Ik denk dat het leven eigenlijk andersom zou moeten zijn... ongeveer zo.....
Eerst ga je dood, dan heb je dat alvast achter de rug. Dan breng je een aantal
jaren door in het bejaardentehuis. Een beetje bingoën en kaarten. Je gaat
steeds beter zien, horen, en krijgt zo langzamerhand een beetje haar. Zelfs je
echtgeno(o)t(e) gaat er weer een beetje fatsoenlijk uitzien, wat weer gevolgen
heeft m.b.t. andere (seksuele) gevoelens waarvan je niet wist dat ze er waren.
Er wordt goed voor je gezorgd tot je er op je 65e uit wordt gegooid omdat je te
jong bent. Vervolgens krijg je van je baas een gouden horloge, en begin je met
werken. je bent rustig aan met veel vrije dagen en naarmate je langer werkt
word je alleen maar minder gestresst. Je seksuele gevoelens spelen nog meer op
nu omdat het lichaam van je levenspartner goddelijke vormen begint aan te nemen.
Na een jaartje of 40 te hebben gewerkt ben je jong genoeg om een beetje de beest
uit te gaan hangen. Aan school hoef je nog niet te denken. Je gaat elk weekend
feesten, probeert alcohol en drugs uit, want over 25 jaar is het toch allemaal
afgelopen. Je neemt lekkere vakanties naar Spanje en gaat iedere
winter(apres)skiën, want je hebt 40 jaar een goede baan gehad en dus geld zat!
Nu ben je klaar om je studententijd in te gaan, je gaat je verder bekend maken
met de alcoholische drankjes en XTC-tjes. Leren en huiswerk maken? Joh, das
niet nodig, je hoeft toch niet meer te gaan werken. Op je 12e ga je naar de
basisschool. Je hebt geen enkele verantwoordelijkheid en je kan zoveel spelen
als je wilt. Dan word je baby, je wordt aan de lopende band geknuffeld en
vertroeteld en tenslotte kruip je lekker in een jonge vrouw, je brengt je
laatste 9 maanden zwevend door. En het mooiste komt nog: JE EINDIGT ALS EEN
SPETTEREND ORGASME
