Hallo jij daar!
Ja, ik ben lekker op vakantie geweest met Patrick naar Italië. Ik heb absoluut lekker genoten van het heerlijke weer. Daar kan het tenminste normaal lekker warm weer worden, hoewel de laatste dagen het toch wel heel erg warm werd. We waren net op tijd weg, want toen wij thuis waren kwamen de hagel- en onweersbuien in Pescheira del Garda.
Wij zaten in een tentje op camping Wien (ong. 700 á 800 m van Bella Italia). Ongeveer 200 meter van het (stenen)strand af. Dichtbij het toiletgebouw, wat altijd wel handig is.
Mijn ouders en zusjes zaten in het zelfde plaatsje in een appartementencomplex, met zwembad en een geweldig, gezellig evenemententeam. En ze hadden in hun appartement airco! Nou daar hebben wij veel gebruik van gemaakt, vooral de laatste dagen.
Voordat je op plek van bestemming bent moet je eerst een eind rijden met de auto. Ja, we zijn helemaal vanuit Meppel gereden naar Italië. Eerst gaat het wel, maar dan ben je zo lang in Duitsland dat je denkt dat er geen einde aan komt. Verschrikkelijk! En ze rijden daar als asocialen. Gelukkig heb ik het eerste deel heen gereden, had ik Nederland en een mini stukje Duitsland, dus dat scheelt. Patrick heeft de rest gereden, ik heb lof voor die jongen.
Heen gingen we door Oostenrijk, nou dat doen we dus echt nooit weer. We gingen een feestje vieren in de auto toen de volgende werkzaamheden weer kwamen. Kun je met z’n allen op één rijbaan zestig gaan rijden. Gezellig! Maar niet heus. Bah, dat maakte de reis alleen nog maar langer. Eindelijk waren we aangekomen in Italië.
Eerst wilden we naar mijn ouders en zusjes, maar dat bleek makkelijker gezegd dan gedaan. Jeetje, wat was dat appartementencomplex slecht aangegeven. Oja bordjes goed en duidelijk neerzetten kunnen ze daar niet. Heeeel irritant! Toen we hun plek niet konden vinden hebben we afgesproken in het plaatsje zelf. Hebben we een lekkere pizza gehad en wat drinken. Zo dat verkoeld. Zijn we nog gezellig met z’n allen in het plaatsje wezen kijken.
Patrick en ik hadden onze auto geparkeerd bij Bella Italia. We hadden nog gevraagd of ze daar nog een plekje hadden, maar dat hadden ze niet, ja pas die donderdag er op. Of wij daar op wilden wachten. Wat denkt u zelf meneer!? Nee, dus.. Wij gingen op campingjacht. Bij de eerste de beste en de goedkoopste was het meteen raak! Wij blij, want we dachten we vinden nooit een camping die nog een plekje heeft.
Tent opzetten is heel leuk werk, maar niet heus. Vooral als de vorige keer iemand het helemaal in de knoop in de zak douwt al helemaal niet. Dus wij die linten door knippen en weer uit de knoop halen. Was het ook nog verschrikkelijk warm, dus zweten. Wij wel blij dat we dit niet meteen na de reis hadden gedaan, anders hadden we tent weggegooid en een nieuwe gekocht. (dit gebeurde ook uiteindelijk, maar dat krijg je later te horen.) We waren eerst bij mijn ouders en zusjes geweest, zoals ik al vertelde. Maar uiteindelijk stond de tent na wat vloekwoorden. Het luchtbed oppompen ging nog wel, vooraal als je lieve Duitse buren naast je hebt staan die een geweldig snelle pomp hebben, ons bedje was in twee tellen hard. En dan moet de tweepersoons ding in een één persoonsruimte.. Schhrrritszz, langs de rits en lek was die. Ja, daar kwamen we dus ’s avonds achter. Wij allemaal spullen er onder leggen zodat het een beetje comfortabel liggen was, maar ja nog keihard ofcourse.
