Vrijdag avond begon het. De zenuwen begonnen op te lopen, voor het grootste Techno feest van Europa 'I Love Techno'
te Gent. Het feest waar we een jaar naar uit keken. En ja hoor, zaterdag ochtend was de tijd aangebroken.
Ik werd om 8 uur al wakker door de zenuwen. We moesten op Kevin wachtten want hij moest nog voetballen. We hadden
de trein van 4 uur gepakt en kwamen rond half 7 op Antwerpen Centraal aan.
Eenmaal toen de deuren van de trein opgingen stormdden het publiek van het ene peron naar het andere om die trein te halen.
Toen wij eenmaal in de trein waren was het bom en bom vol. Alle freakz uit Engeland, Frankrijk, Nederland en Duitsland kwamen
bij elkaar. Toen wij het perron wouden aflopen moesten we in rijen achter elkaar lopen vanwege drugscontrole.
Iedereen was er door heen behalve Ruben. Hij werd aangehouden als verdachte. Hij gebruikt natuurlijk niet!.
Maar dat was echt een flipmode situatie. Wij stonden vet lang te wachten, maar ondertussen stonden er mensen met
soort van bordjes om tickets te vragen. Er waren ook veel mensen die schreeuwend voorbij liepen 'I Love Techno'.
Reno en ik hadden besloten om al vast te gaan, zodat we al wat Merchandise hadden. Reno en ik buiten
bij de pendelbussen wachtten, die prop en prop vol zaten. Bij de tweede bus stonden wij vooraan. Natuurlijk allemaal
elkaar duwen zoals gewoonlijks. Aangekomen op Flanders Expo zagen we een schijnwerper met een tekst op het gebouw
met 'I Love Techno' en de sponsors. Wij moesten natuurlijk naar de VIP ingang. Toen wij binnen waren
leek het net een paradijs. We kochten eerst wat spullen. Toen daarna gingen we onze jassen ophangen.
We stonden eerst te wachtten in de 'Chill Out Room' op die andere, maar dat duurde te lang dus wij gingen eerst
lekker naar Joris Voorn. Eenmaal in de zaal binnen ging ik gelijk los. Hij draaide echt lekker!
Toen we zagen dat je ook van achter de dj kon kijken deden we dat ook. Een paar foto's genomen en klaar was kees!
Daarna gingen we terug naar de merchandiseshop. En toen zagen we onze metgezellen! We gingen toen op pad naar Joris Voorn.
Daarna gingen we naar James Ruskin. En toen naar Fred Nasen, van hier uit gingen we naar de Merchendiseshop om weer wat in te
kopen!
Toen was het tijd dat we terug naar James Ruskin gingen, want zijn eind naderde. Toen kwam het. Alle mensen kwamen al naar voren
voor een speciale dj die iedereen goed vindt. Al dat geduw van voren was wel irritant. En ja hoor, daar stond hij
achter de draaitafels het is Dj Rush. Hij begon gelijk lekker, en alle mensen gingen toen al uit hun dak. Na een kleine
15 min besloten Kevin en ik even te gaan kijken bij Luciano en Carl Cox. Toen wij uit de Orange room gingen was er een super
grote rij bij de ingang van de Orange room. Toen wij aankwamen bij Carl Cox had hij een lekkere plaat opstaan, Tim Deluxe - It Just Wont Do
die daarna overliep naar Renato Cohen - Pontape. Nadat we van hem foto's hadden genomen liepen we richting de Yellow room.
In deze kamer stonden Minimal dj's. Wij kwamen net binnen bij Luciano toen hij opende. Ik hoorde al iets bekends waar hij mee
ging openen. Dus wij naar voren om foto's te maken. Hierna gingen we ff ons t-shirt verwisselen want het was bloed en bloed heet!
Gelukkig had ik een klein handdoekje bij. Toen waren we van plan om terug te gaan naar Reno. Dj Rush was nog stevig aan het draaien.
We mochten nog met hem op de foto. Alleen op dat moment waren we 2 andere metgezellen kwijt geraakt. We zaten ook nog even te liggen in de Chill out room. We hadden nog een foto van Sven Väth gemaakt.
We hadden nog een klein stukje van Marco Bailey en Cristian Varela gezien.
Ricardo Villalobos hadden we ook gezien, maar wel heel even hij draaide echt een vet stuk!
Bij Richie Hawtin waren we nog gebleven draaide ook zo gruwlijk.
We gingen wat eerder weg want we waren best moe.
Aangekomen op het station van Gent Sint Pieters had ik lekker mijn slippertjes aangetrokken. Toen we op de borden keken
zagen we nog dat we een uur moesten wachtten. Dus wij naar boven in zo'n kot, lekker koud pff.
Nadat het uur voorbij was zaten we slaperig in de trein. Toen we weer terug in onze omgeving waren, staptten we op de bus.
Bij Kevin aangekomen, zaten we nog humeurig op de bank verhaaltjes te vertellen. Toen aan het eind van de ochtend, belde we
Cyrille om alles na te vertellen en zijn shirt en zweetbandjes natuurlijk. Dit was mijn partyreport.