Planet X
Het ontstaan van een mythe...
* Dit artikel is geplaats om meer duidelijkheid te geven over waar het idee achter Planet X vandaan komt. De lezer moet voor zichzelf uitmaken tot hoever hij, of zij, dit artikel serieus wil nemen, maar om toch een paar bedenkingen weer te geven, heb ik een paar opmerkingen onder dit artikel geplaatst.
Er wordt over het algemeen van uitgegaan dat de eerste beschaving ter wereld werd gesticht door de Sumeriërs, die 6000 jaar geleden in in Mesopetamië, het huidige Irak, woonden. In de laatste 100 jaar zijn daar op eeuwenoude plekken duizenden kleitabletten opgegraven die van het Sumerische ras afkomstig zouden zijn.
Op die tabletten staat te lezen dat deze vroege beschaving niet het werk van mensen was, maar een geschenk van een zeer geavanceerde cultuur van zogenaamde goden, die echter in alles van vlees en bloed leken.
Volgens de Sumerische overleveringen daalden deze goden vanaf een planeet genaamd Nibiru op de aarde neer. Opmerkelijk genoeg, komen eeuwenoude beschrijvingen van deze onbekende planeet nauwkeurig overeen met de specificaties van de zogenaamde Planet X, waarnaar op dit moment in ons zonnestelsel door astronomen wordt gezocht. Maar wat, en waar, is die mysterieuze planeet dan ?
Hoewel de hedendaagse astronomen nog maar kort geleden een theorie over het bestaan ervan hebben opgebouwd, is de ontdekking van de Sumerische tabeltten het vroegste bewijs van het feit dat onze vroege voorouders deze planeet hebben gekend.
De Sumeriërs werden in Mesopotamië opgevolgd door de Babyloniërs die veel van hun cultuur overnamen en daarna uitbreidden op basis van hun eigen astronomische en kosmologische ideeën. Een andere opmerkelijke bron van informatie die op de ongelooflijke uitgebreide astronomische kennis van deze vroege beschaving wijst is een 4000 jaar oude gewijde text genaam de Enuma Elish. In 1976, 100 jaar nadat George Smith van het Britse museum zijn vertaling van deze heilige tekst had gepubliceerd, trad de in rusland geboren geleerde en historicus Zecharia Sitchin naar voren met een verbazingwekkende en tot nu niet tegengesproken theorie.
Hij verklaarde dat de Enuma Elish eigenlijk een verslag is van een kosmologische epos dat een accurate beschrijving geeft van de formatie van ons zonnestelsel zo'n 4.6 miljard jaar gelden.
De Enuma Elish verhaalt van een planeet die de Babyloniërs Marduk noemden, dezelfde die door de Sumeriërs de naam Nibiru was gegeven. Volgens Sitchin was Marduk een zwervende planeet die door een onbekende kosmologische gebeurtenis in het zonnestelsel was gelanceerd. Zijn koers, via Neptunis en Uranis, geeft een met de klok mee richting aan, in tegenstelling tot de tegen de klok in rotatie van de andere planeten rond de zon.
Hemelse botsing
Tiamat schijnt bij de botsing met Marduk in tweeën te zijn gespleten, het losgekomen bovenste deel identificeerd Sitchin als de toekomstige aarde, doe door een van Marduks manen in een nieuwe baan werd gedwongen. De creatie werd echter pas voltooid toen Marduk nogmaals naar de plek van de hemelse botsing terugkeerde en daarbij tegen de overblijvende helft van Tiamat botste, waardoor de astroidezone tussen Mars en Jupiter werd gecreëerd.
Maar hoe ondersteund dit opmerkelijke verslag van de creatie van ons zonnestelsel het geloof van onze vroege voorouders dat het menselijke leven werd voorafgegaan door buitenaardse bezoekers ?
