publiek, is voor veel buitenlanders een onbekend begrip.
Zet drie tenten op in Honolulu, twee trommelaars en een bongo en men heeft in jaren niet zo’n goede vibe gevoeld. Verschil in cultuur? Joh, je meent het..Maar zijn wij niet té kritisch geworden. Hebben dance organisaties ons niet veels te lang ons op de wenken bediend?
En heeft de doorsnee schuurfeest-beest een beter feest gehad in de plaatselijke schuur van oom Bertus waar men wel binnen 15 seconden op de wenken werd bediend met gele rakkers?
De geest in mij zegt dat ik geen wereldverbeteraar ben, en dat ik mij soms zelf ook wel eens onder de noemer kritische clubber mag tellen. Maar zoals met alles; met mate en goed onderbouwd.
Na op de diverse fora en andere discussieplatformen rondgestruind te hebben, begint er iets in mij te koken dat eigenlijk zo rond 37 graden celcius hoort te zijn. Een ongezouten doch terechte mening geven? Niks mis mee. Daar kan ik mij zelfs zeer goed in verplaatsen. Maar je hebt er opmerkingen tussen zitten, waar zelfs Jan Mulder niets mee kan. Met sommige mensen valt totaal niet te praten. Ik had geen idee dat sommige mensen lower konden zakken dan het IQ van BigBrother Kelly. Het lijken wel afgevaardigden van groeperingen, die enkel en alleen hun mening durven te geven met een toetsenbord op de vinger en een beeldbuis voor hun gezicht. Het zijn wolven in schaapskledij die druk aan het typen gaan zodra ze panden verlaten waar muziek ten gehore is gebracht.
Vreemd genoeg bevinden er zich vastgelegde beeldmaterialen op het profiel van de wolf in schaapskleding waarin men in opper euforische toestanden druk aan de lach is, terwijl men het desbetreffende feest met ground zero gelijk heeft gemaakt. Dit doet mij verbazen. De wolven in kwestie, die in de dagelijkse maatschappij hun mening slechts mondjesmaat durven te geven, stuiten bij mij dan op niets anders dan onbegrip. Zodra men echter veilig huisje boompje beestje is, wordt de mening absoluut niet onder de plastic-tuinstoel of ikea-slaapbank geschoven.
Met een onderbouwde kritiek kan een organisatie wat doen. Dat de wolf vanuit een deurp komt, de eerste stappen gaat zetten in de grote stad om vervolgens door de doorbitch rechtsomkeerd te worden gestuurd, omschrijft de avond doodleuk als een ziekte waar nog steeds miljoenen mensen aan lijden.
Dat de bewuste wolf op een hippe party beland terwijl hij dacht lekker te kunnen hakken of andersom, dat hij gastenlijstplaatsen heeft gewonnen voor een feest waar hij eigenlijk nooit heen zou gaan (maar onder het motto “ik win nooit wat’’ heeft mee gedaan), zal het gros van de mensen ook eigenlijk totaal niet boeien.
Het schaaps-in-wolfskledings-ras is nog lang niet uitgeroeid dus partyorganisaties en
clubeigenaars: Wees alert, en wees kritisch aan uwe deur, wolven die verdwaald zijn zien er aan de deur uit als lieve schapen maar zodra ze uwe toko verlaten gaat het kriebelen en is menig muziekliefhebber de dupe van deze ernstig verslaafde computerfestisjisten...
MEER?? CHECK DE COLUMN OP WWW.BSX-EVENTS.COM
Dat Nederland bekend staat om haar grote naam in de dancescene dat weet jij, dat weet ik. Dat Nederland bekend staat om haar grote feesten, dat weet jij, dat weet ik.
Dat Nederland bekend staat om grote DJ’s en producers voort te brengen, idemdito.
Maar dat Nederland ook bekend staat om haar, in mijn optiek, té kritische publiek, is voor veel buitenlanders een onbekend begrip.
Zet drie tenten op in Honolulu, twee trommelaars en een bongo en men heeft in jaren niet zo’n goede vibe gevoeld. Verschil in cultuur? Joh, je meent het..Maar zijn wij niet té kritisch geworden. Hebben dance organisaties ons niet veels te lang ons op de wenken bediend?
En heeft de doorsnee schuurfeest-beest een beter feest gehad in de plaatselijke schuur van oom Bertus waar men wel binnen 15 seconden op de wenken werd bediend met gele rakkers?
De geest in mij zegt dat ik geen wereldverbeteraar ben, en dat ik mij soms zelf ook wel eens onder de noemer kritische clubber mag tellen. Maar zoals met alles; met mate en goed onderbouwd.
Na op de diverse fora en andere discussieplatformen rondgestruind te hebben, begint er iets in mij te koken dat eigenlijk zo rond 37 graden celcius hoort te zijn. Een ongezouten doch terechte mening geven? Niks mis mee. Daar kan ik mij zelfs zeer goed in verplaatsen. Maar je hebt er opmerkingen tussen zitten, waar zelfs Jan Mulder niets mee kan. Met sommige mensen valt totaal niet te praten. Ik had geen idee dat sommige mensen lower konden zakken dan het IQ van BigBrother Kelly. Het lijken wel afgevaardigden van groeperingen, die enkel en alleen hun mening durven te geven met een toetsenbord op de vinger en een beeldbuis voor hun gezicht. Het zijn wolven in schaapskledij die druk aan het typen gaan zodra ze panden verlaten waar muziek ten gehore is gebracht.
Vreemd genoeg bevinden er zich vastgelegde beeldmaterialen op het profiel van de wolf in schaapskleding waarin men in opper euforische toestanden druk aan de lach is, terwijl men het desbetreffende feest met ground zero gelijk heeft gemaakt. Dit doet mij verbazen. De wolven in kwestie, die in de dagelijkse maatschappij hun mening slechts mondjesmaat durven te geven, stuiten bij mij dan op niets anders dan onbegrip. Zodra men echter veilig huisje boompje beestje is, wordt de mening absoluut niet onder de plastic-tuinstoel of ikea-slaapbank geschoven.
Met een onderbouwde kritiek kan een organisatie wat doen. Dat de wolf vanuit een deurp komt, de eerste stappen gaat zetten in de grote stad om vervolgens door de doorbitch rechtsomkeerd te worden gestuurd, omschrijft de avond doodleuk als een ziekte waar nog steeds miljoenen mensen aan lijden.
Dat de bewuste wolf op een hippe party beland terwijl hij dacht lekker te kunnen hakken of andersom, dat hij gastenlijstplaatsen heeft gewonnen voor een feest waar hij eigenlijk nooit heen zou gaan (maar onder het motto “ik win nooit wat’’ heeft mee gedaan), zal het gros van de mensen ook eigenlijk totaal niet boeien.
Het schaaps-in-wolfskledings-ras is nog lang niet uitgeroeid dus partyorganisaties en
clubeigenaars: Wees alert, en wees kritisch aan uwe deur, wolven die verdwaald zijn zien er aan de deur uit als lieve schapen maar zodra ze uwe toko verlaten gaat het kriebelen en is menig muziekliefhebber de dupe van deze ernstig verslaafde computerfestisjisten...
MEER?? CHECK DE COLUMN OP WWW.BSX-EVENTS.COM