Nu de papieren acceptgiro afgeschaft dreigt te worden, komen ouderen en gehandicapten in verzet. Er is nog een categorie gedupeerden: de ultra-orthodoxe kerken.
’Geen acceptgiro’s meer, en dan via internet betalen? Nou, dan betalen we toch niet? Dan verzinnen ze wel een oplossing voor ons”, zegt M. de Boer laconiek. Hij was lang ouderling van de oud-gereformeerde gemeente op Urk. Nu heeft hij de ’leeftijd der sterken’ bereikt – en nog steeds heeft hij geen tv, want dat verbiedt het kerkgenootschap (landelijk 18.000 leden).
De uiterst orthodoxe kerk heeft het bezit van internet in 2003 ’censurabel’ verklaard: wie toch zit te surfen krijgt het aan de stok met de kerkenraad en kan als uiterste maatregel de kerk uitgezet worden.
De Boer vindt dat wel goed, want internet „biedt nog veel meer rommel dan televisie, en de mens kijkt graag naar wat niet goed voor hem is: de verboden vrucht”.
Dat ING, ABN/AMRO en de Rabobank de papieren acceptgiro willen vervangen door het (goedkopere) toesturen van een digitale rekening hoeft voor oud-gereformeerden met een bedrijf geen probleem op te leveren.
De Boer: „Met een zaak mag je wel internet hebben. Maar gewone mensen zoals ik, niet. En dat gaan we ook niet veranderen. Ja, omdat het censurabel is.”
Ook H. van den Belt uit Rijssen ziet het probleem van de digitale acceptgiro. Hij is scriba van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland, te Rijssen. Deze denominatie – met totaal 24.000 leden – is ook tegen internet ’in de thuissituatie’. Wie toch surft, begaat volgens de kerk een ’grove zonde’.
Van den Belt vindt het voornemen van de banken ’discriminerend’ voor de uiterste rechterflank van wat de ’gereformeerde gezindte’ heet. Van den Belt zegt dat er in de conservatiefste delen van de Gereformeerde Gemeenten (met 100.000 leden het vierde kerkgenootschap in Nederland) en van de Hersteld Hervormde Kerk veel geestverwanten zitten, allemaal tegen internet voor privégebruik.
„Ons kerkverband zal er wel een opvatting over moeten formuleren”, zegt Van den Belt – al was het maar omdat hij niet alleen secretaris is, maar voor zijn kerk óók de giro-overschrijvingen betaalt.
L. Scholten, opinieleider in deze kringen en zelf lid van Van den Belts kerk, denkt dat de jongste regeringsplannen de aanschaf van een pc met internet ’onvermijdelijk’ maken. „We hadden het liever niet gezien, maar je moet wel. Er wordt al veel ge-e-maild onder ons. Nu het betalingsverkeer erbij komt, is een verbod onhoudbaar.” Maar, voegt Scholten toe, open internet blijft absoluut verboden. „Je zult internet met een filter moeten gebruiken.”
In de Tweede Kamer verzet de SGP-fractie zich tegen het afschaffen van de acceptgiro. Ze beroept zich op ’signalen van ouderen en gehandicapten’. Dat enkele kerken uit de SGP-achterban verontrust zijn over de digitalisering, heeft daarbij geen rol gespeeld, zegt de woordvoerder. En dat Kamerlid K. van der Staaij lid is van de Oud-Gereformeerde Gemeenten in Nederland, die internet censurabel vinden, heeft er ook niets mee te maken.
’Geen acceptgiro’s meer, en dan via internet betalen? Nou, dan betalen we toch niet? Dan verzinnen ze wel een oplossing voor ons”, zegt M. de Boer laconiek. Hij was lang ouderling van de oud-gereformeerde gemeente op Urk. Nu heeft hij de ’leeftijd der sterken’ bereikt – en nog steeds heeft hij geen tv, want dat verbiedt het kerkgenootschap (landelijk 18.000 leden).
De uiterst orthodoxe kerk heeft het bezit van internet in 2003 ’censurabel’ verklaard: wie toch zit te surfen krijgt het aan de stok met de kerkenraad en kan als uiterste maatregel de kerk uitgezet worden.
De Boer vindt dat wel goed, want internet „biedt nog veel meer rommel dan televisie, en de mens kijkt graag naar wat niet goed voor hem is: de verboden vrucht”.
Dat ING, ABN/AMRO en de Rabobank de papieren acceptgiro willen vervangen door het (goedkopere) toesturen van een digitale rekening hoeft voor oud-gereformeerden met een bedrijf geen probleem op te leveren.
De Boer: „Met een zaak mag je wel internet hebben. Maar gewone mensen zoals ik, niet. En dat gaan we ook niet veranderen. Ja, omdat het censurabel is.”
Ook H. van den Belt uit Rijssen ziet het probleem van de digitale acceptgiro. Hij is scriba van de Gereformeerde Gemeenten in Nederland, te Rijssen. Deze denominatie – met totaal 24.000 leden – is ook tegen internet ’in de thuissituatie’. Wie toch surft, begaat volgens de kerk een ’grove zonde’.
Van den Belt vindt het voornemen van de banken ’discriminerend’ voor de uiterste rechterflank van wat de ’gereformeerde gezindte’ heet. Van den Belt zegt dat er in de conservatiefste delen van de Gereformeerde Gemeenten (met 100.000 leden het vierde kerkgenootschap in Nederland) en van de Hersteld Hervormde Kerk veel geestverwanten zitten, allemaal tegen internet voor privégebruik.
„Ons kerkverband zal er wel een opvatting over moeten formuleren”, zegt Van den Belt – al was het maar omdat hij niet alleen secretaris is, maar voor zijn kerk óók de giro-overschrijvingen betaalt.
L. Scholten, opinieleider in deze kringen en zelf lid van Van den Belts kerk, denkt dat de jongste regeringsplannen de aanschaf van een pc met internet ’onvermijdelijk’ maken. „We hadden het liever niet gezien, maar je moet wel. Er wordt al veel ge-e-maild onder ons. Nu het betalingsverkeer erbij komt, is een verbod onhoudbaar.” Maar, voegt Scholten toe, open internet blijft absoluut verboden. „Je zult internet met een filter moeten gebruiken.”
In de Tweede Kamer verzet de SGP-fractie zich tegen het afschaffen van de acceptgiro. Ze beroept zich op ’signalen van ouderen en gehandicapten’. Dat enkele kerken uit de SGP-achterban verontrust zijn over de digitalisering, heeft daarbij geen rol gespeeld, zegt de woordvoerder. En dat Kamerlid K. van der Staaij lid is van de Oud-Gereformeerde Gemeenten in Nederland, die internet censurabel vinden, heeft er ook niets mee te maken.
