Ik ben een Kersthoer.
Het hele jaar ben ik ongelovig maar met de Kerst staat mijn stalletje mooi te wezen.
Staat daar mijn boom met ballen.
Ontsnapt een kakoen, hert of kwartel mijn oven niet.
Kan het me niet schelen of die I-pod door kinderhanden onder slechte arbeidsomstandigheden wordt gemaakt.
Kijk ik niet, op de etiketten van mijn kerstpakketten.
Heb ik schijt aan het millieu, plug twintig stekkers of meer in het contact.
Heb ik bijzondere gevoelens bij warme chocolademelk, de echte, van Nutricia.
Vind ik pas echt, dat èlke soldaat thuis hoort te zijn.
Vul ik voor één keertje per jaar, de puzzel van de krant in.
Is mijn stoep geschrobd.
Is mijn haar geverfd, heb ik nieuwe kleren en schoenen aan.
Schrijf en ontvang ik prachtige kaarten. ( stuur terug aan degene aan wie ik een schijthekel heb).
Vraag aan de eenlingen of zij al plannen hebben.
Haal bij Albert Heijn mijn boodschappen.
Houd de Begische bonbons gewoon uit de koelkast.
Mijd honger- en ellende programma's, die passen niet bij mijn misselijkheid.
Strijk mijn hand over mijn hart.
Met de Kerst strijk ik mijn hand over mijn hart.
Deze Kerst deed ik hetzelfde als voorgaande jaren: Met mijn haar rechtovereind op mijn kop, in mijn bankhangpak, naar "It's a wonderfull life" kijken. En heel de wereld en omstreken naar de klote laten lopen.
En nu, in het nieuwe jaar, kerstballen kopen, tegen vijftig procent....
Eens een Kersthoer, altijd een Kersthoer?