Volgens de bijbel heeft God hemel en aarde geschapen, maar aan de bijbelse hemel wordt al lang de interpretatie van een onzichtbare wereld, misschien wel een wereld in een andere dimensie, gegeven.
Kijken we echter naar het bijbelse concept van de hemel in de oorspronkelijke Heebreeuwse tekst, dan zien we dat de hemel als twee woorden wordt geschreven, Sham en Ma'im wat letterlijk "Waar de wateren waren" betekent. Dit is bijna zeker een verwijzing naar Tiamat, de waterige planeet waarmee de aarde en de astroïde gordel werden gereëerd. De hemel van Genisis is dus een fysieke plaats, de omloop van Tiamat.
In deze context is het ook van betekenis dat de Sumeriërs de goden An.Unnaki (Zij die van de hemel naar de aarde kwamen) noemden.
Het geeft immers duidelijk aan dat volgens hen de goden van de planeet Marduk/Nibiru kwamen. Was Nibiru dus de planeet van de goden ?
Een van de door Sitchin aangevoerde bewijzen hiervoor is een gedeeltelijke beschadigde lemen planisfeer die in de ruïnes van de eeuwenoude Babylonische bibliotheek van Nineveh werd gevonden, en die waaschijnlijk een kopie is van een Sumerisch orgineel is. Deze planisfeer of gebogen schijf staat vol met een unieke verzameling van tekens en pijlen. Sitchin bestudeerde de schijf en ontdekte dat er aan de zijkanten tekens worden herhaald die "tot leven kwamen" als men ze als Sumerische woorddelen las.
Sitchin vond verwijzingen naar geografische elementen als lucht en bergen en naar handelingen zoals observerend en neerdalend. Ook trof hij getallen aan die men kan zien als een mathematische perfecte berekende dalingsweg voor de lancering van een ruimtevaartuig. Sitchin concludeerde dat de schijf niets anders was dan een "routekaart" die aangeeft welke weg de goden langs de planeten namen, en vergezeld van instructies.
Ondanks Sitchins bewijzen en de Sumerische verlagen over hoe de oppergod Anu eigenlijk op Niniru leefde, is het hoogst onwaarschijnlijk dat de goden zich op Nibiru ontwikkelden. Door de regelmatige cataclysmen die men zou hebben ervaren terwijl Nibiru zich door de astroïdengrodel bewoog, moet het voor welke species dan ook moeilijk zijn geweest om zich langer dan enige tienduizenden jaren op de planeet te ontwikkelen.
Maar waar hadden de goden zich dan wel ontwikkeld ?
Een veel meer voor de hand liggende plek dan Nibiru is een aardachtige planeet in een naburig zonnestelsel. Aan de andere kant moeten we ook de mogelijkheid niet uitsluiten dat er een species met intelligentie op aarde of Mars ontstond en toen het zonnestelsel verliet om er later weer terug te keren. Een logische conclusie lijkt dat de goden niet van Nibiru, maar via Niburu naar de aarde zijn gekomen, wat inhoud dat Niburu niet hun thuisplaneet was, maar door hen als een transportmiddel of een astronomsich abservatorium werd gebruikt.
Natuurlijke rijkdommen
Maar waarom maakten die zogenaamde goden dan de lange reis naar de aarde ? Volgens Sumerische teksten was dat om er de overvloed van natuurlijke rijkdommen te exploiteren. En om hen bij dat proces hulp te verschaffen, zouden de hoofdgoden toen primitieve, hybride wezens hebben gecreëerd, mensen dus.
Hoewel deze theorie door deskundigen een pure mythe wordt genoemd, kan niet worden ontkend dat er in eeuwenoude geschriften herhaaldelijk wordt verwezen naar gebeurtenissen die plaatsvonden toen de goden nog alleen op de aarde waren en de mens niet was gecreëerd.