De volgende dag meteen twee één-persoons luchtbedden gehaald. (twee cabines in de tent.) Liggen we ook niet in elkaars adem te slapen, benauwde bedoeling! We waren eerst uit onze tent gebroeid, toen gingen we naar de supermarkt, welke daar heeeeel groot is. Net een Makro hier in Nederland. Ze hadden werkelijk van alles daar. Ook luchtbedden! Dus daar hebben we er twee van meegenomen. Gelukkig waren het niet van die smalle krengen maar lekker comfortabele één persoons bedden. We hebben die nacht heerlijk geslapen.
Tot dat er een dikke Duitser (nee niet onze lieve buurman maar een oude kerel die ook vlakbij ons stond) ging snurken! En niet zachtjes ofzo.. nee keihard, je had werkelijk het gevoel dat hij naast je sliep. Terwijl hij toch vier meter van je verwijderd was. Patrick had drie keer gevraagd of hij op wilde houden, zelfs de campinghouder kon er niks aan veranderen. Op een gegeven moment waren we het zo zat, heeft Patrick alle haringen van zijn tent eruit getrokken en de stokken in gedrukt. Toen was het geen snurkende Duitser meer, maar een soort van speenvarken opgesloten in een ingezakte tent. De hele nacht was het rustig en hoorden we ’s ochtends vogeltjes fluiten. Vakantie, zucht! De volgende morgen deed de dikke Duitser opeens heel aardig tegen ons. Wel een beetje vreemd, toch?
De hele vakantie was het slapen op de camping en de rest van de dag of bij mijn familiegenoten of zwemmen in het Gardameer of niksen, zolang we maar niet de hele dag op de camping hoeven zitten. Bah dat vind ik wel zo saai. Ik snap niet hoe sommige dat kunnen, de hele tijd in de brandende zon een boekje lezen of iets dergelijks. Daar wordt je toch gek van? Ik bekijk liever de omgeving, de mensen, de cultuur. Zo voor je tent / carvan zitten kun je toch ook in Nederland? Zonde hoor!
We waren ook nog met mijn zusjes naar een zwemparadijs geweest, jeweetwel zo’n park. We dachten dat moet wat zijn, we hadden gelukkig vier gratis entreekaartjes van Arke gekregen, nouja mijn ouders, want anders kon je gewoon dik €23,- gaan betalen. Dat was het park absoluut niet waard. We hadden gedacht dat het een veel groter park was. Maar ik ben wel gewoon eventjes van een 35 meter (!!!!) hoge glijbaan afgeweest, nouja glijbaan. Als je daarboven zat, ik durfde niet naar beneden kijken, mijn handen trilden als een gek en mijn hart vloog zowat uit mijn keel. De attractiemedewerker zegt ‘GO!’ en dan ga je vallen… nee serieus ik meen het, je valt naar beneden en dan wordt je opeens door de glijbaan opgevangen en door het water dat je remt. Nou werkelijk ik weet wel als ik zelfmoord ga plegen dat ik never never never van iets hoogs ga afspringen, want dat is één van de engste dingen! Ik vond me toen de hele dag heel stoer, want er gaan er maar 10 meiden elke dag van af en de rest is allemaal man. Dus ik voelde me zeer opgekikkerd! Haha . Patrick & Ilona en Angela & ik gingen ook nog met een rubberen bootje (zo’n gele) van een glijbaan af. Die zat in de zelfde toren als die hele hoge. Deze was iets van 25 á 30 meter hoog. Dan zit je helemaal plat in de bootje, ga je van zo’n takel ding af in een bootje.. vlieg je met een bootje.. Zo steil.. je voelt het bootje gewoon los komen van de glijbaan en je valt keihard naar beneden. Zo eng! En dan maak je weer contact met de glijbaan. Krijg je allemaal water in je smoel gekletterd en dan ga je nog een hobbel over en is de pret voorbij. Deze was nog, nou, vijf keer enger dan die van 35 meter. Wat wel weer mooi was aan die hele hoge dat je wachtend heel mooi het Gardameer en alle huisjes en dorpjes kan zien. Natuurlijk waren er nog veel meer glijbanen, maar die waren allemaal traag en saai. Niet heel leuk om over te vertellen.
