Eerder interview beschrijft doel guerillastrijdster Tanja Nijmeijer
bogotá/groningen - De Nederlandse Tanja Nijmeijer (29) vecht al vijf jaar als guerrillastrijdster in Colombia. Dat blijkt uit haar dagboeken die regeringssoldaten aantroffen. De oud-studente Spaans van de Rijksuniversiteit Groningen bedient zich in haar dagboeken van de schuilnamen Ellen en Eillen. In deze dagboeken vertelt ze onder andere hoe erg ze Nederland mist. Klik hier voor de vertaling van de dagboeken. In 2001 had Nieuwsblad van het Noorden al een interview met haar waarin ze vertelt over het doel van haar reis naar Colombia. Klik hier voor de tekst. Klik hier voor de volledige pagina van het interview.
De Nederlandse Tanja Nijmeijer (29) vecht al vijf jaar als guerrillastrijdster in Colombia. Dat blijkt uit haar dagboeken die regeringssoldaten aantroffen in een kampement dat inderhaast door linkse rebellen van de FARC was verlaten.
De oud-studente Spaans van de Rijksuniversiteit Groningen bedient zich in haar dagboeken van de schuilnamen Ellen en Eillen en schrijft onder meer dat ze heimwee heeft naar ’een kop koffie en iets gebakkens’ op het station van Groningen.
Toen de regeringssoldaten in juli het FARC-kamp in de jungle aanvielen, wisten de guerrillastrijders hals over kop te vluchten. ’Ellen’ moest naar verluidt halfnaakt via een rivier de benen nemen.
De Colombiaanse krant El Tiempo kwam in het bezit van de dagboeken en publiceerde daaruit. Ook plaatste de krant een foto, waarop een knappe brunette is te zien in gevechtspak.
De gewezen studente blijkt soms behoorlijk op het communistische FARC te zijn afgeknapt. ”Ik ben moe, moe van de FARC, moe van in een commune leven. Moe om nooit iets voor mezelf te hebben.
En dat zou de moeite waard zijn als je weet waarvoor je vecht. Maar om de waarheid te zeggen, geloof ik daar niet meer in”, schrijft ze in haar dagboek.
Ze hekelt de houding van sommige bevoorrechte medestrijders. ”Wat voor soort organisatie is dit, waar sommigen poen, sigaretten en snoep hebben en de rest moet bedelen, wordt afgesnauwd en afgewezen.
Waar een meisje met grote borsten en een mooi gezicht een commandant van de wijs brengt, waar we de hele dag werken, maar de commandanten ouwehoeren.”
Tanja Nijmeijer wordt dan ook geteisterd door heimwee naar Nederland, haar familie en vrienden. ”Heel vaak stel ik me voor dat ik op het station in Groningen, Amsterdam of Utrecht ben, een koffie en iets gebakkens koop en daarna in de trein stap.”
Ze weet op 23 augustus vorig jaar stiekem haar ouders te bellen en schrijft later: ”Mama en papa huilen.” Ze is bang dat het telefoontje wordt ontdekt, want contact met de buitenwereld is streng verboden. Toch komt haar moeder één keer in het guerrillakamp op bezoek. Ze was niet blij met wat ze zag.
Na het afronden van haar studie Spaans in Groningen sloot de jonge vrouw zich in 2002 bij de Farc aan. Ze trad op als vertaalster, maar nam ook deel aan gevechten tegen het Colombiaanse regeringsleger.
In haar optimistische buien is Tanja een stuk positiever over haar leven in het oerwoud: ”Hier ben ik als een vis in het water, het oerwoud is mijn thuis. De FARC is mijn leven, mijn familie”, schrijft ze dan. Het is onbekend waar ze zich nu bevindt.
Tanja Nijmeijer (29)
bogotá/groningen - De Nederlandse Tanja Nijmeijer (29) vecht al vijf jaar als guerrillastrijdster in Colombia. Dat blijkt uit haar dagboeken die regeringssoldaten aantroffen. De oud-studente Spaans van de Rijksuniversiteit Groningen bedient zich in haar dagboeken van de schuilnamen Ellen en Eillen. In deze dagboeken vertelt ze onder andere hoe erg ze Nederland mist. Klik hier voor de vertaling van de dagboeken. In 2001 had Nieuwsblad van het Noorden al een interview met haar waarin ze vertelt over het doel van haar reis naar Colombia. Klik hier voor de tekst. Klik hier voor de volledige pagina van het interview.
De Nederlandse Tanja Nijmeijer (29) vecht al vijf jaar als guerrillastrijdster in Colombia. Dat blijkt uit haar dagboeken die regeringssoldaten aantroffen in een kampement dat inderhaast door linkse rebellen van de FARC was verlaten.
De oud-studente Spaans van de Rijksuniversiteit Groningen bedient zich in haar dagboeken van de schuilnamen Ellen en Eillen en schrijft onder meer dat ze heimwee heeft naar ’een kop koffie en iets gebakkens’ op het station van Groningen.
Toen de regeringssoldaten in juli het FARC-kamp in de jungle aanvielen, wisten de guerrillastrijders hals over kop te vluchten. ’Ellen’ moest naar verluidt halfnaakt via een rivier de benen nemen.
De Colombiaanse krant El Tiempo kwam in het bezit van de dagboeken en publiceerde daaruit. Ook plaatste de krant een foto, waarop een knappe brunette is te zien in gevechtspak.
De gewezen studente blijkt soms behoorlijk op het communistische FARC te zijn afgeknapt. ”Ik ben moe, moe van de FARC, moe van in een commune leven. Moe om nooit iets voor mezelf te hebben.
En dat zou de moeite waard zijn als je weet waarvoor je vecht. Maar om de waarheid te zeggen, geloof ik daar niet meer in”, schrijft ze in haar dagboek.
Ze hekelt de houding van sommige bevoorrechte medestrijders. ”Wat voor soort organisatie is dit, waar sommigen poen, sigaretten en snoep hebben en de rest moet bedelen, wordt afgesnauwd en afgewezen.
Waar een meisje met grote borsten en een mooi gezicht een commandant van de wijs brengt, waar we de hele dag werken, maar de commandanten ouwehoeren.”
Tanja Nijmeijer wordt dan ook geteisterd door heimwee naar Nederland, haar familie en vrienden. ”Heel vaak stel ik me voor dat ik op het station in Groningen, Amsterdam of Utrecht ben, een koffie en iets gebakkens koop en daarna in de trein stap.”
Ze weet op 23 augustus vorig jaar stiekem haar ouders te bellen en schrijft later: ”Mama en papa huilen.” Ze is bang dat het telefoontje wordt ontdekt, want contact met de buitenwereld is streng verboden. Toch komt haar moeder één keer in het guerrillakamp op bezoek. Ze was niet blij met wat ze zag.
Na het afronden van haar studie Spaans in Groningen sloot de jonge vrouw zich in 2002 bij de Farc aan. Ze trad op als vertaalster, maar nam ook deel aan gevechten tegen het Colombiaanse regeringsleger.
In haar optimistische buien is Tanja een stuk positiever over haar leven in het oerwoud: ”Hier ben ik als een vis in het water, het oerwoud is mijn thuis. De FARC is mijn leven, mijn familie”, schrijft ze dan. Het is onbekend waar ze zich nu bevindt.
Tanja Nijmeijer (29)