Als we bijvoorbeeld een tekst getiteld "Toen de goden als mensen het werk deden" letterlijk nemen, dan ontdekken we dat de creatie van de mens werd voorafgegaan door 40 ma, oftewel 40 perioden van lijden door de gewone goden. Volgens Sitchin stond ma voor 3600 jaar, de tijd die Nibiru nodig had voor een volledige cyclus.
Het was na deze 40 perioden de jongere goden in opstnad kwamen tegen hun werkbelasting. Hun rebellie viel samen met een bezoek aan de aarde van de oppergod Anu.
Om de rebellen tevreden te stellen, verzonnen Enki, Anu's oudste zoon, en Ninharsag, Enki's halfzuster, een slimme oplossing. Het genetisch creëren van slaven arbeiders naar het beeld van de goden.
Deze bewering over de creatie van de mens zijn in onze encyclopedieën onder religieuze mythes gerangschikt, maar het is een feit dat het Heebreeuwse woord voor aanbidden en geloofbelijden, avod, letterlijk werk betekend. Bovendien worden deze eerste menselijke wezens in de Sumerische teksten voortdurend LU.LU genoemd, dat de bijbetekenis werker of bediende heeft.
Alle taken waarvoor de mens werd gecreëerd, hadden te maken met mineralen die moesten worden ontgonnen voordat ze konden worden bewerkt en gebruikt. Volgens de eeuwenoude tekst Atra Hasis had Enki de supervisie over deze taak. Hij werd hiervoor naar een gebied in de "lagere wereld" gestuurdd at Abzu heette. De meest algemene vertaling van Abzu is Oeroude diepe bron, wat dus ook weer connotaties heeft met mijnen.
Deze theorie werd ondersteund door het feit dat een van Enki's bijnamen BURU zou zijn geweest: God van de mijnen.
Terug naar Afrika
Sitchin heeft uit een aantal aanwijzingen de conclusies getrokken dat met de "Lagere wereld" het zuidelijke halfrond wordt bedoeld, waardoor Afrika de meest voor de hand liggendste lokatie voor Abzu wordt. Afrika is zeer rijk aan allerlei mineralen, waaronder ijzer, cobalt, goud en diamanten. De Sumeriërs beweerden dat een van de oorspronkelijke steden die door de goden werden gebouwd, zo'n 250.000 jaar geleden BAD TIBIRA heette, wat plaats van de stichting van metaalbewerking betekend.
MA.GUR UR.NU AB.ZU ofwel Schepen voor ertsen van de lagere wereld werden de schepen genoemd waarmee men mineraal ertsen naar deze plaats vervoerden. Hoewel het vrijwel onmogelijk is om te bewijzen dat er 200.000 jaar geleden op aarde mijnen werden ontgonnen, is er de laatste jaren meer en meer bewijs gevonden voor de theorie dat de mens uit Afrika stamt, niet alleen de homo erectus, maar ook, en belangrijker, de Homo Sapiens. Zou het, ook gezien de problemen met Darwins evolutie theorie, kunnen zijn dat deze eeuwenoude mythen de sleutel vormen tot de mysterieuze oorsprong van de mens ?
* Noot : Bovenstaand artikel is een gedeeltelijke samenvatting van het boek "Goden van het nieuwe millenium" door Alan Alford.
De in dit artikel genoemde "feiten" zijn op diverse punten helaas geen feiten. Bijvoorbeeld: Astronomen zijn NIET op zoek naar Planet X omdat er geen enkele astronomsische aanwijzingen zijn dat deze planeet ook daadwerkelijk bestaat. (Zie hiervoor bijvoorbeeld de website van de Nasa :
www.nasa.gov ) Verder zijn de zgn vertalingen van Sitchin van de oude Sumerische teksten de interpretatie van Sitchin zelf, en staan er nog meer fouten en onwaarschijnlijkheden in dit artikel.
Kortom, iedereen zal voor zichzelf uit moeten maken tot hoever dit artikel serieus is te nemen.
Meer over Planet X is te vinden in ons forum.