Om even weer terug te komen op de dikke Duitser, hij heeft onze tent ook nog kapot gemaakt. Hij ging namelijk ’s nachts naar de toilet en toen struikelde hij over ons tentdraad dat net bij de tentdeur spant. Knap, onze tentrits helemaal kapot geknapt, we konden hem ook nog niet maken ook nog niet. Dus wapperde het de hele nacht heel irritant. Dankjewel meneer de dikke snurkende Duitser.
Als je niet zoveel ervaring hebt met autorijden, raad ik je aan om niet met jouw auto te gaan rijden in Italië. Ze rijden daar als gekken, idioten en geven geen richting uit. Motoren vliegen je rechts en links voorbij terwijl jij netjes zit te wachten op het stoplicht. Italiaanse automobilisten kennen geen verkeersregels, ze doen maar wat. Echt zo griezelig, vooral als ze in een dikke ferrari of in een andere dure bak rijden. Dus niet doen, net zoals ik niet heb gedaan. Ik kreeg de kans ook niet want ik mocht er niet rijden van mijn lieverd. Hij wilde de auto niet in prak hebben.
Uiteindelijk moesten we ook weer terug naar Nederland. En zo kwam het dat we donderochten onze koffers in pakten en de tent daar achterlieten. Puur omdat de tent het niet meer waard was om mee te nemen. Wel netjes in de vuilnisbak geknikkert hoor! haha.. Een van de redenen dat we eerder weg gingen dan gepland was dat we woensdagnacht weer kwamen. Oja ik had nog niet verteld dat woensdagochtend onze lieve Duitse buren waren vertrokken, dus kon er weer iemand erbij komen. Daar kwamen we dus die nacht achter want er stonden twee hele grote tenten met een daf vrachtwagentje en een saab. En die saab stond precies waar onze auto moest staan. Nu is het wel zo dat je om 23:00 uur niet meer met de auto op de camping kunt komen dus hadden we de auto achter de camping geparkeerd. Maar die saab was van onze overburen (een stel Nederlandse kakkers) terwijl die eigenlijk de auto voor hun eigen tent moet zetten, waar nu een andere auto stond. Zeer ingewikkeld dus, maar wij kregen hier wel frustraties van.
De volgende morgen bleek dat wij een invalide naast ons hadden staan en dan ook eentje die het down syndroom heeft. Niet dat ik wat tegen die mensen heb, maar als ze constant rond kwart voor acht ('s morgens) rare en op dat moment vervelende klanken uitbrengen, wordt ik daar een beetje chaggie van. Ik uit de tent, ik moest toch een plasje plegen. Blijkt dat we een hele italiaanse familie (ongeveer 10 personen) naast ons hebben staan. Inclusief de invalide met de vervelende geluiden. Toen ik weer bij de tent kwam, was Patrick ook al uit de tent gekropen en zat hij buiten op de stoel. Hij kreeg telefoon van een bekende en toen hij ophing wisten we het wel. De saab ging gelukkig rond een uur of acht weg en kon onze auto daar dus staan. Wij de auto op gehaald. De koffers in gepakt. De tent weg gegooid. De kosten betaald. En zijn we weg gegaan, naar mijn ouders en zusjes, zodat we die avond weer terug naar Nederland konden. Wel zonder onze dure stekkerdoos die we hadden geleend van de vader van Patrick, waarschijnlijk gestolen door die leuke familie die naast ons stonden. Gezellig...maar niet heus. We gingen die nacht door Zwitserland, wat een stuk comfortabeler rijden was, weinig tot geen werkzaamheden. En waren we vrijdagmiddag weer veilig thuis in Meppel.
Mijn conclusie is wel dat ik het echt heel erg mooi vond, maar dat ik er niet zo nog een keer heen wil. Er is niet heel veel te bekijken, terwijl wij er gewoon een weekje zijn geweest. Daar heb je echt wel genoeg aan bij het Gardameer. Ik wil nog wel een keer graag naar zuid Italië, ben erg benieuwd hoe het er daar uit ziet.
