ik heb een berigdje van Bert!
maar jij niet...

jij hebt nog niks behalve dat van mij. weetje, ik ga je wat te lezen geven

goed? nou hier komt mijn verhaaltje. berijd je maar vast voor ofzo

( dus pak er een zak chips bij wat friet en een milkshake ofzo) afgelopen zaterdag *jaja* toen ben ik naar eindhoven geweest en daar ging ik skaten bij area 51. ik weet niet of je dat kent, maar het is dar kij vet! kijk voor foto's maar ff op mijn partyflock ofzo

maar toen ging ik daar dus skaten met wouter en Sven. 2 goeie vriende van mij

en toen was ik nog geen 10 minuten aan het skaten of ik viel

voor de eerste keer in mijn leven was het erger als een gekneuzde vinger... dus ik wist helemaal niet wat er aan de hand was en ik dacht in het begin zovan: *ja maar ik wil dadelijk wel nog skaten*. dus die dude die zet mij daar op een stoel met mijn been omhoog want ik was op mijn enkel gevallen. en een "koel element"

op mijn been

dus ik zit daar zovan: o nee, dadelijk kan ik vandaag niet meer skate

dat vond ik kei erg want ik had me er heel erg op verheugd... hmm. want ik was al zuper lang niet meer in area 51 geweest.. *zucht* dus die man komt zo kijken. en haalt dat ijs eraf en zecht zo: ja gebroken is hier niet anders had je het uitgeschreeuwd van de pijn en ik zag je net al een paar stappen lopen dus zo erg is het niet. maar het kan zijn dat je enkelbanden gescheurd zijn dus je moet hier blijven zitten met je been omhoog

zovan: nee. ik bel mijn papa. en hij zecht dat ik beter naar huis kan komen. dus ik zeg dat ff tegen wouter en Sven. en hun hebben me ff naar het station geholpen. en gingen weer fijn verder skaten

. dus toen zat ik in de trein. zat er fijn zon stelletje naast mij te kleffen

zeer fijn. dus ik doe mijn schoen uit en ga met mijn *"zweet"* zok op dat ding hangen.

hun kijken mij echt aan zovan: wat doe jij!?

was kei grappig. mijn papa was op mij aan het wachte in weert op het station. toen zijn we naar de huisartsenpost gegaan en die lieve vrouwelijke lelijke docter zij: hmm. en ze zij ook. hmm. en toen begon ze interesante dingen te vertellen die ik niet meer zo goed weet. iets over mijn enkelbanden die opgerekt waren. er zouden een paar scheurtjes in kunnen zitten maar dat is neit zo erg. duurt net zo lang als een kneuzing doet alleen 20x meer pijn

YES dacht ik. ik ben er dus zo vanaf

en nu zit ik hier dus nogsteeds thuis met mijn voet omhoog en het toetsenbord op mijn schoot niks te doen want mijn enkeltje doet pijn... tof verhaal of niet?

ik vind van mezelf dat ik dat best goed verteld heb hea toch?

ik verheug me nu al op je berigdje trug
